Το να ανάβουν σχεδόν ταυτοχρόνως 14 εστίες μέσα σε δύο ώρες στον Εβρο δεν είναι το πιο φυσιολογικό. Το να εκκενώνεται ένα μεγάλο νοσοκομείο, όπως το Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης, σε περίοδο μη πολέμου είναι αφύσικο. Το να πνέουν άνεμοι 7, 8, 9 μποφόρ επί πολλές μέρες δεν είναι αφύσικο, αλλά δεν είναι και συνηθισμένο.

Κι όλα αυτά μετά τις τεράστιες πυρκαγιές του Ιουλίου στη Ρόδο, στην Εύβοια, στα Δερβενοχώρια, στον Κουβαρά, στο Λουτράκι, στην Κέρκυρα κ.λπ., που προκάλεσαν ανείπωτες καταστροφές. Ωστόσο οι τελευταίες πυρκαγιές κυρίως στον Εβρο, αλλά και στη Δυτική Αττική παρουσιάζουν μια αξιοπρόσεκτη ιδιαιτερότητα: από περιαστικές έγιναν αστικές. Δεν ξεκίνησαν σε κάποια βουνά κι έφτασαν σε πόλη, αλλά αρκετές εστίες τους ξεκίνησαν κατ’ ευθείαν σχεδόν μέσα στις πόλεις. Αυτή η ιδιαιτερότητα παραπέμπει περισσότερο σε ανθρώπινο παράγοντα. Οπως και η «ρυθμική», σαν σχεδιασμένη, ταυτόχρονη έναρξη πυρκαγιών σε διαφορετικά σημεία, τα οποία ως διά μαγείας μετά από μερικά λεπτά γίνονταν ένα ενιαίο μέτωπο, το οποίο στη συνέχεια ενωνόταν με ένα άλλο μέτωπο, το οποίο όλως παραδόξως είχε δημιουργηθεί με πανομοιότυπο τρόπο.

Δύο συμμετοχές σε δύο δράσεις έχουν ιδιαίτερη και μεγάλη σημασία. Η συμμετοχή του διοικητή της ΕΥΠ στη διυπουργική σύσκεψη που έγινε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η συμμετοχή του ΑΓΕΕΘΑ Κ. Φλώρου στο κυβερνητικό κλιμάκιο, το οποίο μετέβη εσπευσμένα στον Εβρο. Τα στελέχη της Πυροσβεστικής, αλλά και των συνοροφυλάκων παρατήρησαν ότι πολλές από τις εστίες που άναψαν στον Εβρο ήταν σε περάσματα που χρησιμοποιούν οι λαθροδιακινητές, προκειμένου να περάσουν το «εμπόρευμά» (δυστυχείς παράνομους μετανάστες) τους στην Ελλάδα. Προφανώς και δεν είναι τυχαίο ότι βρέθηκαν 26 (μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) απανθρακωμένα πτώματα δυστυχών παράνομων μεταναστών. Χάθηκαν 26 ανθρώπινες ζωές. Για τις οποίες γνώριζαν μόνο όσοι τους διακινούσαν και οι ίδιοι οι δυστυχείς που απανθρακώθηκαν. Αν γνώριζαν και οι ελληνικές Αρχές, προφανώς δεν θα είχαν επιτρέψει την είσοδό τους σε ελληνικό έδαφος.

Είναι προφανές ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν προσφέρεται για «πανηγυρισμό» ούτε η ευλογία της γέννησης ενός μωρού μέσα στις φλόγες. Προφανές είναι επίσης ότι για να συντελεστεί η μεγάλη καταστροφή συμμάχησαν αφύσικα φαινόμενα, με ανθρώπινες δολιοφθορές ή ανθρώπινες ανεπάρκειες. Ή και τα δύο. Οπως προφανές είναι πως οι Αρχές -παρά το αφύσικο των συνθηκών- δεν υπήρξαν υπόδειγμα συντονισμού. Κι αν οι βάσιμες υποψίες που εκφράζονται -χαμηλόφωνα προς το παρόν- πως υπήρξε «ανθρώπινο χέρι» που άναψε φωτιές ή ένας Νο2 «υβριδικός πόλεμος» στον Εβρο, τότε κάποιες κρίσιμες υπηρεσίες της χώρας δεν έκαναν τη δουλειά τους.

ΑΙΧΜΗ

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Η Διάσκεψη των Αθηνών, όπως και η Διακήρυξή της, αλλά και η έλευση του Β. Ζελένσκι ενισχύουν εξ αντικειμένου τον στρατηγικό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια, αλλά και στην Ευρώπη. Αναβαθμίζουν το ρόλο της ως περιφερειακής δύναμης της Δύσης και ανοίγουν προοπτικές για την περαιτέρω ενίσχυσή του. Αν π.χ. ευοδωθεί η προσπάθεια η Ελλάδα και η Βουλγαρία να δημιουργήσουν έναν εναλλακτικό χερσαίο διάδρομο από τη Βάρνα στο λιμάνι της Καβάλας για τη μεταφορά των ουκρανικών σιτηρών, είναι προφανές ότι ενισχύεται ο ρόλος της χώρας. Θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο, αν -όπως σχεδιάζεται- η Ελλάδα γίνει και ενεργειακός κόμβος στην ευρύτερη περιοχή. Και μάλιστα όταν τα Βαλκάνια ενσωματώνονται όλο και περισσότερο στην Ε.Ε.

Ομως η επίσκεψη Ζελένσκι και η στάση του Κ. Μητσοτάκη υπενθύμισαν και έδωσαν πολιτική υπεραξία στην καθαρή επιλογή της Ελλάδας να βρεθεί στην «σωστή πλευρά της Ιστορίας», όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία ξεκινώντας τον πρώτο αναθεωρητικό πόλεμο, μετά τον Β’ Π.Π. Οπως η Δύση, έτσι και η Ελλάδα δεν είχαν δίλημμα, όταν ξεκίνησε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος του Πούτιν: Τάχθηκαν «Με την Ουκρανία». Χωρίς επιφυλάξεις, υποσημειώσεις και μισόλογα. Δεν συντάχθηκε με τους επιτιθέμενους, ούτε με τους «ισαποστάκηδες» ούτε με την κενή περιεχομένου «ειρήνη» ούτε με το πιο αμήχανο και υποκριτικό εύρημα, «με τον άνθρωπο».

Αυτή η στάση δικαιώνεται ιστορικά, ηθικά, αλλά και διπλωματικά. Τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα στηρίζονται περισσότερο από την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ (παρά την παρουσία του ανεκδιήγητου Στόλτενμπεργκ) και τις ΗΠΑ. Ενώ ο Πούτιν με τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε (μαζικές δολοφονίες αμάχων, βομβαρδισμοί νοσοκομείων, σχολείων, υδραγωγείων, σταθμών ηλεκτρικού ρεύματος και υποδομών της Ουκρανίας) «σκότωσε» -άθελά του- και τον αναθεωρητισμό. Μαζί και τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Ο,τι και να είχε στο μυαλό του ο Τ. Ερντογάν για το Αιγαίο και τα ελληνικά νησιά πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι 1.000 φορές πιο δύσκολο να το επιχειρήσει μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Η σθεναρή και διπλωματικά ευφυής πολιτική της κυβέρνησης έχτισε συμπαγείς συμμαχίες, ενίσχυσε το ρόλο της χώρας και συνέβαλε καθοριστικά στο να υψωθεί το σύγχρονο τείχος απέναντι στον αναθεωρητισμό.

Απατη η εκλογή προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ -1

…Απατη πάει η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ, αν και απομένουν μόλις 19 ημέρες. Σχεδόν κανένας, πέραν του σκληρού πυρήνα του 3%, δεν ασχολείται, ενώ οι 4 υποψήφιοι δεν βρίσκουν καν κοινό για να μιλήσουν. Οι επιτελείς της Κουμουνδούρου εκφράζουν πια ανοικτά το φόβο τους ότι δύσκολα θα προσέλθουν στις εσωκομματικές κάλπες περισσότεροι από 20.000 μέλη, έναντι των 170.000 που είχαν ψηφίσει τον χωρίς αντίπαλο Α. Τσίπρα. Λέγεται, δε, πως προκειμένου να αποφευχθεί το μέγα φιάσκο, είναι ειλημμένη απόφαση να μπει ένας σημαντικός… πολλαπλασιαστής στον αριθμό των μελών που θα πάρουν μέρος στην εκλογή (π.χ. Χ5). Το περίεργο, αλλά και ενδεικτικό είναι πως εμφανίζονται απρόθυμοι να πάνε να ψηφίσουν και αρκετοί από τους εν ενεργεία βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ…

Απατη η εκλογή προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ -2

…Την ίδια στιγμή, ο «διάλογος» μεταξύ των διεκδικητών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι υπόδειγμα πολιτικού πολιτισμού. Καθώς οι αλληλοκατηγορίες περί «πουλέν της διαπλοκής» και «κολλημένους αριστεριστές» δίνουν και παίρνουν στις ολιγάριθμες μαζώξεις που γίνονται. Πρωταγωνιστής στην υποδαύλιση του διχασμού και του χάους φέρεται να είναι ο Π. Πολάκης. Ο οποίος εμφανίζεται μεταξύ των υποστηρικτών του Ν. Παππά, αλλά κάποιοι επιμένουν ότι ο «αψύς» δεν έχει εγκαταλείψει εντελώς την ιδέα να δοκιμάσει την τύχη του. Αγνωστο επίσης είναι αν θα γίνει τελικά ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων, καθώς και ποιος/ποια πραγματικά θέλει ντιμπέιτ. Αλλωστε έχουν στενέψει πολύ και τα χρονικά περιθώρια. Το Διαρκές Συνέδριο διεξάγεται στις 2 Σεπτεμβρίου και στις 10 Σεπτεμβρίου γίνεται η εκλογή νέου προέδρου. Μια χαρά δικαιολογία για ένα ντιμπέιτ κι αν…

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Ο Α. Τσίπρας θα έχει επιστρέψει από τις long play διακοπές του στις ΗΠΑ, αλλά θα πάει να ψηφίσει για την εκλογή νέου προέδρου;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Το ΠΑΣΟΚ που ονειρεύεται ο Ν. Ανδρουλάκης είναι το ΠΑΣΟΚ που θα ξεπεράσει σε λαϊκισμό τον ΣΥΡΙΖΑ;