Ο νέος ανένδοτος αγώνας που ξεκίνησε για την καλλιτεχνική εκπαίδευση θα λήξει πολύ σύντομα και πολύ άδοξα, αφού όπως πάντα βιάστηκε να μιλήσει. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με κάτι βασικό: Το πρόβλημα με την καλλιτεχνική εκπαίδευση δεν δημιουργήθηκε από το Προεδρικό Διάταγμα της κυβέρνησης, το οποίο επί της ουσίας δεν αλλάζει τίποτα από ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα και επί δεκαετίες. Οι τίτλοι σπουδών των δραματικών σχολών ήταν και εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίπεδο 5 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων, τα απολυτήρια Λυκείου ήταν και εξακολουθούν να είναι στο επίπεδο 4 (στο επίπεδο 6 είναι τα ΑΕΙ). Και τα δύο μαζί ανήκουν στη μεταλυκειακή εκπαίδευση, αλλά παραμένουν διακριτά και διαφορετικά. Το Π.Δ. δεν αφορά στις προσλήψεις καλλιτεχνών ούτε στα σχολεία ούτε στο Δημόσιο.

Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ασκήσει κριτική, πως αφού δεν αλλάζει τίποτα με το συγκεκριμένο Π.Δ., τότε δεν υπήρχε λόγος να εκδοθεί. Αλλά να ισχυρίζονται πως ξαφνικά εξομοιώνονται τα πτυχία των δραματικών σχολών με το απολυτήριο Λυκείου είναι τόσο αληθινό όσο και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αν και για το δεύτερο δεν παίρνουμε όρκο. Βλέπετε, ο υπερβολικός ενθουσιασμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που νόμιζε ότι βρήκε πεδίον δόξης λαμπρό την οδήγησε να πέσει στην παγίδα που ετοίμαζε.

Ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ την ανωτατοποίηση των σπουδών όλων των καλλιτεχνικών σχολών. Πολύ ωραία. Ομως, εκτός από τις δύο δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του ΚΘΒΕ, την Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης, τη Σχολή Χορού της ΕΛΣ, το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, οι άλλες σχολές είναι ιδιωτικές. Αρα, συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Εκτός και αν δεν γνωρίζει ότι το Αρθρο 16 του Συντάγματος, την αναθεώρηση του οποίου δεν ψήφισε, δεν επιτρέπει την παροχή πτυχίων ανώτατης εκπαίδευσης από ιδιωτικές σχολές, ακόμα και αν είναι δραματικές.

Ομως, το θέμα δεν είναι τι θέλει ή τι νομίζει ότι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ποιο είναι το ζητούμενο για την αναβάθμιση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σοβαρό όσο και πολύπλοκο -νομικά, τεχνικά και εκπαιδευτικά- ζήτημα, αφού έχει να κάνει με τα προγράμματα και τη διάρκεια των σπουδών, τους διδάσκοντες, τα επαγγελματικά δικαιώματα εκείνων που φοιτούν σε δραματικές σχολές και εκείνων που φοιτούν σε πανεπιστημιακές σχολές, αλλά και εκείνων που αποφοίτησαν από τα παλιά ΤΕΙ πριν και μετά το 2003. Τα συναρμόδια υπουργεία γνωρίζουν πολύ καλά τις δυσκολίες αλλά και τη σοβαρότητα του θέματος και είναι αποφασισμένα να φέρουν μια συνολική και όχι αποσπασματική πρόταση. Οσοι προτρέχουν λοιπόν και μιλάνε για «ταφόπλακα» των καλλιτεχνικών σπουδών θα διαψευστούν. Η συνέχεια σύντομα.