Η πλέον ορατή διαφοροποίηση είναι εκείνη της απόφασης των Τούρκων να θέσουν σε επιφυλακή σχεδόν το σύνολο του στόλου τους. Το μεγαλύτερο μέρος των μάχιμων ναυτικών μονάδων ήταν ανεπτυγμένο στη Μαύρη Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ ορισμένα πολεμικά έπλευσαν και στο Αιγαίο όπου για μία εβδομάδα πραγματοποιούσε γυμνάσια ο ελληνικός στόλος. Η συγκεκριμένη στάση των Τούρκων αναλύεται από τους αρμοδίους ως αλλαγή που υποδηλώνει αυξημένα αντανακλαστικά από την πλευρά της Αγκυρας, παρά το γεγονός ότι η γειτονική χώρα έχει ήδη να αντιμετωπίσει αρκετά σοβαρές προκλήσεις, ιδιαίτερα στα ανατολικά της. Μάλιστα η Τουρκία διεξήγαγε στη Μαύρη Θάλασσα ευρείας κλίμακας ναυτικά γυμνάσια.

Το δεύτερο ποιοτικό στοιχείο, όπως αναφέρει η «Καθημερινή», είναι η επίδειξη ακριβώς αυτών των αυξημένων αντανακλαστικών κατά το τριήμερο μεταξύ Δευτέρας και Πέμπτης και σε αεροπορικό επίπεδο. Καταγράφηκαν σχεδόν 250 παραβάσεις και παραβιάσεις, δέκα εικονικές αερομαχίες και μία υπερπτήση στο Φαρμακονήσι. Η κλιμάκωση δεν θεωρείται τυχαία, καθώς κορυφώθηκε την Πέμπτη, ημέρα εξέλιξης ενός από τα βασικά σενάρια της άσκησης, που προέβλεπε αποβατική ενέργεια στη Ρόδο (παρουσία πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ). Δεδομένου ότι η Αγκυρα θεωρεί τα Δωδεκάνησα απολύτως αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη (κάτι το οποίο η Αθήνα, όπως είναι γνωστό, απορρίπτει), η στρατιωτική κινητικότητα των Τούρκων δεν προκάλεσε έκπληξη στην ελληνική πλευρά, παρά το εύρος της.

Στην Αθήνα υπάρχει αρκετό παρασκήνιο και για τον χαρακτήρα που έλαβε φέτος ο «Παρμενίων ’17». Τελικά οι επιτελείς κατέληξαν ότι βασικό στοιχείο της άσκησης θα πρέπει να είναι η αεροναυτική διάσταση ενός πιθανού πολεμικού σεναρίου, με ανακαταλήψεις βραχονησίδων και κατοικημένων νησίδων, καθώς και ενός μεγάλου νησιού (εν προκειμένω τον ρόλο αυτό διαδραμάτισε η Ρόδος). Αντιθέτως, παρά την ύπαρξη ορισμένων ενστάσεων, αποφασίστηκε να μη δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στη χερσαία διάσταση, παρά το γεγονός ότι –όπως κάθε χρόνο– το τελικό κομμάτι του «Παρμενίωνα» περιλάμβανε «συγκρούσεις» στον Εβρο.

Η συγκεκριμένη επιλογή αποτυπώνει και τη άποψη η οποία επικρατεί γενικότερα, αλλά και στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, τα τελευταία χρόνια: το κέντρο στρατηγικού βάρους –άρα και ανάγκης προστασίας του– βρίσκεται στο Αιγαίο και επεκτείνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου για σειρά γεωπολιτικών λόγων η Αθήνα έχει ζωτικά συμφέροντα.