Κάποιος αναλυτής των δημοσκοπήσεων θεώρησε το 33% σίγουρο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πίστεψε ότι μπορούσε να συσπειρώσει τη Ν.Δ. βάζοντας τον πήχη σε συγκεκριμένο ύψος. Το αποτέλεσμα ήταν η Ν.Δ., την περασμένη Κυριακή, να περάσει από κάτω. Χάνοντας σε εκλογές που στην περίπτωση των τριών κομμάτων είχαν ηττημένους χωρίς να υπάρξει νικητής.

Το ότι ένα μεγάλο μέρος της ήττας προήλθε από συντηρητικές ψήφους που χάθηκαν δεν αμφισβητείται. Οχι επειδή ενισχύθηκε ο Βελόπουλος και μπήκε στην Ευρωβουλή το κόμμα της Λατινοπούλου, αλλά γιατί ένας αριθμός των ψηφοφόρων της Ν.Δ., που δεν θεώρησαν αρκετά σοβαρά τα υπόλοιπα κόμματα της Δεξιάς για να τα ψηφίσουν, προτίμησε να απέχει. Το ίδιο είχε συμβεί με την εκλογή του Δήμου της Αθήνας, όταν η αποχή έβγαλε δήμαρχο τον Χάρη Δούκα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το κατάλαβε, όταν μίλησε για το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων: «Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι στενοχωρήσαμε παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, κάποιοι οι οποίοι επέλεξαν σε αυτήν την κάλπη, επειδή είναι και κοντά, να εκφράσουν ενδεχομένως τη διαμαρτυρία τους». Καλύτερα, όμως, θα ήταν να το πει σε όσους τον διαβεβαίωναν ότι θα υπάρξει μια μικρή αντίδραση, αλλά οι συντηρητικοί ψηφοφόροι σύντομα θα το ξεχάσουν. Δεν το ξέχασαν. Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο η αποχή, αλλά ότι από όσους έστειλαν στις Βρυξέλλες ο μόνος που δεν ανήκει στη Δεξιά ήταν ο Δημήτρης Τσιόδρας, που εξελέγη τελευταίος.

Οι πολίτες έδωσαν 41% μετά την πρώτη τετραετία επειδή η κυβέρνηση πήγε καλά. Είτε για να μην τα θεωρήσουν «μαγαζιά τους» είτε για να λειτουργήσει η κυβέρνηση καλύτερα, έγινε το… rotation. Η κυβέρνηση λειτούργησε χειρότερα. Αν, επίσης, η λογική είναι ότι όσο περισσότεροι γίνονται υπουργοί και υφυπουργοί τόσο λιγότεροι θα μουρμουράνε, το σύστημα δεν δούλεψε. Υπάρχει υπουργείο που τα γραφεία του υπουργού και του υφυπουργού στον δεύτερο και τον τρίτο όροφο επικοινωνούν δυσκολότερα από τη Βόρεια με τη Νότια Κορέα… Εκτός αν δημιουργηθεί ένα υπουργείο αποκατάστασης δυσαρεστημένων υφυπουργών. Σε δεύτερη, όμως, σκέψη και εκεί όλο και κάποιος ή κάποια υφυπουργός θα πιστεύει ότι αδικείται που δεν έγινε υπουργός.

ΔΕΛΦΙΝΟΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ

Ενα παλιό ανέκδοτο είναι για τη δημοκρατία της μπανάνας. Πάει στο επιτελείο ο στρατάρχης και λέει: «Τα μεγάλα γυμνάσια αναβάλλονται. Ο στρατιώτης μας είναι άρρωστος». Μπορεί στις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ να μην έσκισε από ποσοστά, όμως έσκισε στους υποψήφιους αρχηγούς. Ούτε λίγο ούτε πολύ, δέκα δελφίνοι που θέλουν σύγκληση συνεδρίου, με πιο ενδιαφέρουσα ενδεχόμενη περίπτωση του δημάρχου Αθηναίων, Χάρη Δούκα.

Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2023 ο Χάρης Δούκας είχε πάρει 55,97%. Μόνο που το είχε πάρει στις επαναληπτικές. Την πρώτη Κυριακή ο Δούκας μόνο με ΠΑΣΟΚ είχε πάρει 14,19%. Το ποσοστό του. Το υπόλοιπο 41,78% ήταν από έναν συγκυριακό συνασπισμό κομμάτων, από το ΠΑΣΟΚ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Το να κατέβει ο Δούκας σε εκλογές του ΠΑΣΟΚ και να κερδίσει είναι τόσο πιθανό όσο το να πετάξει ένα νόμισμα, να σταθεί όρθιο και να το ξαναπετάξει πιστεύοντας ότι θα ξανασταθεί.

Από τις υπόλοιπες υποψηφιότητες ο Παύλος Γερουλάνος κάνει περισσότερο για πρόεδρος του Ομίλου Αντισφαίρισης Αθηνών ή του Ιδρύματος Μπενάκη, ο Νίκος Παπανδρέου μπορεί να λέγεται Παπανδρέου αλλά έτσι λεγόταν και ένας φορ στον Αθηναϊκό. Από τους υπολοίπους τύχη έχουν ο Χριστοδουλάκης, ο Χρηστίδης και η Γιαννακοπούλου, που οι φιλοδοξίες της είναι τόσο φανερές που ανάγκασαν τον Δουδωνή να την ξεφωνίσει τηλεοπτικά.

Στο τέλος, τι θα απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ…

Στη ζωή υπάρχει το αξίωμα ότι αυτά που σου έρχονται εύκολα δεν τα εκτιμάς. Ισχύει στην περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη, που από το πουθενά βρέθηκε αρχηγός της αντιπολίτευσης. Στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να του δώσει ούτε 15%. Το θέμα είναι τι θα απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι κάτι μπορεί να σωθεί με «συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων». Το οποίο σημαίνει συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ. Αλλά σε ποια σειρά και με ποιον αρχηγό; Εδώ εμφανίζεται στη σκηνή ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχει χάσει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από τον Μητσοτάκη και δεν είναι αυτό που λέμε «της δουλειάς». Μάλλον το αντίθετο και η δημιουργία ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα για την ειρήνη και τη βιώσιμη ανάπτυξη αυτό δείχνει.

Τα ινστιτούτα έγιναν μόδα. Ο Στέφανος Κασσελάκης με τη δεκάμηνη πείρα του στην πολιτική έκανε το δικό του. Παρουσιάζεται σαν ίδρυμα κατά της Ακροδεξιάς, αλλά ονομάζεται Center of European Progress και ο λόγος είναι σαφής. Θα έχει έδρα και στην Αμερική και δεν είναι καιρός με αυτά «κατά της Ακροδεξιάς» να του βγει το όνομα για κομμουνιστής.