Οι απόψεις που διατυπώνονται αφορούν κυρίως το πολιτικό μέρος. Ο Τσίπρας θα μείνει στην πολιτική ιστορία για την τοξικότητα που προκάλεσε στην πολιτική ζωή της χώρας και τον άκρατο και άκριτο λαϊκισμό του. Τα πέραν του λαϊκισμού γεγονότα που έπαιξαν ρόλο στην εντυπωσιακή συρρίκνωση της εκλογικής δυνάμεως του ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι ανακρίβειες του Τσίπρα σχετικά με τα Μνημόνια, η δέσμευση της κρατικής περιουσίας, η πολιτική του έναντι των παράνομων μεταναστών, η κυβίστησή του στο δημοψήφισμα που ο ίδιος προκάλεσε, η διακοπή της μισθοδοσίας των κληρικών και, προπάντων, η Συμφωνία των Πρεσπών.
Ομως η παραίτηση Τσίπρα δεν έχει μόνο πολιτική διάσταση.

Εχει ηθική, φιλοσοφική και πραγματική. Επαληθεύεται για μια ακόμη φορά πως ουδείς είναι μόνιμος στην εξουσία. Ούτε ο Πάπας! Κατά την περίοδο αναταραχών στους Ρωμαιοκαθολικούς και την ύπαρξη ταυτόχρονα τριών παπών, σε έναν από αυτούς, τον Αλέξανδρο Ε’, που ενθρονίστηκε το 1409 στην Πίζα, του υπενθύμισαν πως «sic transit gloria mundi» (Ετσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου). Στην Ελλάδα, ας σκεφθούμε πόσους από τους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που εξελέγησαν το 2015 θυμάται σήμερα ο μέσος Ελληνας…

Για το ότι η εξουσία είναι προσωρινή και φευγαλέα, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ευτρόπιος. Πολύ φιλόδοξος, έδρασε επί αυτοκράτορος Αρκαδίου (395-408), ανήλθε όλα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας και το 399 ανακηρύχθηκε ύπατος. Οι κολακευτικές επευφημίες υπέρ του δεν είχαν όριο. Εναν είχε θαρραλέο κριτή, τον αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη τον Χρυσόστομο, που επανειλημμένα τον ήλεγξε για τα λάθη του. Ο Ευτρόπιος κατάργησε το άσυλο των ναών θέλοντας να έχει την άνεση να
συλλάβει τον Χρυσόστομο και εντός του ναού της Αγίας Σοφίας…

Ομως ο Ευτρόπιος έπεσε στη δυσμένεια του Αρκαδίου και φοβηθείς ότι ο αυτοκράτορας δεν θα περιοριστεί στην καθαίρεσή του, ζήτησε άσυλο στην Αγία Σοφία! Ο Χρυσόστομος ήταν πάντα υπέρ της διατηρήσεως του ασύλου και πήγε στο ναό να εμποδίσει την παραβίασή του. Τότε εκφώνησε την ομιλία του «Εις Ευτρόπιον».

Σε αυτή, του υπενθυμίζει το λόγο του «Εκκλησιαστή», πως «ανωφελή και μάταια είναι όλα τα εγκόσμια αγαθά», και διερωτάται πού είναι οι θορυβώδεις συγκεντρώσεις και οι υπέρ του ζητωκραυγές του λαού, για να καταλήξει «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης».Παγκόσμιος νόμος η προχειρότητα της εξουσίας, όμως η ηδονή που αυτή έχει, μαζί με τον εγωισμό, δεν αφήνει πολλούς που την κατέχουν να δουν την πραγματικότητα.