Ξεπερνώντας τον αρχικό δισταγμό, «πήρε ο στραβός κατήφορο». Συνέχισε να τις ζητάει και μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και μετά το ξέσπασμα της πρωτοφανούς παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης, αλλά και μετά το παραληρηματικό αναθεωρητικό ξέσπασμα του Τ. Ερντογάν. Αρα, τις ζητάει και εννοεί αυτό που λέει.

ΑΦΟΥ τις ζητάει όμως, γιατί μόλις ο Κ. Μητσοτάκης άφησε μια χαραμάδα για πρόωρες εκλογές αφήνιασαν ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ; Και τι δεν ειπώθηκε – όλα ύμνος στην αντίφαση. «Πάει να δραπετεύσει μέσω εκλογών», «προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη στον ΣΥΡΙΖΑ», «κωλοτούμπα Μητσοτάκη» κι ένα σωρό άλλες κραυγαλέα αντιφατικές και αμήχανες προφάσεις.

ΟΤΑΝ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνει ένα από τα πιο τολμηρά βήματα που μπορεί να κάνει -να ζητήσει εκλογές- και ο πρωθυπουργός αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο, το λιγότερο που έχει να κάνει το κόμμα που ζητάει εκλογές είναι να πανηγυρίσει για την αποδοχή του αιτήματός του και να αρχίσει να ξεδιπλώνει το έτοιμο (;) πρόγραμμά του, ώστε να εμπεδώσει το προβάδισμα νίκης που έχει. Γιατί δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα που ζητάει εκλογές να τις ζητάει για να τις χάσει. Τις ζητάει για να τις κερδίσει. Αλλιώς, θυμίζει τη γαλοπούλα που βιάζεται να έρθουν πιο νωρίς τα Χριστούγεννα.

ΕΠΑΝΑΤΙΘΕΤΑΙ το αρχικό ερώτημα: Αφού ζητάει μετ’ επιτάσεως εκλογές, γιατί αντιδρά τόσο σπασμωδικά, όταν αρχίζει να διαφαίνεται η ικανοποίηση του αιτήματός του; Η απάντηση μάλλον δεν είναι δύσκολη. Το να ζητάει ένα κόμμα εκλογές δεν σημαίνει ότι τις θέλει κιόλας. Είναι πολύ προφανές γιατί ένα κόμμα έχει λόγους να ζητάει εκλογές εδώ και τώρα. Αυτό το αίτημα συσπειρώνει. Πόσω μάλλον ένα κόμμα το οποίο επί τρία χρόνια -μετά τη μεγάλη ήττα που υπέστη το 2019 και παρά τις αλλεπάλληλες εισαγόμενες κρίσεις- εξακολουθεί να εμφανίζει έντονα συμπτώματα προχωρημένης πολιτικής αποσύνθεσης. Φανατίζει κι άλλο τους φανατικούς και τους δεδομένους, οι οποίοι με τη σειρά τους δημιουργούν «κλίμα». Και στο όνομα της επικείμενης «μητέρας των μαχών», κρύβει την πολιτική δυσλεξία που έχει και δεν του επιτρέπει να πει μία ολοκληρωμένη και ρεαλιστική πρόταση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρα πολλούς λόγους να ζητάει εκλογές. Αλλά δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να τις θέλει κιόλας. Δεν έχει κανένα λόγο να θέλει το πολιτικό τέλος του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας και του Α. Τσίπρα ως αδιαμφισβήτητου αρχηγού. Κι αυτό το ξέρουν. Το σιγομιλάνε μεταξύ τους, κάνοντας κάτι σαν πολιτικό ξόρκι. Γιατί ξέρουν ότι ενδεχόμενη πέμπτη ήττα στη σειρά σημαίνει (ανεξαρτήτως του συνεδριακού ταρατατζούμ που έγινε) ότι έρχονται τα πάνω-κάτω και αλλάζουν όλα. Γι’ αυτό και τώρα, που άρχισαν να διαμορφώνονται σοβαρές πιθανότητες να γίνουν εκλογές το φθινόπωρο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κρύψει ότι στην πραγματικότητα δεν θέλει αυτό που ζητάει. Οτι τις ζητούσε εκ του ασφαλούς. Ποντάροντας στη θεσμικότητα του Κ. Μητσοτάκη. Αλλά πραγματικά ούτε για μία στιγμή δεν τις θέλησε και σίγουρα δεν τις θέλει και τώρα, που από απίθανο ενδεχόμενο γίνονται υπαρκτή πιθανότητα. Ομως, κάτι έπρεπε να βρει να λέει. Μιας και τα όσα λέει εδώ και τρία χρόνια βρίσκουν κλειστά αφτιά στο 75% του εκλογικού σώματος.

ΥΓ.: Ο Κ. Μητσοτάκης ζήτησε εκλογές από το 2016-17. Κι όταν έγιναν, τις κέρδισε κατά κράτος. Γιατί αυτό που ζητούσε το ήθελε.

ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Με το που άνοιξε η πλατφόρμα για το Power Pass -μόνο για τα 4 πρώτα ΑΦΜ-, έσπευσαν να εγγραφούν πάνω από 500.000 πολίτες. Οι οποίοι προφανώς δεν θεωρούν «ψίχουλα» την επιστροφή του 60% της αύξησης που είχαν στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος από τον Δεκέμβριο του 2021 έως τον Μάιο του 2022. Δεν συμμερίζονται την απαξιωτική προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν έχουν και τη δυσκολία να καταλάβουν ότι η επιστροφή χρημάτων δεν θα είναι για όλους 600 ευρώ, αλλά ΕΩΣ 600 ευρώ.

Κυβερνητικές πηγές εκτιμούν ότι το ίδιο θα γίνει και με το Fuel Pass 2, το οποίο είναι πιο ενισχυμένο και διευρυμένο -ως προς τους δικαιούχους- από τα άλλα «ψίχουλα» του Fuel Pass 1. Τα νέα μέτρα για τα καύσιμα πάνε την τιμή της βενζίνης κάτω από τα 2 ευρώ. Κι όπως φαίνεται, μεγάλο μέρος της κοινωνίας, και κυρίως τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, και μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης δεν αισθάνονται ούτε επαίτες ούτε αναξιοπρεπείς παίρνοντας αυτή την κρατική ενίσχυση, η οποία δεν εκμηδενίζει το πρόβλημα, αλλά σίγουρα το μειώνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν καλά καλά ανακοινωθούν οι λεπτομέρειες του Fuel Pass 2, έσπευσε πάλι να μιλήσει για «ψίχουλα». Και κατέφυγε στους γνωστούς λαϊκιστικούς μαξιμαλισμούς. Δίχως να αντιλαμβάνεται ότι κανείς δεν τρώει πια υποσχέσεις για λεφτόδεντρα. Και το σημαντικότερο, ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να προσβάλλει και να απαξιώνει τους πάρα πολλούς πολίτες, οι οποίοι σπεύδουν να πάρουν την κρατική βοήθεια. Είναι αγενής και προσβλητική συμπεριφορά προς τους πολίτες να τους λες ουσιαστικά -«αριστερός» άνθρωπος- ότι πρέπει να ντρέπονται που απολαμβάνουν τα «ψίχουλα». Ισως και ότι «εξαγοράζονται» με «ψίχουλα».

Το αντιπολιτευτικό μένος οδηγεί σε προσβλητικές, προς τους απλούς πολίτες, συμπεριφορές. Και ξυπνούν μνήμες για το τι σήμαινε ο «λιτός αριστερός βίος»…

Διακομματική αποδοχή για το νομοσχέδιο Κεραμέως για ΑΕΙ

Διακομματικής αποδοχής, και μάλιστα με πολύ υψηλά ποσοστά, τυγχάνουν οι μεταρρυθμίσεις που φέρνει στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση το νομοσχέδιο της Ν. Κεραμέως. Σύμφωνα με έρευνα της Marc, οι αλλαγές επικροτούνται όχι μόνο από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Οι πιο «δημοφιλείς» αλλαγές, σύμφωνα με την έρευνα, είναι η θέσπιση Κέντρου Ψυχολογικής Υποστήριξης φοιτητών και διδασκόντων (85,5%), η πρακτική άσκηση των φοιτητών (83,4%), το νέο σύστημα επιλογής των καθηγητών (77,4%), η ελευθερία επιλογής μαθημάτων (76,7%), η δυνατότητα απόκτησης διπλού πτυχίου (76,9%) και η δυνατότητα που δίνεται στους φοιτητές να δημιουργήσουν start up επιχειρήσεις.

Ψηλά βρίσκονται ακόμα το ελληνικό Erasmus (75,3%) και τα βιομηχανικά διδακτορικά που φέρνουν τα ΑΕΙ πιο κοντά στην αγορά εργασίας (75,3%). Ακόμα και η πολιτικά φορτισμένη λόγω των αντιδράσεων εκλογή του Συμβουλίου Φοιτητών (συμμετοχή στα όργανα Διοίκησης των ΑΕΙ) με ενιαίο και όχι παραταξιακό ψηφοδέλτιο έχει την αποδοχή του 57,6%.

Προφανώς, η κοινωνία έχει κάνει τις βασικές επιλογές της ερήμην των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης.

Αλλα κόλπα από τον Ερντογάν

Ο Τ. Ερντογάν δεν άλλαξε μόνο τη ρητορική του μετά τη Σύνοδο του Βερολίνου, όπου όπως λένε οι πληροφορίες ο εκπρόσωπός του, Καλίν, δέχθηκε ισχυρότατες πιέσεις και από τον σύμβουλο ασφαλείας του Τζ. Μπάιντεν και από τους εκπροσώπους των Ο. Σολτς και Ε. Μακρόν, να εγκαταλείψει την επιθετική και αναθεωρητική ρητορική. Ο Τούρκος πρόεδρος ξαφνικά, από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, επέστρεψε στη γνωστή ατραπό του μεταναστευτικού. Εκανε, όμως, και κάτι ακόμα. Αφησε κατά μέρος την αγορά F16 και έδειξε ενδιαφέρον για την αγορά Eurofighter. Οπως εκτιμούν διπλωματικοί αναλυτές, αυτή η στροφή στην αγορά ευρωπαϊκής κατασκευής αεροσκαφών από την Αγγλία, αντί των αμερικανικών F-16, δεν σημαίνει μόνο παραδοχή της «δυσκολίας» που έχουν τα αμερικανικά αεροσκάφη. Δείχνει και μια προσπάθεια να «σπάσει» το ευρωπαϊκό μέτωπο, προσεταιριζόμενος τον Μπ. Τζόνσον, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που συμμετέχουν στην κατασκευή των Eurofighter.

Η χθεσινή τηλεφωνική συνομιλία του Κ. Μητσοτάκη με τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου δεν αποκλείεται να σχετίζεται και με το νέο κόλπο του Τ. Ερντογάν…