Αλλά τι σημαδοτεί η 9η Μαΐου για την οποία ο Πούτιν θέλει «να πλυθεί η τραγική πόλη και να βάλει τα καλά της;». Είναι η ημερομηνία της υπογραφής της γερμανικού συμφώνου παράδοσης, που ανακοινώθηκε στο Βερολίνο λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 8ης προς την 9η Μαΐου.
Η 9η Μαΐου γιορταζόταν στη Σοβιετική Ενωση από το 1945. Μετά το 1965 γιορταζόταν ως εργατική αργία σε κάποιες σοβιετικές «δημοκρατίες». Aργότερα γιορταζόταν ως η ημέρα της νίκης σχεδόν σε όλες τις χώρες του ανατολικού μπλοκ. Ο πόλεμος με τη Γερμανία αποτελούσε μέρος του βασικού σοβιετικού αφηγήματος. Hταν πηγή πολιτιστικής δημιουργίας και είχε περάσει, μέσω της Ιστορίας, στην εκπαίδευση ως παράδειγμα πατριωτισμού, αυτοθυσίας και προσήλωσης στον κομμουνισμό. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και την υποστολή της σημαίας, με το σφυροδρέπανο, από τα ανάκτορα του Κρεμλίνου, έπαψαν ο εορτασμός και οι μεγάλες λαϊκές παρελάσεις. Βέβαια, μετά την πτώση της Σοβιετίας, πολλές χώρες έπαψαν να εορτάζουν την ημέρα της Νίκης. Ωστόσο, κάποιες ανεπίσημες εορταστικές εκδηλώσεις γίνονται από τους ρωσόφιλους παρέα με ευρωσκεπτικιστές και αριστερούς που ομνύουν στο όνομα του Στάλιν.
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Οταν ο Πούτιν ανέλαβε την εξουσία, επεδίωξε οι Ρώσοι να ανακτήσουν την εθνική τους υπερηφάνεια, αναδεικνύοντας την ημέρα της Νίκης ως κεντρική ιδέα του λαϊκού πολιτισμού. Το 2015 κάλεσε περί τους τριάντα αρχηγούς κρατών -ανάμεσά τους τον Ινδό και τον Κινέζο- να συνεορτάσουν την ημέρα της Νίκης και να παρακολουθήσουν τη μεγάλη παρέλαση στρατιωτικών και λαού στην Κόκκινη πλατεία. Κανείς Δυτικός ηγέτης δεν παρέστη, λόγω της ρωσικής επέμβασης στην Κριμαία.
Φέτος, δύο μήνες μετά τον πόλεμο που κήρυξε η Μόσχα κατά της Ουκρανίας, ο Πούτιν βιάζεται να συνδέσει τη νίκη κατά του γερμανικού άξονα με τη νίκη των ρωσικών δυνάμεων κατά των ουκρανικών. Ο συμβολισμός είναι σαφέστατος: Υπαινίσσεται ότι οι ρωσικές δυνάμεις απελευθέρωσαν τη Μαριούπολη από τις φασιστικές, ακριβώς όπως έγινε και το 1945 με το γερμανικό σύμφωνο στο Βερολίνο.
Μπορεί ακόμη το αποτέλεσμα του πολέμου του Πούτιν να είναι αμφίρροπο, αλλά αυτός βιάζεται να αναδείξει την ισοπεδωθείσα Μαριούπολη ως σύμβολο της νίκης της Ρωσίας. Ετοιμάζεται να γιορτάσει το θρίαμβό του σε μια πόλη-φάντασμα, πάνω στα ερείπια του πολιτισμού, με άμαχους νεκρούς σε ομαδικούς τάφους και απόντες τους χιλιάδες Ουκρανούς που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους. «Αξιος» ο… εορτασμός του.