Δίνουμε σπίτια και επιδόματα σε ανθρώπους που έρχονται από αλλού, ενώ πρώτα πρέπει να βοηθήσουμε τους δικούς μας.

Οι ηλικιωμένοι ξεπαγιάζουν επειδή δεν έχουν λεφτά για θέρμανση…».

Πλέον, η σκηνή θα μπορούσε να έχει διαδραματιστεί σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα.

Ο ρεπόρτερ είναι του BBC, η πόλη το παραθαλάσσιο προάστιο Ντάουντορπ της Χάγης και η κυρία, που ονομάζεται Ζανέτ, στάζει μέλι για τον νικητή των εκλογών: «Είναι καλό για τη Δημοκρατία που νίκησε ο Χέερτ (σ.σ.: με την ολλανδική προφορά). Θέλει να βάλει πρώτα τους Ολλανδούς και να πάψει να δίνει λεφτά σε ανθρώπους από άλλες χώρες».

Η σκέψη της ακούγεται απλοϊκή, αλλά εκεί πάτησε ο Βίλντερς για να εκτοξεύσει το Κόμμα Ελευθερίας στο 23,5%. Ούτε ο ίδιος δεν περίμενε «να κερδίσει 10 μονάδες» την τελευταία προεκλογική εβδομάδα, διαψεύδοντας πανηγυρικά τις δημοσκοπήσεις.

Ή μήπως απλώς τις έβαλε στη σωστή τους διάσταση; Αρχικά, οι έρευνες έδειχναν έτοιμο για την έκπληξη τον «κεντρώο αντισυστημικό» Πέτερ Ομτσιχτ με το νεοπαγές «Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο». Ελάχιστοι πρόσεξαν ότι υιοθέτησε τις ίδιες απόψεις με τον Βίλντερς στο Μεταναστευτικό, όπως έκανε η -«εξωμότισσα» της τουρκο-κουρδικής της καταγωγής- αρχηγός των Φιλελευθέρων, Ντιλάν Γεσίλγκιοζ-Ζεγκέριους. Ετσι, πάνω από την κάλπη, οι Ολλανδοί αποφάσισαν να ψηφίσουν το «πρωτότυπο» αντί για τα αντίγραφά του.

Λέγοντας «τώρα έγινα θετικός άνθρωπος», ο Βίλντερς καθησυχάζει τους μουσουλμάνους της Ολλανδίας πως δεν πρόκειται να τους κλείσει τα τζαμιά, ούτε να τους απαγορεύσει το Κοράνι. Προφανώς πρόσεξε μία ποιοτική έρευνα των exit polls: Το κόμμα του ήρθε μεν πρώτο σε ψήφους, αλλά είναι και μακράν πρώτο με 30% στη λίστα των κομμάτων που οι Ολλανδοί δεν θέλουν με τίποτε να δουν στην κυβέρνηση.