Η συμπεριφορά ενός προβεβλημένου στελέχους ενός κόμματος και βέβαια το επηρεάζει, αλλά δεν το χαρακτηρίζει ανεξίτηλα. Ομως…

Ο χειρισμός του Ν. Ανδρουλάκη με τον «Δούρειο Ιππο» αποδεικνύεται επιζήμιος και για τον ίδιο και για το κόμμα του οποίου ηγείται εδώ κι ένα χρόνο. Τι είπε δηλαδή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ.; Οτι διέγραψε ένα μέλος της… Ν.Δ.; Αστείο. Οτι η Καϊλή αλληθώριζε προς τη Ν.Δ.; Γιατί δεν τη διέγραψε τότε που το συνειδητοποίησε; Οτι δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να έχει στις τάξεις του ευρωβουλευτή που κατηγορείται για διαφθορά; Μάταιη προσπάθεια. Οχι μόνο γιατί τα περισσότερα κόμματα είχαν κι έχουν τέτοια «κελεπούρια» στις τάξεις τους. Αλλά κυρίως γιατί το ΠΑΣΟΚ -που από πολλούς θεωρείται η «μήτρα της διαφθοράς» στην Ελλάδα- έκανε τιτάνιο αγώνα για να διαχωριστεί από τους Τσοχατζόπουλους και τους Τσουκάτους, και κατέβαλε τεράστιο πολιτικό κόστος.

Ολη η θεωρία του «Δούρειου Ιππου» εξυπηρετεί όλους τους άλλους εκτός από το ΠΑΣΟΚ. Σπάνια ένας πολιτικός χειρισμός μπορεί να είναι τόσο ολοκληρωτικά λάθος. Δείχνει αμηχανία και απελπισία. Δείχνει έλλειψη ηγετικότητας από έναν νέο άνθρωπο, ο οποίος με την εκλογή του κατάφερε να δημιουργήσει προσδοκίες, αλλά στην πρώτη «στραβή» δεν είχε το πολιτικό θάρρος να αρκεστεί στη διαγραφή. Αλλά έψαξε για άλλοθι. Και, μάλιστα, συνωμοτικά, απ’ αυτά που χρησιμοποιούν συνήθως οι άνθρωποι όταν θέλουν να κρυφτούν κι όχι να βγουν στο ξέφωτο και να αντικρίσουν το πρόβλημα κατάματα.

Και, ως συνήθως, ενός λάθους μύρια έπονται. Οπως και να το δει κανείς, το «πρόβλημα Καϊλή» ήταν και είναι πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει πρόβλημα της Ν.Δ. Πάνω σε αυτή την απέλπιδα προσπάθεια ήρθε και το δεύτερο λάθος. Το οποίο είναι πολύ πιθανόν να αποδειχθεί μεγαλύτερο του πρώτου: Με μια πολιτικά άγαρμπη τιμονιά, ο Ν. Ανδρουλάκης βρέθηκε πλήρως ευθυγραμμισμένος με την πλώρη του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτίστηκε μαζί του σε μια τυφλή αντιδεξιά-αντιμητσοτακική λογική, η οποία «πετυχαίνει» ταυτοχρόνως δύο πράγματα μαζί: Καθιστά το ΠΑΣΟΚ «ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ διατρέχοντας τον κίνδυνο να απορροφηθεί απ’ αυτόν και περιορίζει τις δυνατότητες του κόμματός του να αποκτήσει κρίσιμο ρόλο, αν και εφόσον προκύψει ανάγκη κυβέρνησης συνεργασίας μετά τις δεύτερες εκλογές.

Πριν φτάσουμε εκεί όμως, ο Ν. Ανδρουλάκης, συντασσόμενος απροκάλυπτα με τη γραμμή της «προοδευτικής» και «αντιδεξιάς» κυβέρνησης, δίνει ξανά κάποια πνοή στο ξέπνοο αφήγημα του Α. Τσίπρα. Μόνο που κάθε ανάσα που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ τη χάνει το ΠΑΣΟΚ. Αυτοκαταστροφικό. Και, μάλιστα, τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ είχε καταφέρει να πάρει απόσταση ασφαλείας από την ατεκμηρίωτη νουβέλα του ΣΥΡΙΖΑ για τις υποκλοπές. Μια κίνηση που, όπως αποδείχθηκε και δημοσκοπικά, ανέκοψε την πτωτική πορεία που είχε πάρει και το είχε σταθεροποιήσει σε ποσοστά άνω του 11%.

Το αν η Καϊλή θα πήγαινε στη Ν.Δ. δεν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί η Καϊλή -εφόσον αποδειχθούν τα μεγάλα που τη βαραίνουν- δεν θα πάει πουθενά. Ομως, αν ο Ν. Ανδρουλάκης και οι χειρισμοί του αποδειχθούν ο πραγματικός «Δούρειος Ιππος» του ΠΑΣΟΚ, θα το μάθουμε μετά βεβαιότητος στις εκλογές.

ΜΟΜΦΗ ΕΝ ΠΛΩ;

Σε μια κρίση ανιδιοτέλειας αλλά και μερικής αυτοθυσίας, ο Α. Τσίπρας κάλεσε χθες από το OPEN τους βουλευτές της Ν.Δ. να αλλάξουν αρχηγό «εν πλω». Δηλαδή τώρα, πριν από τις εκλογές. Και τους κάλεσε στο όνομα της Δημοκρατίας και της μη εκτροπής. Εκανε αυτή την «απεύθυνση» ξέροντας, όπως είπε, ότι θα είναι πιο εύκολο για τον ίδιο να κερδίσει τη Ν.Δ. με αντίπαλο τον Κ. Μητσοτάκη και όχι κάποιο νέο και πιο άφθαρτο πρόσωπο. Αν δεν ήταν τόσο εμφανώς υποκριτικό, θα μπορούσε να έχει ένα κάποιο μεγαλείο. Την ίδια ώρα υπάρχουν πληροφορίες ότι στον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου γίνεται συζήτηση για το αν θα πρέπει να αξιοποιηθεί η τελευταία ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει πρόταση μομφής στην κυβέρνηση. Κι αυτή η ευκαιρία δεν είναι άλλη από τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό που αρχίζει στη Βουλή. Βέβαια, η υπερψήφιση του Προϋπολογισμού υπέχει θέση ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Τι είναι όμως αυτό μπροστά στο μένος του ΣΥΡΙΖΑ να «ρίξει» τον Μητσοτάκη για τις ατεκμηρίωτες παρακολουθήσεις; Αν κάνει πρόταση μομφής, αντί η συζήτηση να γίνει για την οικονομία, για μείωση των φόρων, για την ανάπτυξη, για την καλύτερη ενίσχυση μισθών και συντάξεων, θα γίνει με «στοιχεία» που… «επιδείχθηκαν» στο «Ντοκουμέντο» και με υποθετικά-εικαζόμενα σενάρια και συνειρμικές συνεπαγωγές και με κωδικούς «μίας χρήσης» της ΕΥΠ. Μια τέτοια συζήτηση είναι η χαρά του «πολιτικού μπαχαλάκη» και η πλερέζα του πολίτη που αγωνιά για το αύριο το δικό του και των παιδιών του. Και επειδή ο Α. Τσίπρας ξέρει ότι στη σοβαρή συζήτηση δεν έχει και τίποτα να πει, δεν αποκλείεται να υποστεί ακόμα μία ήττα καταθέτοντας πρόταση μομφής. Φοβάται το νερό ο βρεγμένος; Οχι βέβαια. Ιδιαίτερα, μάλιστα, αν βρίσκεται εν πλω…

«Χειρουργικές» επεμβάσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Ειλημμένη απόφαση, η οποία έχει αρχίσει ήδη να υλοποιείται, της κυβέρνησης και του Τ. Θεοδωρικάκου είναι οι στοχευμένες επιχειρήσεις σε καταυλισμούς των Ρομά, με στόχο τον εντοπισμό όπλων και ναρκωτικών. Οι επιχειρήσεις αυτές θα γίνονται με το φως της ημέρας και όχι τη νύχτα, όταν μπερδεύονται ανθρώπινες φιγούρες με «σκιές». Και εντάσσεται στο δόγμα «τέλος στα άβατα και την ανομία». Τα τελευταία τραγικά γεγονότα φαίνεται πως ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε ένα ήδη γεμάτο ποτήρι. Ολοι εύχονται ο 16χρονος να κερδίσει τη μάχη για τη ζωή. Αλλά το υπ. Προστασίας του Πολίτη είναι αποφασισμένο να τελειώσει, όπως με τις καταλήψεις σε ΑΕΙ και φοιτητικές εστίες, και το άβατο των καταυλισμών.

Οι «κοριοί» του 2015-2019

Την ώρα που ο χαμένος παίχτης ποντάρει ό,τι του έχει απομείνει μήπως και ρεφάρει ή επειδή έχει κάποιο μέτριο χαρτί ή επειδή κάνει μπλόφα, το θολωμένο του μυαλό δεν τον αφήνει να σκεφτεί ότι αμέσως μετά έρχεται κι άλλη παρτίδα. Κάπως έτσι μοιάζει και ο ΣΥΡΙΖΑ παίζοντας το παιχνίδι με τις παρακολουθήσεις… Οι πληροφορίες λένε ότι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που διερευνά το θέμα έχει καλέσει ήδη αρκετούς μάρτυρες και συνεχίζει να καλεί. Και αναγκαστικά το πεδίο της έρευνάς του δεν μπορεί να περιοριστεί στην τριετία 2019-2022 όπως θέλει η Κουμουνδούρου. Οι ίδιες πηγές λένε, μαζί με δημοσιεύματα όπως του «Βήματος» την Κυριακή, ότι «το ένα φέρνει το άλλο» και εκ των πραγμάτων η έρευνα πάει και στην περίοδο 2015-2019. Οπου προκύπτουν διαρκώς νέα στοιχεία. Η σύμβαση του Ν. Τόσκα με την Krikel το 2018 και τα ταξίδια του Γ. Ρουμπάτη στο Ισραήλ περίπου την ίδια περίοδο ίσως φέρουν στην επιφάνεια ευρήματα πολύ πιο σοβαρά από την παρακολούθηση του Στ. Πιτσιόρλα ή του Σπ. Σαγιά. Ευρήματα τα οποία μπορεί να απαντούν και στη χθεσινή απορία του Α. Τσίπρα: «Καλά, εμένα γιατί δεν με παρακολουθούσαν…»