Αναμφισβήτητα, πρόκειται για πρωτόγνωρες συνθήκες, καθώς τέτοιου είδους περιορισμοί έχουν τεθεί σε εμπόλεμες καταστάσεις. Δικαίως οι ηγέτες πολλών χωρών έκαναν λόγο για «πόλεμο με αόρατο εχθρό». Η κινεζική επαρχία της Χουμπέι, το πρώτο «επίκεντρο» της εξάπλωσης, μπήκε σε ολική καραντίνα και οι κάτοικοι κλήθηκαν να βρουν τρόπους αντιμετώπισης της πρωτόγνωρης κατάστασης, μεταδίδοντας μέσα από τα social media τη ζωή τους στην καραντίνα.

Πολύ γρήγορα και η Ιταλία βρέθηκε αντιμέτωπη με την ίδια κατάσταση, της οποίας οι κάτοικοι, έντονα πληθωρικοί και κοινωνικοί, έπρεπε τώρα να κλειστούν στα σπίτια τους για να περιορίσουν τον κορονοϊό. Η πλειονότητα των χωρών της Ευρώπης έχει πλέον τεθεί σε καραντίνα και οι κάτοικοι Γαλλίας, Ισπανίας και Γερμανίας διανύουν τις πρώτες μέρες απομόνωσης και περιγράφουν σε blogs, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και social media πώς βιώνουν την κατάσταση στα χρόνια του κορονοϊού.

ΚΙΝΑ

› Ο Κόντι Αλεν, Αμερικανός επιχειρηματίας που ζει στη Σαγκάη, επισημαίνει στο «Business In Fashion» πως η απομόνωση είναι το μέτρο που λειτουργεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: «Θεωρώ ότι είναι χρέος μας να απομονωθούμε όχι μόνο για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, αλλά κυρίως για τις ευπαθείς ομάδες, όσους έχουν άλλα προβλήματα υγείας, καθώς και για τους γιατρούς και νοσηλευτές που πηγαίνουν στη δουλειά. Εδώ οι επιχειρήσεις σταδιακά ανοίγουν και οι κάτοικοι απολαμβάνουν τις πρώτες ανάσες καθαρού αέρα μετά από δύο μήνες καραντίνας. Υπάρχει φως στο τούνελ, αλλά το να ζεις σε καραντίνα δεν ήταν απλό. Χρειάστηκε οργάνωση και εφευρετικότητα για να περάσουν αυτές οι δύσκολες εβδομάδες. Σωστή υγιεινή στο σπίτι, συνεχή προσωπική καθαριότητα, μάσκες είναι απαραίτητα. Η υπηρεσία αποστολής τροφίμων στο σπίτι ήταν σωτήρια. Προτείνω να διαβάσετε βιβλία, να δείτε ποιοτικά ντοκιμαντέρ, να μη δουλεύετε όλη μέρα, να ασκήστε στο σπίτι, να βγάζετε τα παιδιά σε κάποιο μεγάλο πάρκο ανά δύο ημέρες και, αν μπορείτε, να εξυπηρετείτε κάποιον ηλικιωμένο, λαμβάνοντας όλα τα μέτρα».

› Ο Μαρκ Μπίσοπ, γράφοντας στον «Guardian» για την εμπειρία του στην κινεζική πόλη Μπεϊχάι, περιγράφει σκηνικό ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Ο ίδιος, Βρετανός, είναι καθηγητής Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Γκουανγκσί, μια πόλη αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την Ουχάν, που όμως έγινε «φάντασμα» σε λίγα 24ωρα μετά την επιβολή καραντίνας τον Φεβρουάριο σε ολόκληρη την επαρχία Χουμπέι:

«4 Φεβρουαρίου: Μας είπαν να μείνουμε όλοι μέσα. Οι δρόμοι, τα καταστήματα, οι επιχειρήσεις όλα κλειστά.

13 Φεβρουαρίου: Είναι σπάνιο να δεις κάποιον χωρίς μάσκα, αν και είναι δύσκολο να βρει μία. Κάθε φαρμακείο έχει ξεπουλήσει το μικρό στοκ που είχε. Κάποιοι παρήγγειλαν αλλά οι ταχυδρομικές υπηρεσίες κατέρρευσαν. Δεν είναι η απόλυτη καραντίνα, όπως στην Ουχάν, αλλά η αίσθηση είναι πως πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Ακουσα ότι βρήκαν 43 κρούσματα στην Μπεϊχάι και ένας 80χρονος πέθανε.

20 Φεβρουαρίου: Εχω αρχίσει να νιώθω τις συνέπειες της καραντίνας. Αστυνομικοί και δυνάμεις ασφαλείας είναι παντού και προειδοποιούν για τους κινδύνους του ιού. Μας υποχρεώνουν να κατεβάσουμε μια κυβερνητική εφαρμογή στο κινητό και να εγγράψουμε τα στοιχεία μας και το ιατρικό ιστορικό μας. Χωρίς την εφαρμογή δεν μπορούμε να βγούμε έξω. Πήγα στο σούπερ μάρκετ, που ήταν ανοιχτό. Το μέρος είναι πραγματικά άδειο, το προσωπικό φοράει πλαστικές στολές, γυαλιά, καπέλο και, φυσικά, μάσκες. Η ατμόσφαιρα είναι σουρεαλιστική.

3 Μαρτίου: Εμαθα ότι φίλοι και συγγενείς δανείζουν ο ένας στον άλλο λεφτά, καθώς δεν έχουν επειδή δεν δουλεύουν. Η κυβέρνηση είπε ότι θα απαγορεύσει τις υπαίθριες αγορές με άγρια ζώα. Οι Κινέζοι φίλοι μου λένε ότι ντρέπονται και είναι θυμωμένοι για το πώς έγινε η μετάδοση του ιού σε ανθρώπους και πώς εξαπλώθηκε».

ΙΤΑΛΙΑ

› Ο Ρίτσαρντ Χου από την περιοχή του Βένετο της Ιταλίας γράφει στο blog του «Σημειώσεις από τη Βερόνα»: «Δεδομένων των συνθηκών, οι δουλειές στο σπίτι απαιτούν αρκετό χρόνο. Το να πετάς τα σκουπίδια στον κάδο έχει γίνει μια σπάνια ευκαιρία να ξεφύγεις από το διαμέρισμα, να περάσεις την αυλή και να φτάσεις μέχρι απέναντι στον δρόμο. Απολαμβάνω τη στιγμή. Δεν περιμένω να γεμίσει ο κάδος, παίρνω τον χρόνο μου, σταματάω και αφουγκράζομαι την απόλυτη ησυχία στη γνωστή γειτονιά μου υπό αυτές τις ασυνήθιστες συνθήκες. Τα πουλιά κελαηδούν δυνατότερα από παλιά και ο ουρανός μοιάζει πιο μπλε, η ζέστη από την άνοιξη είναι ακόμη πιο θερμή. Το να πας στο σούπερ μάρκετ είναι, επίσης, μια σπάνια ευκαιρία να δεις τον έξω κόσμο. Δεν υπάρχουν ουρές ή πανικός, επικρατεί ηρεμία και οι άνθρωποι αγοράζουν ό,τι χρειάζονται, καμία σχέση με το πρώτο Σαββατοκύριακο της καραντίνας. Υπάρχει μια αίσθηση οικειότητας. Ταινία και ποπ κορν με τα παιδιά, πίτσα και μπίρα το Σάββατο, καφές στο ηλιόλουστο μπαλκόνι την Κυριακή. Τι θα μπορούσε να είναι πιο φυσιολογικό από αυτό;».

› Η Κριστίνα Χίγκινς ζει με την οικογένειά της στο Μπέργκαμο, κοντά στο Μιλάνο και, όπως αναφέρει στο CNN, η κατάσταση στην Ιταλία με την υποχρεωτική καραντίνα σε κάνει «να ζεις με τον φόβο»: «Μόνο τα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία είναι ανοιχτά. Επιτρέπεται ένα άτομο ανά νοικοκυριό να βγει για αγορές έξω και η Αστυνομία μοιράζει πρόστιμα σε όποιον περιφέρεται άσκοπα. Ολη τη μέρα ακούμε άσχημα νέα από φίλους. Δεν ακολουθούν όλοι τους κανόνες, είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Παρά το γεγονός ότι η Ιταλία κάνει ό,τι μπορεί, μερικοί πιστεύουν ότι δεν είναι αρκετό, αφού κάποιοι δεν συμμορφώνονται.

Οι κάτοικοι βάζουν κεριά στα παράθυρά τους για να υποστηρίξουν όσους βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να παρέχουν ιατρικές βοήθειες. Τα παιδιά φτιάχνουν πλακάτ και γράφουν “Θα το ξεπεράσουμε”. Εγώ με τα παιδιά μου φτιάχνουμε κάθε μέρα ένα κέικ. Είμαι αισιόδοξη ότι τις επόμενες δέκα ημέρες η κατάσταση θα βελτιωθεί».

ΙΣΠΑΝΙΑ

› Η Αμερικανίδα Τερέζε Τρίνκο ζει και εργάζεται ως καθηγήτρια τα τελευταία πέντε χρόνια στη Μαδρίτη της Ισπανίας, εκεί όπου πλέον έχει επιβληθεί αυστηρή καραντίνα: «Δεν μπορούμε να βγούμε από τα σπίτια μας, εκτός αν προκύψει κάτι σημαντικό, όπως η αγορά τροφίμων, φαρμάκων ή η φροντίδα κάποιου ανήμπορου. Μένουμε σπίτια μας μέχρι να τελειώσει αυτό. Αρκετοί από εμάς δουλεύουμε από το σπίτι, αλλά είναι δύσκολο. Την περασμένη εβδομάδα δεν διαφαινόταν κάτι τέτοιο, έλεγαν ότι θα κλείσουν τα σχολεία και κάποια μέρη της χώρας ήταν σε καραντίνα και ξαφνικά μπήκε λουκέτο στα πάντα. Βέβαια, βλέπαμε τι γινόταν σε Κίνα και Ιταλία. Το κλίμα είναι αλληλέγγυο. Πολλοί λένε ότι προφανώς δεν θα είναι μια ευχάριστη διαδικασία, ωστόσο πολλοί ανταλλάσσουν εμψυχωτικά ή αστεία βίντεο, άρθρα για τρόπους ψυχαγωγίας κ.λπ. Οι περισσότεροι είναι φίλοι μου. Ολοι μας, αν κολλήσουμε, θα το περάσουμε ήπια, αλλά μένουμε σπίτι για να μην κολλήσουμε τις ευπαθείς ομάδες. Αυτό είναι, γενικά, το πνεύμα. Μιλάω με κάποιους Ιταλούς φίλους μου. Τονίζουν τη σημασία της ψυχικής υγείας. Πρέπει να επικοινωνείς με κόσμο, να κάνεις πράγματα, όχι να είσαι ξαπλωμένος όλη την ώρα. Οι Ισπανοί βγαίνουν συνεχώς στα μπαλκόνια τους και κάθε βράδυ στις 10 χειροκροτούν γιατρούς και νοσοκόμους που βοηθούν τόσο με τον ιό».

› Η 25χρονη Κασάντρα Νέλσον ζει στη Μαδρίτη. Πριν από την καθολική καραντίνα και αφού έκλεισε το σχολείο όπου δίδασκε περνούσε τον περισσότερο χρόνο της μαζί με φίλους σε τοπικό πάρκο, που όμως έκλεισε κι αυτό το περασμένο Σάββατο: «Σχεδόν όλοι είναι στο μπαλκόνι και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σε βλέπει ο ήλιος… Ετσι, σιγά σιγά όλοι ξεπροβάλλουν στα μπαλκόνια. Τραγουδούν, παίζουν μουσική και χορεύουν. Πρέπει να επιζήσουμε, χωρίς να πεθάνουμε από βαρεμάρα».

ΓΑΛΛΙΑ

› «Είναι παράξενο, αλλά, αφού μπορούμε να αγοράσουμε φαγητό, φαντάζομαι ότι θα τα καταφέρουμε», δηλώνει ο Φρανσουά Κορνέ, που ζει στο Παρίσι με τη σύζυγό του και τον επτά μηνών γιο τους. Μετά το διάγγελμα του Εμανουέλ Μακρόν, που έκανε λόγο για «πόλεμο με αόρατο εχθρό» και ανακοίνωσε ότι τίθεται καραντίνα στη χώρα, το ζευγάρι πέρασε αρκετή ώρα να συζητάει αν πρέπει να μείνει στο Παρίσι ή να πάει σε συγγενείς στην επαρχία: «Αποφασίσαμε να μην πάρουμε το ρίσκο να τους μολύνουμε. Θα δούμε πώς θα πάει, δεν πιστεύω ότι θα έχει πλάκα…».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής