«Σε αντίθεση με την Πολωνία η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε ποτέ από τη διεκδίκηση πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία», γράφει η Süddeutsche Zeitung σε άρθρο της που επιγράφει «Χαιρετίσματα από τη Χάγη»: H Ελλάδα, της οποίας ο νέος πρωθυπουργός αναφέρθηκε κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο στο ακόμα ανοιχτό ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, ουδέποτε δήλωσε μεταπολεμικά ότι με την κατά καιρούς καταβολή αποζημιώσεων από τη Γερμανία έκλεισε οριστικά το κεφάλαιο των διεκδικήσεων πολεμικών επανορθώσεων. Κι όμως το Βερολίνο θεωρεί, σιωπηρά, δεδομένη μια παραίτηση από περαιτέρω διεκδικήσεις. Επικαλείται μάλιστα τη συμφωνία 2+4 του 1990, με την οποία οι Σύμμαχοι κλείνουν το κεφάλαιο των δικών τους διεκδικήσεων πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία, ισχυριζόμενο ότι Ελλάδα, Ιταλία και Πολωνία δεν διατύπωσαν τότε κάποια ένσταση.

Για περισσότερα από 20 χρόνια οι εν λόγω χώρες σίγησαν, επιχειρηματολογεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Διαφορετική άποψη έχει, ωστόσο, η επιστημονική υπηρεσία της γερμανικής Βουλής και αμφισβητεί σε πρόσφατο πόρισμά της ότι η γερμανική στάση συνάδει με το Διεθνές Δίκαιο. Στο πόρισμα τονίζεται μάλιστα ότι για την Ελλάδα υπάρχουν περιθώρια διεκδίκησης αποζημιώσεων. Όχι όμως και για την Πολωνία.

Η Süddeutsche Zeitung καταλήγει σημειώνοντας, σύμφωνα με τη DW, ότι στην τελευταία απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τις γερμανικές αποζημιώσεις το 2012 οι δικαστές απέρριψαν μεν την προσφυγή από την Ιταλία. Σημείωναν ωστόσο, χωρίς να έχουν καμία νομική υποχρέωση να το κάνουν, ότι όπως η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση υποχρεώθηκε να δημιουργήσει το 2000 για επιζώντες θύματα καταναγκαστικής εργασίας ένα ταμείο καταβολής αποζημιώσεων έτσι και τώρα, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πολλές δεκαετίες, ίσως να είχε νόημα να δημιουργηθεί ένα παρόμοιο ταμείο για άλλες ομάδες θυμάτων που ενδεχομένως να παραμελήθηκαν στο παρελθόν. Ακόμα κι αν από νομικής άποψης το Βερολίνο δεν υποχρεούται να το πράξει, σημειώνει το δικαστήριο».