Σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές του υπουργείου Δικαιοσύνης, ο πληθυσμός των γαλλικών φυλακών σημείωσε νέο ιστορικό ρεκόρ την 1η Ιουλίου αγγίζοντας τα 75.000 άτομα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κανονική χωρητικότητα των γαλλικών σωφρονιστικών ιδρυμάτων δεν ξεπερνά τα 60.700 άτομα, με συνέπεια να στοιβάζονται τρία και τέσσερα άτομα σε κελιά όπου έπρεπε κανονικά να φιλοξενείται μόνο ένας κρατούμενος. Επιπλέον, αρκετοί κοιμούνται στρωματσάδα μέσα σε θαλάμους-κλουβιά, όπου αναπόφευκτα ελλοχεύουν μολυσματικές ασθένειες.

Το ίδιο αδιαχώρητο επικρατεί και στις γυναικείες φυλακές της Γαλλίας, μολονότι οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν μόλις το 3,3% του συνολικού έγκλειστου πληθυσμού.

Πώς αντιδρά η κυβέρνηση Μακρόν σε όλα αυτά; Μήπως με μια πολιτική αποσυμφόρησης και επανένταξης; Οχι. Δυστυχώς, το αντίθετο. Στις 18 Ιουλίου η κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο για το χτίσιμο νέων φυλακών χωρητικότητας 15.000 θέσεων. Κι αν γεμίσουν κι αυτές, θα χτιστούν κι άλλες, κι άλλες…

Σε μεγάλο βαθμό βέβαια η κυβέρνηση ικανοποιεί το αίσθημα της «σιωπηρής πλειοψηφίας», που ζητά περισσότερη καταστολή για την αυξημένη εγκληματικότητα – είτε αυτή εκφράζεται μεμονωμένα είτε με τη μορφή κοινωνικών ταραχών με εθνοθρησκευτικό υπόβαθρο, όπως οι πρόσφατες, που επεκτάθηκαν από τα παρισινά προάστια σε όλη την Γαλλία.

Παρατηρώντας τη σωφρονιστική πολιτική του Μακρόν (την οποία υποδαυλίζουν υπερθεματίζοντας η Λεπέν και οι Ρεπουμπλικανοί), θα διαπιστώσουμε ότι η πολιτική πρόταση του άτυπου μπλοκ Κεντροδεξιάς-Ακροδεξιάς νικά κατά κράτος την πρόταση της Αριστεράς (Μελανσόν) για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και λιγότερη καταστολή.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι Γάλλοι δικαστές διατάσσουν προφυλακίσεις και φυλακίσεις για ψύλλου πήδημα, τροφοδοτώντας τον φαύλο κύκλο της «ολοένα αυστηρότερης πάταξης του εγκλήματος» και αδιαφορώντας για τις συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές και για το τι άνθρωποι θα βγουν από εκεί μέσα. Αραγε, πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα μετά τη νίκη της Λεπέν το 2027;