Άρρωστος εδώ και πολλά χρόνια, ο αυτοδίδακτος αυτός κινηματογραφιστής, πρωτοπόρος στο είδος του ντοκιμαντέρ, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο του Αζιάγκο, κοντά στη Βιτσέντζα (βόρεια Ιταλία), όπου είχε εισαχθεί την Παρασκευή λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του.

«Ο θάνατος του Ερμάνο Όλμι στερεί την ιταλική κουλτούρα από έναν γίγαντα, έναν πολύ μεγάλο μετρ του ιταλικού κινηματογράφου», ανακοίνωσε ο υπουργός Πολιτισμού Ντάριο Φραντσεσκίνι.

«Ήταν ένας διανοούμενος που εξερεύνησε σε βάθος τα μυστήρια του ανθρώπου και αφηγήθηκε, με την ποίηση που χαρακτηρίζει τα έργα του, τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση, την αξιοπρέπεια της εργασίας, την πνευματικότητα», πρόσθεσε.

Γεννημένος στις 24 Ιουλίου 1931 στο Μπέργκαμο, γύρισε γύρω στις 40 ταινίες μικρού μήκους και γύρω στις 20 μεγάλου μήκους. Η γνωστότερη είναι «Το δένδρο με τα τσόκαρα» (L’ albero degli zoccoli), μια σχεδόν ντοκιμαντερίστικη περιγραφή της ζωής τεσσάρων οικογενειών φτωχών χωρικών στα τέλη του 19ου αιώνα.

Η ταινία, η οποία θεωρείται ένα μείζον έργο του ιταλικού κινηματογράφου, είχε βραβευθεί το 1978 στις Κάννες με τον Χρυσό Φοίνικα, καθώς και με το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ξένης ταινίας την επόμενη χρονιά στη Γαλλία.

Δημιουργός ενός πολύ προσωπικού στυλ, ο Ερμάνο Όλμι πειραματίσθηκε με πολλές κινηματογραφικές φόρμες, φέρνοντας στην οθόνη τις ιταλικές διαλέκτους, όπως στο «Δένδρο με τα τσόκαρα», ή ακόμη το θρησκευτικό είδος στην ταινία «Camminacammina» (1982), στην οποία αναφέρεται στην ιστορία των τριών μάγων χρησιμοποιώντας μη επαγγελματίες ηθοποιούς.

Ο Ερμάνο Όλμι είχε επίσης τιμηθεί με τον Αργυρό Λέοντα το 1987 στη Μόστρα της Βενετίας, για την ταινία «Lunga vita alla signora» και τον Χρυσό Λέοντα το 1988 για την ταινία «La leggenda del santo bevitore», βασισμένη σε μια νουβέλα του Γιόζεφ Ροτ.

Είκοσι χρόνια αργότερα, το φεστιβάλ της Βενετίας τον τίμησε μ’ έναν δεύτερο Χρυσό Λέοντα, αυτή τη φορά για το σύνολο της καριέρας του.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]