Οι θέσεις και οι ιδεολογίες των κομμάτων που συγκροτούν τον τρικομματικό κυβερνητικό συνασπισμό έχουν ανατραπεί ή παραγκωνιστεί. Οταν ο υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας, Ρόμπερτ Χάμπεκ, που προέρχεται από τους Πράσινους, υπεραμύνεται της χρήσης άνθρακα προκειμένου να εξασφαλιστεί η Γερμανία για το χειμώνα ή ο φιλελεύθερος υπουργός Οικονομικών μιλάει για τις αναγκαίες εθνικοποιήσεις των ενεργειακών κολοσσών της χώρας γίνεται αντιληπτό πως έχουν ξεπεραστεί όλες οι κόκκινες γραμμές. «Είναι σκληρό, αλλά απαραίτητο», είπε ο Πράσινος Χάμπεκ, τον Ιούνιο, ομολογώντας πως η γερμανική στροφή και πάλι στο λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος θα γίνει μετά τις μειώσεις παροχής αερίου από τη Ρωσία. Ο ίδιος άνθρωπος είχε αγωνιστεί για να σταματήσει η χρήση άνθρακα στη Γερμανία έως το 2030. Πέραν κάθε προσωπικού του πιστεύω -αλλά και νομιμότητας-, ο Χάμπεκ θεωρεί επίσης επιβεβλημένη την εισφορά φυσικού αερίου για τους επόμενους μήνες, μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση.

Ο δε υπουργός Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος είχε πάντα τη φήμη του σκληρού διαπραγματευτή -τον γνωρίσαμε την περίοδο της ευρωκρίσης, όταν πρότεινε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ-, αναγκάστηκε να βάλει βαθιά στο συρτάρι τις θέσεις του και να μιλήσει χθες για την κρατικοποίηση της εταιρίας Uniper σε ποσοστό 99%. Το γερμανικό κράτος θα έχει πλέον τη διοίκηση του ενεργειακού κολοσσού, που είχε αναλάβει τις εισαγωγές του ρωσικού φυσικού αερίου σε ποσοστό 50% και τροφοδοτούσε τη χώρα. Ο Λίντνερ ήταν εμφανώς προβληματισμένος και περίλυπος όταν ανακοίνωνε την αναγκαιότητα της κίνησης αυτής και επαναλάμβανε την κρισιμότητα της κατάστασης εν όψει του πιο δύσκολου χειμώνα εδώ και δεκαετίες.