Η εξέλιξη των γεγονότων ήταν τόσο ραγδαία, ώστε να προδίδει τον προσχεδιασμένο χαρακτήρα της. Η αρχή έγινε το πρωί της Πέμπτης, όταν ο ισραηλινός στρατός σκότωσε 9 Παλαιστίνιους στη Δυτική Οχθη, στη φονικότερη επιδρομή των τελευταίων πέντε-έξι χρόνων.

Την επόμενη νύχτα, ένας ένοπλος Παλαιστίνιος σκότωσε 7 Ισραηλινούς έξω από συναγωγή της Ιερουσαλήμ. Από το 2008 είχε να συμβεί τόσο αιματηρό περιστατικό στην ιερή πόλη. Το γαϊτανάκι συνεχίστηκε το πρωί του Σαββάτου με τον τραυματισμό δύο Ισραηλινών εποίκων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ από το χέρι ενός 13χρονου Παλαιστίνιου. Διάπλατα ανοιχτή, λοιπόν, η πόρτα του φρενοκομείου.

Οσοι παρακολουθούν τα πολιτικά πράγματα στο Ισραήλ, εκτιμούν ότι η κλιμάκωση της έντασης αποτελεί στρατηγική επιλογή του μίγματος ακτιβιστών εποίκων, σκληροπυρηνικών ακροδεξιών και υπερσυντηρητικών ορθοδόξων, που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

Αυτοί δεν κρύβουν ότι στόχος τους είναι να ανατρέψουν εκ θεμελίων το διεθνές status quo, που με κόπο χτίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην περιοχή, προσαρτώντας τη Δυτική Οχθη, «αδειάζοντας» το Ισραήλ από το αραβο-μουσουλμανικό στοιχείο, χαλαρώνοντας τους κανόνες στρατιωτικής εμπλοκής και εγκαθιδρύοντας πλήρη έλεγχο στα ιερά προσκυνήματα της Ιερουσαλήμ.

Κάποιοι θα πουν ότι πολύνεκρες συγκρούσεις έγιναν και επί της προηγούμενης κυβέρνησης των Ναφτάλι Μπένετ-Γιαΐρ Λαπίντ, καθώς μόνο μέσα στο 2022 σκοτώθηκαν 170 Παλαιστίνιοι και περίπου 30 Ισραηλινοί. «Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι η προηγούμενη και οι παλαιότερες κυβερνήσεις είχαν σχεδιάσει την ισραηλινή πολιτική με τρόπο ώστε να διατηρείται μια ψευδαίσθηση σταθερότητας στην περιοχή», τόνισε ο Νιμρόντ Νόβικ, πρώην ανώτερος κρατικός αξιωματούχος και αναλυτής του Israel Policy Forum. Τώρα, η Αγια Γη βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά και ο Θεός (της) να βάλει το χέρι του.