Είναι πολιτικό ρεπορτάζ να μετρούν μπουκιές με απόψεις που αντάλλασσαν οι συνδαιτημόνες; Κι αν ήθελαν «να συνωμοτήσουν», χάθηκε η αυλή στην Κηφισιά,  στο σπίτι του Αντώνη Σαμαρά, αντί στου «Καραβίτη», να φάνε με την ησυχία τους και να μη γίνουν παραπολιτικό σχόλιο την επομένη;

Η παράδοση γευμάτων ή δείπνων  στη Νέα Δημοκρατία είναι μακρά. Για παράδειγμα, επί ηγεσίας Βαγγέλη Αβέρωφ, τα γεύματα στο εστιατόριο «Γεροπλάτανος», στην Κριεζώτου -εκεί που τώρα είναι το πάρκινγκ-, με πολίτικη κουζίνα, ήταν περιώνυμα. Κυρίως για έναν λόγο: του Αβέρωφ δεν του άρεσε, τρώγοντας, να ακούει οξείες αντιπολιτευτικές κορόνες. Προτιμούσε θέματα πολιτισμού και Ιστορίας! Οπότε οι ομοτράπεζοι ήταν αυτού του βεληνεκούς, με καλεσμένους τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Αλέξη Μινωτή, τον Αγγελο Βλάχο, τον Δημήτρη Παπαστάμο της Εθνικής Πινακοθήκης, τον ζωγράφο Πάρι Πρέκα, που του είχε ζωγραφίσει τα εξώφυλλα στα διηγήματά του.

Στα γεύματα -ψάρι και χόρτα από την Κρήτη- του Κώστα Μητσοτάκη χαιρόσουν τη φιλοξενία της Μαρίκας, αλλά κυρίως την ανοιχτή, ειλικρινή πολιτική συζήτηση με τον πρόεδρο, που χωρίς ποτέ να το αναφέρει, όσα λέγονταν έμεναν στο τραπέζι. Κανείς από τους συνδαιτημόνες δεν είπε ποτέ ούτε τι συζητήθηκε ούτε και ότι «έφαγα το μεσημέρι με τον πρόεδρο».

Οι «συνεστιάσεις» του Εβερτ, στα πέριξ της Ρηγίλλης και σε ακτίνα που περιλάμβανε ως και τον περιφερειακό του Λυκαβηττού, ήταν πολύ συχνές. Συνδαιτημόνες, απαραιτήτως, ο Αγγελος Μπρατάκος, βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ., πολιτικοί συντάκτες ιδεολογικά συμπλέοντες με τη Ν.Δ. ή και του ευρύτερου βεληνεκούς. Γαστριμαργική επιλογή ήταν οι πάσης φύσεως μακαρονάδες, ενώ ο «μπουλντόζας» έβγαζε το περίστροφό του, που δεν το αποχωριζόταν, και το ακουμπούσε πάνω στο τραπέζι.

Αλλά για να μη γράφω μόνον για «συνεστιάσεις» νεοδημοκρατών, ο Ανδρέας Παπανδρέου, πριν αναλάβει πρωθυπουργία, καλούσε, μεσημέρι, στο Καστρί, με τη Μαργαρίτα να ετοιμάζει χάμπουργκερ – τα δε βράδια, τον πρώτο λόγο εξόδου είχε ο Γιώργος Κατσιφάρας, με βοηθό τον Ζιάγκα. Ο Σημίτης και η Δάφνη, εξαιρετικοί οικοδεσπότες, ακολουθούσαν την αστική παράδοση.

Πολλές κρυφές «συνεστιάσεις» κατέληξαν σε επιχείρηση πολιτικής ανατροπής. Οπως το δείπνο της «ομάδας των τεσσάρων», στο σπίτι της Βάσως Παπανδρέου, που άνοιξε το δρόμο διαδοχής στον Κώστα Σημίτη. Θυμάμαι σαν τώρα, Οκτώβρη του 1995, τη συνεδρίαση της Κ.Ε στο ΚΑΡΑΒΕΛ, υπό τη σκιά της αμφισβήτησης του Ανδρέα, επειδή «το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του».

Εχει, σήμερα, τίποτε να φοβηθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης από δείπνα ή γεύματα; Οχι. Οπως λέει και ο λαός, «αυτοί τρώγονται με τα ρούχα τους».