ΠΟΛΛΟΙ λένε πως νικητής της περασμένης Κυριακής ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Από μια πλευρά δεν έχουν άδικο. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει ήδη δοκιμαστεί για τρία χρόνια και σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε αυτόν τον ρόλο και δεν έχει δείξει -τουλάχιστον έως τώρα- πως μπορεί να καταφέρει κάτι παραπάνω. Συριζοποίησε αρκετά το ΠΑΣΟΚ ως προς την αντιπολιτευτική τακτική και κέρδισε ελάχιστα από την τρομακτική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Χάρης Δούκας εμφανίζεται ακόμα πιο συριζοποιημένος. Από το Mετρό των Εξαρχείων και τον λόφο Στρέφη έως το μπλόκο στην πεζοδρόμηση της Βασιλίσσης Ολγας, λέει «όχι σε όλα». Οι Αθηναίοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ τον πήραν γρήγορα χαμπάρι, γι’ αυτό τον έστειλαν στην τέταρτη θέση στις εσωκομματικές εκλογές. Διαθέτει, όμως, περίσσευμα αλαζονείας, μίλησε για το 70% που θέλει νέο πρόεδρο, αλλά αγνόησε το 83% που δεν τον θέλει ούτε για δήμαρχο. Αρα, η Ν.Δ. μπορεί να είναι ήσυχη, πως δεν κινδυνεύει από κάποιον από τους δύο. Παράλληλα, κάποιοι που πήγαν στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ ενώ είχαν ψηφίσει Κυριάκο Μητσοτάκη, τώρα θα επιστρέψουν και πάλι στη Ν.Δ.

ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, και η άλλη πλευρά. Πέρα από τα κέρδη για την κυβέρνηση και τη χασούρα για το ΠΑΣΟΚ -με το συριζαϊκό δίδυμο προέδρων- υπάρχει και η χώρα. Δεν γίνεται να πάμε όσο μπροστά θα μπορούσαμε να πάμε, αν από το πρωί έως το βράδυ υπάρχει μια αξιωματική αντιπολίτευση που κραυγάζει και καταστροφολογεί.

Π.χ. σε έναν χρόνο θα ξεκινήσει η Συνταγματική Αναθεώρηση. Τι θα ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ για το άρθρο 16; Θα πει «ναι» στα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή θα μείνει κολλημένο στα παλαιολιθικά συνθήματα της δεκαετίας του ’80; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιο πως θα πει «όχι». Ο Ανδρουλάκης δεν τόλμησε να ψηφίσει τα μη κρατικά ΑΕΙ, σιγά μην ψηφίσει τα ιδιωτικά. Ο Δούκας μπορεί και να ξεκινήσει κατάληψη στο ΕΜΠ, όπου είναι καθηγητής.

ΠΟΥ καταλήγουμε; Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εξαιρετικά σημαντικός. Είναι χρήσιμο για το πολιτικό σύστημα να υπάρχει μια αξιωματική αντιπολίτευση που ασκεί κριτική, αλλά στηρίζει και τα αυτονόητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε παταγωδώς, γι’ αυτό και διαλύθηκε. Το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να αντεπεξέλθει; Δύσκολο φαντάζει, αυτή τη στιγμή. Και δεν είναι μόνο ότι ο Ανδρουλάκης και ο Δούκας δεν πρόκειται να πουν «ναι» σε κάποιες μεταρρυθμίσεις. Είναι πως σε λίγες ημέρες θα έχει εκλεγεί -ένας από τους δύο- πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ακόμα δεν έχουμε ακούσει μια συγκεκριμένη, ρεαλιστική και κοστολογημένη πρόταση π.χ. για τη φορολογία. Οχι γενικότητες τύπου «να μειώσουμε τον ΦΠΑ», αλλά ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με αριθμούς. Δεν έχει ακουστεί μια πρόταση που να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης για όλη τη χώρα. Ολο κάτι πολιτικολογίες, λες και είμαστε στο καφενείο. Ετσι, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία τύχη.