Δημοσιεύονταν μελέτες για το λιώσιμο των πάγων, αλλά η… Ανταρκτική, βρε αδελφέ, είναι τόσο μακριά. Οτι η θάλασσα θα… κέρδιζε ύψος, καταλαμβάνοντας ακτές, απειλώντας την ύπαρξη νησιωτικών συμπλεγμάτων, φαινόταν τρελό. Εδώ, τουλάχιστον, για την προστασία του πολιτιστικού μας αποθέματος, για να μη γίνει η Δήλος… άδηλος κι άδηλοι οι παράκτιοι αρχαιολογικοί χώροι στην Κρήτη, το υπουργείο Πολιτισμού δουλεύει.

Το Πρωτόκολλο του Κιότο – Δεκέμβρης 1977- για τη μείωση των ρύπων, που σήμαινε άλλο μοντέλο ανάπτυξης, χρήση «πράσινης» ενέργειας, δεν κατέληξε -2005-, «τράκαρε», ουσιαστικά, πάνω στην πείσμονα άρνηση των «ισχυρών» οικονομιών Αμερικής, Ινδίας, Κίνας, που δεν επιθυμούν να λάβουν μέτρα με το επιχείρημα ότι πλήττεται η οικονομική τους ανάπτυξη.

Κάπως έτσι εξελίχθηκε και η πολύφερνη συμφωνία στο Παρίσι (2015), με τον Τραμπ ανένδοτο και τους άλλους «ναι μεν, αλλά…». Ο Μπάιντεν συμφώνησε, αλλά… τύποις. Το ότι πλήττεται και απειλείται ο πλανήτης από την κλιματική κρίση που καλπάζει, καταστρέφοντας όσα θεωρούμε δεδομένα, δεν φαίνεται να είναι στις προτεραιότητες των «μεγάλων παικτών». Τι κι αν ο Hansen χτύπησε καμπανάκι, από το 1988, για τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής, η Goodall προειδοποιούσε ότι η κλιματική αλλαγή απειλεί τη βιοποικιλότητα ή η Sylvia Earle δήλωνε την καταστροφή που επέρχεται στα θαλάσσια οικοσυστήματα και τη χρεία λήψης αμέσων μέτρων προστασίας τους.

Θυμήθηκα την έρευνα της Earle βλέποντας τη «θάλασσα» νεκρών ψαριών στον Βόλο, που οι φωτογραφίες τους κάνουν τον γύρο του κόσμου. Διαβάζω «ερμηνείες» για το πώς «τα ψάρια βγήκαν στη στεριά». Ταυτόχρονα, όμως, βλέπω τον δήμαρχο Βόλου και τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας να «κονταροχτυπιούνται» για το ποιος θα αναλάβει την ευθύνη, λες και είναι η ώρα για την εφαρμογή του ρητού «πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται» και όχι για αγαστή συνεργασία -άμεσα μελέτες και ωρίμανσή τους- ώστε ο πολύπαθος Βόλος, που πλήττεται -από Οκτώβρη 1955- από σκληρά καιρικά φαινόμενα, να αναταχθεί. Δεν βλέπω ποιος θα πάρει επάνω του την αποκατάσταση, καθώς ο δήμαρχος ακόμη δεν έκλεισε τις πληγές από την καταστροφή του «Elias», τέλος Σεπτέμβρη 2023, που ανέβασε τους ανθρώπους στις ταράτσες για να σωθούν. Η Θεσσαλία, που από το 1647 δοκιμάζεται συνεχώς με καιρικές καταστροφές,  πρέπει, επιτέλους, να αποκτήσει την άμυνά της.

Περίσσεψαν οι καλές προθέσεις, αλλά ο περιφερειάρχης, για την ανακούφιση των περιοχών της Θεσσαλίας που χώθηκαν στη λάσπη, έλεγε ότι θα έστελνε μίμους, μάγους και ξυλοπόδαρους να διασκεδάσουν τους κατοίκους των βουτηγμένων στη λάσπη περιοχών. Δεν ξέρω αν πραγματοποίησε το «διασκεδαστικό» πρόγραμμά του. Πάντως, οι κάτοικοι δηλώνουν ότι «τρέμουν τον επερχόμενο χειμώνα».

Ο πρωθυπουργός δήλωσε, τον Απρίλη, ότι «θα κερδίσουμε το στοίχημα ανάταξης των βασικών υποδομών της Θεσσαλίας» και ότι θα διατεθούν περισσότερα από τρία δισεκατομμύρια ευρώ. Τεράστια ποσά, στα οποία ελπίζω να συμπεριληφθεί και ο Βόλος. Ομως, για καλό και για κακό -κυρίως-, ας επιληφθεί ο ίδιος…