Τη Δευτέρα, σε αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Θεσσαλονίκης, θα συνεχιστεί η εκδίκαση της υπόθεσης δολοφονίας του 19χρονου Αλκη, με κατηγορουμένους δώδεκα χούλιγκαν του ΠΑΟΚ. Αναμένεται να καταθέσει ο τελευταίος μάρτυρας υπεράσπισης (πραγματογνώμονας επί τεχνικών ζητημάτων) και στη συνέχεια να αρχίσουν οι απολογίες, οι οποίες αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον. Διότι είναι σχεδόν σίγουρο ότι όλοι θα δηλώσουν μετανιωμένοι και ότι… παρασύρθηκαν. Αγνωστο από ποιους και γιατί. Οπότε δεν θα ήταν προτιμότερο να ακολουθήσουν τη ρήση του Δημόκριτου πριν δηλώσουν μετανιωμένοι;

Και ενώ η υπόθεση της δολοφονίας του Αλκη συντάραξε το πανελλήνιο και έλαβε τεράστια δημοσιότητα, η οπαδική/χουλιγκανική βία εξακολουθεί να δηλώνει την παρουσία της. Χωρίς μέτρο, λογική και σκέψη. Μόλις προχθές, στην «καρδιά» της Θεσσαλονίκης, και συγκεκριμένα στο εμπορικό κέντρο «Πλατεία», το οποίο βρίσκεται δίπλα από την Αριστοτέλους και στεγάζει τα προξενεία των ΗΠΑ και του Ην. Βασιλείου, χούλιγκαν εξαπέλυσαν νέα επίθεση. Ομάδα οκτώ νεαρών (δύο από αυτούς με διακριτικά του ΠΑΟΚ) επιτέθηκαν σε 31χρονο θαμώνα καφετέριας, ο οποίος είναι γνωστός οπαδός του Αρη και είχε εμπλακεί στο παρελθόν και σε άλλα αιματηρά οπαδικά επεισόδια! Ο 31χρονος εξήλθε του καταστήματος κρατώντας μεγάλο μαχαίρι και τότε οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, με καρέκλες στα χέρια, τον περικύκλωσαν και άρχισαν να τον ξυλοκοπούν, φωνάζοντας: «Σε ποιον βγάζεις μαχαίρι, ρε;».

Και όλα αυτά σε ένα από τα καλύτερα φυλασσόμενα κτίρια του κέντρου της Θεσσαλονίκης και σχεδόν «μέρα μεσημέρι». Λίγο αργότερα, οι αστυνομικοί συνέλαβαν τον 31χρονο για κατοχή αιχμηρού αντικειμένου κατά παράβαση του νόμου περί όπλων. Οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι στο επεισόδιο αναζητούνται. Οπως και να έχει, προκαλούν εντύπωση το θράσος, το μίσος και η απερισκεψία των επιτιθέμενων. Κινήθηκαν σαν τάγμα θανάτου, αψηφώντας ακόμη και το γεγονός ότι ο «στόχος» τους ήταν σε κοινή θέα.

Η αθλητική βία είναι δύσκολο να ξεριζωθεί. Εχει φωλιάσει για τα καλά στις ψυχές του νεαρόκοσμου (και όχι μόνο) και κάνει την εμφάνισή της σε ανύποπτο χώρο και χρόνο. Αλλά πονάει ακόμη περισσότερο, όταν λαμβάνει χώρα σε μία πόλη που έχει δοκιμαστεί πολύ και έχει θρηνήσει πολλά θύματα.

Ισως είναι η ώρα να εξετάσουμε το ενδεχόμενο ότι ο Τζορτζ Οργουελ είχε δίκιο όταν έγραφε πως «ο σοβαρός αθλητισμός δεν έχει να κάνει με το ευ αγωνίζεσθαι. Είναι γεμάτος μίσος, ζήλια, καυχησιολογία, άγνοια όλων των κανόνων και σαδιστική ευχαρίστηση στην παρακολούθηση βίας. Με άλλα λόγια, είναι πόλεμος χωρίς πυροβολισμούς»…