Τα στοιχεία προέρχονται από έγγραφα της εποχής των ναζί, τα οποία μέχρι στιγμής δεν είχαν εξεταστεί, και τα αρχεία ασθενών και τα οποία ανακάλυψε ο Αυστριακός ιστορικός Χέρβιχ Τσεκ.

Σε άρθρο του στο ιατρικό περιοδικό Molecular Autism, ο Τσεκ επεσήμανε ότι: «Ο Άσπεργκερ φρόντισε να προσαρμοστεί στο καθεστώς των ναζί και ανταμείφθηκε για την πίστη του προωθώντας την καριέρα του».

Ο Αυστριακός παιδίατρος (1906-1980) «δικαιολογούσε δημοσίως τις πολιτικές φυλετικής καθαρότητας, περιλαμβανομένων των αναγκαστικών στειρώσεων, και συνεργάστηκε ενεργά σε πολλές περιπτώσεις με το ναζιστικό πρόγραμμα ευθανασίας παιδιών», τονίζει ο Τσεκ στο άρθρο του.

Επικαλείται μάλιστα ένα έγγραφο του 1940 στο οποίο αναφέρεται ότι ο Άσπεργκερ «συμφωνούσε με τις εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες σε θέματα φυλής και με τους νόμους για τη στείρωση».

Ο ίδιος ο Αυστριακός παιδίατρος δήλωνε την πίστη του στις θεμελιώδεις αρχές της ναζιστικής ιατρικής στη διάρκεια δημόσιων ομιλιών του. Μετά την προσάρτηση της Αυστρίας από τους ναζί τον Μάρτιο του 1938 άρχισε να υπογράφει τις διαγνώσεις του με τον χαιρετισμό «Χάιλ Χίτλερ».

Σύμφωνα με την έκθεση, ο Άσπεργκερ συνέστησε τη μεταφορά δύο κοριτσιών, ηλικίας δύο και πέντε ετών, στη διαβόητη κλινική Am Spiegelgrund που βρισκόταν στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Steinhof της Βιένης.

Σε αυτή την κλινική σκοτώθηκαν σχεδόν 800 παιδιά στο πλαίσιο των «φυλετικών εκκαθαρίσεων», κυρίως μέσω δηλητηριάσεων. Τα δύο κορίτσια, τα οποία ήταν μεταξύ των θυμάτων, πέθαναν επισήμως από πνευμονία.

Ο γιατρός Άσπεργκερ ήταν επίσης μέλος της επιτροπής που είχε αναλάβει να αποφασίσει για την τύχη περίπου 200 ασθενών στην παιδιατρική κλινική άλλου νοσοκομείου, εκ των οποίων οι 35 κρίθηκαν «ανίατοι» και στη συνέχεια πέθαναν, σύμφωνα με το άρθρο του Τσεκ.

Ο ίδιος ο Άσπεργκερ είχε δηλώσει το 1980, λίγο πριν τον θάνατό του σε ηλικία 74 ετών, στη διάρκεια ομιλίας του στο πανεπιστήμιο της Βιένης ότι καταζητούνταν από τη Γκεστάπο επειδή αρνήθηκε να της παραδώσει παιδιά.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]