Στα «χέρια του» έσκασε η βόμβα της πρώτης χρεοκοπίας και ως διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος έκανε τα πάντα για να προστατεύσει τους καταθέτες από «κούρεμα» και απώλειες των κεφαλαίων τους.

Από το 2009 είχε ενημερώσει τους πάντες για την αυξητική δυναμική που έπαιρνε το έλλειμμα του Δημοσίου και καλούσε τις πολιτικές ηγεσίες να επιδείξουν υπευθυνότητα και να λάβουν εγκαίρως μέτρα.

Τον Σεπτέμβριο του 2009, όταν η χώρα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο καθώς το ΠΑΣΟΚ δεν συναινούσε στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, που ήταν προγραμματισμένη για τις αρχές του 2010, ο Προβόπουλος ενημέρωσε πλήρως και τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή αλλά και τον Γιώργο Παπανδρέου, παρουσία του Γιώργου Παπακωνσταντίνου και της Λούκας Κατσέλη, ότι το έλλειμμα θα κινείτο προς διψήφιο ποσοστό.

Ο Καραμανλής καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο μιλούσε για τις δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσει η χώρα, νωρίτερα είχε λάβει τα πρώτα μέτρα περιστολής δαπανών, ο Παπανδρέου αναφωνούσε ότι «λεφτά υπάρχουν».

Τον Οκτώβριο του 2009 και μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, ο Προβόπουλος με την ευθύνη που είχε ως κεντρικός τραπεζίτης δήλωσε μετά από συνάντηση που είχε με τον νέο πλέον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου ότι το έλλειμμα θα είναι πάνω από 10% με πορεία προς το 12%.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αντί να κινητοποιηθεί και να λάβει την πρώτη δέσμη μέτρων, ανακοίνωσε αυξήσεις στις συντάξεις του ΟΓΑ και επεκτατική δημοσιονομική πολιτική. Η αντίστροφη μέτρηση για την παραπομπή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχε ήδη αρχίσει, ο Παπανδρέου στις Συνόδους Κορυφής του Δεκεμβρίου του 2009, αντί να δίνει μηνύματα οικονομικού συμμαζέματος, δήλωνε ότι θα εφαρμοζόταν κανονικά το πρόγραμμα παροχών με αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους και έδινε έμφαση στην πράσινη ανάπτυξη και τη μεσογειακή διατροφή.

Οι αγορές είχαν βρει τον αδύναμο κρίκο στην αλυσίδα της Ευρώπης, έναν χρόνο μετά την πτώχευση της Lehman Brothers που σηματοδότησε την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Οι δηλώσεις περί «Τιτανικού» από τον Παπακωνσταντίνου ήταν οι χειρότερες που μπορούσαν να γίνουν στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Και τότε μπήκαμε στο τούνελ της χρεοκοπίας, που οδήγησε στο Καστελλόριζο και στην υπογραφή του πρώτου Μνημονίου. Οι αυξήσεις στις συντάξεις του ΟΓΑ το 2009 όχι απλώς ξηλώθηκαν, αλλά άρχισε η μεγάλη μείωση εισοδημάτων και η απώλεια 25% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας.

Ορισμένοι θεώρησαν τον Γιώργο Προβόπουλο συνυπεύθυνο της κρίσης, ισχυρίζονταν ότι δεν «φώναξε» για το ναυάγιο που έβλεπε, όμως οι περισσότεροι ήθελαν απλώς να αποτινάξουν τις ευθύνες τους, να βρουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Ομως ο αείμνηστος τραπεζίτης είχε πει σε όλους την αλήθεια, εγκαίρως είχε προειδοποιήσει ότι εάν δεν αλλάξει η ρότα η χώρα, η οικονομία θα τσακιζόταν στα βράχια, αρκούσε η ανάγνωση των μηνιαίων στοιχείων για το ταμειακό έλλειμμα για να διαπιστωθεί η σκληρή δημοσιονομική πραγματικότητα.

Ο ίδιος ήξερε από θάλασσες, το αγαπημένο του μέρος ήταν τα Κύθηρα, το ταξίδι στον τόπο του τον ηρεμούσε, αποτελούσε το εσωτερικό του καταφύγιο μαζί με την ενασχόλησή του με το αμπέλι του. Ισως γιατί από εκεί έβλεπε τα φουρτουνιασμένα κύματα και γνώριζε ότι πάντα ακολουθεί η νηνεμία. Αρκεί οι καπετάνιοι, βλέποντας τα σημάδια της θύελλας να πυκνώνουν στον ορίζοντα, να δίνουν ρότα προς απάνεμα μέρη και όχι να μπαίνουν ολοταχώς προς τη δίνη της καταιγίδας. Ανέμελα και κυρίως ανεύθυνα.