Εχουμε και στη χώρα μας αρνητές, όχι πολλούς όπως στην Αμερική, αν και περισσότερους από όσους θα θέλαμε. Ευτυχώς, όμως, φέτος δεν «ακούστηκαν» πολύ. Φαίνεται πως έπαθαν αυτό που έπαθε και ο ΜακΚάρθι: Αναγκάζονται να βάλουν νερό στο κρασί τους επειδή οι ψεκασμένες θεωρίες δεν έχουν πια τόση πέραση όσο τα προηγούμενα χρόνια. Ο κόσμος έχει κουραστεί να παλεύει με φωτιές, πλημμύρες και ακραία φυσικά φαινόμενα και χρειάζεται ρεαλιστικές απαντήσεις και εφαρμόσιμες λύσεις. Οι πυρκαγιές της περασμένης εβδομάδας, που καίνε ακόμα, όπως και αυτές που θα έρθουν, δεν είναι οι «συνηθισμένες» καλοκαιρινές φωτιές. Μπορεί να έχουν συνηθισμένες αιτίες, έναν αγρότη που αποφάσισε να κάψει ξερόχορτα ή κάποιο πεταμένο γυαλί μαζί με τα σκουπίδια, όμως η εξέλιξή τους είναι πέρα ως πέρα ασυνήθιστη, αφού καθοδηγείται από αφύσικες για την εποχή θερμοκρασίες.
Πριν από δέκα ημέρες, στις 13 Ιουλίου 2023, ο ευρωπαϊκός δορυφόρος Sentinel-3 κατέγραψε θερμοκρασία εδάφους 55 βαθμών Κελσίου στον κάμπο της Θεσσαλίας! Η ώρα καταγραφής ήταν στις 11.35 το πρωί, που σημαίνει ότι έπειτα από μερικές ώρες η θερμοκρασία θα ήταν ακόμα υψηλότερη. Αυτό δεν είναι το μοναδικό ρεκόρ, αφού οι διαδοχικοί καύσωνες που σαρώνουν τη χώρα ευθύνονται για θερμικά ιστορικά υψηλά που το ένα ξεπερνά το άλλο. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι αυτό το εμπεδώσαμε. Τα κάναμε θάλασσα παγκοσμίως… Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Θα εξακολουθήσουμε να παλεύουμε την κλιματική αλλαγή κάνοντας μία από τα ίδια; Είναι σαν να ρίχνουμε παγάκια στην Κόλαση περιμένοντας να δροσίσει…
H «κομμουνιστική απειλή» στις ΗΠΑ
Η δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά την επίσκεψή του, την Πέμπτη, στο υπουργείο Περιβάλλοντος, ότι σύντομα θα ακούσουμε συγκεκριμένες εξαγγελίες για τη δασοπροστασία δείχνει πως δεν θα καταφύγουμε στα παγάκια. Η δασική πολιτική, δηλαδή η διαχείριση των δασών πριν από τις φωτιές ή τις πλημμύρες, είναι το σημαντικότερο κομμάτι της δουλειάς που χρειάζεται για να μετριάσουμε τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής. Προφανώς, μαζί με άλλα μέτρα και σίγουρα με την απαραίτητη ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής, όμως από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Για την ακρίβεια, να συνεχίσουμε, αφού η αρχή έχει ήδη γίνει με τη μεταφορά της αρμοδιότητας των Δασικών Υπηρεσιών στο υπουργείο Περιβάλλοντος από τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις. Ομως, θα χρειαστούν ακόμα πιο τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Ολο και περισσότεροι ζητούν την επιστροφή της διαχείρισης των δασών, της πρόληψης και της κατάσβεσης των πυρκαγιών στη Δασική Υπηρεσία. Προφανώς, με τη συνεργασία και την εμπλοκή των δήμων και των αγροτικών συνεταιρισμών και με απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση την ουσιαστική ενίσχυσή της με χρήματα και προσωπικό. Θα χρειαστούν και άλλα. Πρέπει να «τσαλακωθούν» νοοτροπίες, αντιλήψεις και συνήθειες δεκαετιών, αν θέλουμε να πετύχουμε την πράσινη μετάβαση έτσι ώστε να διαπερνά οριζόντια και κάθετα όλους τους τομείς της κοινωνίας, της οικονομίας και της λειτουργίας του κράτους. Είναι η μεγαλύτερη, η πιο δύσκολη, η πιο επικίνδυνη αποστολή που έχουμε μπροστά μας.