Με έναν «μαγικό τρόπο», μέχρι στιγμής οι «λίστες» αποδεικνύουν ότι κάποιο κέντρο παρακολουθούσε κατά 95% την κυβέρνηση, αλλά γι’ αυτό φταίει ο Μητσοτάκης. Η απλή λογική λέει ότι αυτές τις παρακολουθήσεις τις έκανε «κάποιος» για να τροφοδοτεί με πληροφορίες «ξένα κέντρα» ή τον ΣΥΡΙΖΑ για να ξέρει πώς να κινηθεί ή κάποιο επιχειρηματικό κέντρο το οποίο μέσω της κυβέρνησης ήθελε να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα σε βάρος κάποιων άλλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Η κυβέρνηση να παρακολουθεί την κυβέρνηση δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα. Ή μάλλον για μεγαλύτερη ακρίβεια βγάζει κλαυσίγελο.
Τι άλλο μπορεί να υπάρχει, δεδομένου ότι οι λίστες, όπως φαίνεται, υπάρχουν; Οτι κάποιο παράκεντρο μέσα στο Μ. Μαξίμου μπορεί να έκανε κατάχρηση παραχωρημένης εξουσίας. Μπορεί; Οπερ έδει δείξαι. Πάντως, ο τέως γ.γ. της κυβέρνησης και ο τέως διοικητής της ΕΥΠ δεν βρίσκονται στις θέσεις τους, αλλά στα σπίτια τους. Δεν υπάρχει ευθύνη, αν συνέβη αυτό; Ασφαλώς υπάρχει και ανελήφθη σε σημαντικό βαθμό με την αποπομπή τους. Ομως μοιάζει πιο λογικό το σενάριο αυτό το παρακρατικό σύστημα να δούλευε γι’ αυτούς οι οποίοι τους είχαν φέρει στη χώρα από το 2016 και το 2018 τους έκαναν και σύμβαση. Και οι οποίοι, φεύγοντας, φρόντισαν -με την αλλαγή του 370Α του Π.Κ.- να τους προστατεύσουν. Γιατί ποιους άλλους ήθελε να προστατεύσει ο Α. Τσίπρας αλλάζοντας 6 μέρες πριν από τις εκλογές το επίμαχο άρθρο; Το άρθρο δεν άλλαξε μόνο του. Κάποιος (η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) το άλλαξε για να προστατεύσει κάποιον. Ποον; Οχι τον περιπτερά της γειτονιάς. Αυτός δεν εμπορεύεται ούτε Pegasus ούτε Predator. Αλλοι την έκαναν αυτήν τη δουλειά και από πένητες έγιναν μεγαλοεπιχειρηματίες.
Το γεγονός ότι οι λίστες βγήκαν από τη συγκεκριμένη εφημερίδα και υιοθετήθηκαν πριν καν κυκλοφορήσει το φύλλο από τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει σατανικό για να είναι σύμπτωση. Και γίνεται ακόμα πιο σατανικό με το περίφημο «μαρτύριο της σταγόνας», το οποίο μυρίζει από πολύ μακριά μεθόδευση. Κι όπως φαίνεται, μάλλον θα υπάρξει και τρίτη λίστα -ίσως με περισσότερα ονόματα ΣΥΡΙΖΑ, γιατί το αφήγημα η κυβέρνηση παρακολουθεί την κυβέρνηση καταντάει ανέκδοτο- για το ξεκάρφωμα.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι το παρακρατικό σύστημα έχει τροφοδοτήσει την εφημερίδα και τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ με πολύ υλικό. Οχι μόνο με ονόματα, αλλά όπως σχεδόν ευθέως έχει παραδεχθεί και ο εκδότης της μικρής εφημερίδας των ειδικών αποστολών, και με οπτικοακουστικό υλικό από την προσωπική ζωή ανθρώπων. Οι οποίοι έτσι -μεταξύ των άλλων- καθίστανται και πιο εκβιάσιμοι. Αν υπάρξει δημοσιοποίηση και προσωπικών δεδομένων -δύσκολο γιατί υπάρχει και ο νόμος-, θα μιλάμε για το πιο βαθύ σημείο του βούρκου. Αλλά και χωρίς να φτάσουμε εκεί, δύο είναι πλέον οι εκ των ων ουκ άνευ ανάγκες: 1. Να ξεκουνηθεί η Δικαιοσύνη. 2. Να προσκομιστούν αποδείξεις ότι πίσω απ’ όλα αυτά βρίσκεται ο πρωθυπουργός της χώρας. Γιατί οι φαντασιώσεις για ρεπορτάζ τύπου Watergate καλές και θεμιτές είναι, αλλά δεν ζει ο Τζον λε Καρέ να τις αποθεώσει.
ΑΙΧΜΗ
Η ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ ΤΩΝ «ΙΣΑΠΟΣΤΑΚΗΔΩΝ»
H «κομμουνιστική απειλή» στις ΗΠΑ
Κάποιοι εξαρχής τάχθηκαν υπέρ του Πούτιν. Με το δικό τους δογματικό ή ψεκασμένο σκεπτικό, αλλά ήταν έντιμοι. Αυτοί που αποτέλεσαν τον Δούρειο Ιππο της λογικής, αλλά και της υπονόμευσης του Διεθνούς Δικαίου ήταν οι «ισαποστάκηδες». Αυτοί που ήταν κατά του πολέμου, αλλά υπέρ των ζωτικών συμφερόντων της Ρωσίας. Αυτοί που ήταν «με τον άνθρωπο». Αυτοί που εξομοίωναν τους θύτες με τα θύματα. Και για να το κάνουν αυτό, έφτασαν να υπαινίσσονται μέχρι και πόλεμο του Πούτιν κατά του νεοφασισμού. Κι αυτοί που ζέσταιναν στην κρύα αγκαλιά τους το «μεγαλείο της υπερδύναμης» της Ρωσίας και του Πούτιν. Ο οποίος, αφού θα κατακτούσε σε «3-4 μέρες» την Ουκρανία, μετά θα καταδίκαζε σε θάνατο την Ευρώπη, η οποία ήταν απόλυτα εξαρτημένη ενεργειακά από τη Ρωσία. Εννέα μήνες από την έναρξη του πιο βάρβαρου πολέμου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ρωσία αποχώρησε ταπεινωμένη από τη Χερσώνα. Η οποία ωστόσο παραμένει… προσαρτημένη στη Ρωσία. Αποδείχθηκε ότι οι ηρωικοί Ουκρανοί πολίτες που πολεμούσαν τον εισβολέα δεν ήταν τα Τάγματα του Αζόφ και φασίστες, αλλά πατριώτες. Αποδείχθηκε ότι ο ρωσικός στρατός δεν είχε καμία σχέση με το μύθο του.
Αποδείχθηκε, επίσης, ότι η Ευρώπη ταλαιπωρήθηκε και ταλαιπωρείται από την ενεργειακή κρίση και την «ακρίβεια Πούτιν», αλλά δεν πέθανε και βρήκε τρόπους σταδιακής απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Ο αναθεωρητισμός ηττήθηκε και το Διεθνές Δίκαιο, έστω και ως πολυτραυματίας, στέκεται στα πόδια του. Οι «ισαποστάκηδες», όμως, ακόμα σφυρίζουν αδιάφορα. Ασφαλώς δεν περιμένει κανείς να κάνουν την αυτοκριτική τους για όσα είπαν κι όσα έκρυψαν, παραδίδοντας «μαθήματα προχωρημένης διπλωματίας» και «ασυγκράτητου ανθρωπισμού». Θα περίμενε όμως κανείς να δει έστω κάποια κόκκινα μάγουλα…
ΠΑΣΟΚ: Ολο και πιο μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ -1
Η στήλη σάς έχει ενημερώσει έγκαιρα -εδώ και τρεις εβδομάδες- ότι ο Ν. Ανδρουλάκης κατάλαβε το λάθος του κι άρχισε να παίρνει αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατάλαβε ότι, παρόλο που θύμα της υποκλοπής ήταν ο ίδιος, ο ΣΥΡΙΖΑ προσχηματικά προσπάθησε να τον βάλει με το ζόρι κάτω από τη σκέπη και να τον εμφανίσει ως δεδομένο εταίρο της πολιτικά ανυπόστατης «προοδευτικής διακυβέρνησης». Οι κινήσεις που έχουν κάνει ο Ν. Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. τις τελευταίες εβδομάδες ήταν κρίσιμες και μεθοδικές. Πήραν αποστάσεις από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και εγκατέλειψαν τα μηδενιστικά σενάρια, τα οποία οδηγούσαν είτε σε σχήματα που δεν βγαίνουν από τους αριθμούς είτε σε ακυβερνησία της χώρας, αποκλείοντας το μόνο ρεαλιστικό σενάριο που υφίσταται αν δεν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ.: την προγραμματική συμφωνία με τη Ν.Δ. Ακόμα και η διακριτή στάση που τηρεί η Χ. Τρικούπη από τις λίστες και την προσπάθεια μετατροπής της δημόσιας ζωής σε βούρκο δεν είναι τυχαία…
ΠΑΣΟΚ: Ολο και πιο μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ -2
…Οπως καθόλου τυχαίες δεν είναι και οι επιλογές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. για τους νέους γραμματείς Οργανωτικού και Πολιτικού Σχεδιασμού. Ολοι τους νέοι και του «μετώπου της λογικής». Ιδιαίτερη σημασία έχει η επιλογή του Ν. Ανδρουλάκη να αναθέσει στον Π. Δουδωνή τη σημαντική θέση του επικεφαλής του Πολιτικού Σχεδιασμού του κόμματος. Ο Π. Δουδωνής, γέννημα θρέμμα του ΠΑΣΟΚ και ηγετικό στέλεχος της ΠΑΣΠ, υπήρξε εξέχον και μαχητικό στέλεχος του «αντισύριζα μετώπου». Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου από το 2018 στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ήταν από τους πρώτους που μπήκαν «απέναντι» στο λαϊκισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., δεν εγκατέλειψε ποτέ τις αρχές του «πατριωτικού ΠΑΣΟΚ» και υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της αποδόμησης της σκευωρίας της Novartis. Για όσους αντιλαμβάνονται και τους συμβολισμούς, εκτός της ουσίας, οι επιλογές της Αν. Χατζηδάκη, γραμματέως Οργανωτικού, του Ν. Δασκαλάκη, αναπληρωτή γραμματέα Οργανωτικού) και του Π. Δουδωνή είναι «επιλογές-σήματα».
Ροή Ειδήσεων 
