Ο χουλιγκανισμός στην πολιτική, όπως αποτυπώθηκε στο συνέδριο της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ (αν και μεταξύ μας στο ακροατήριο περισσότεροι ήταν οι υπερήλικες από τους νέους,) εκφράζει μία μειοψηφία πολιτών θλιβερή, καθώς δεν διαφέρει σε τίποτα από όσους υιοθετούν φασιστικές πρακτικές, αλλά σε κάθε περίπτωση μακριά από κάθε νοήμονα άνθρωπο.

Κάθε βρισιά που ακούγεται σε βάρος του Μητσοτάκη, υπό τις ευλογίες πια της Κουμουνδούρου, δημιουργεί ευρύτερες αντισυσπειρώσεις στην κοινωνία, που δεν έχει ξεχάσει τα διχαστικά μηνύματα τύπου «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» και, πολύ περισσότερο, δεν θέλει να τα ξαναζήσει ποτισμένα από μίσος για τον «εχθρό πρωθυπουργό».

Μεγαλύτερο χορηγό της κυβέρνησης από τους «χρήσιμους ανόητους» που καθυβρίζουν τον πρωθυπουργό δεν θα βρει εύκολα η Ν.Δ. Το τμήμα του εκλογικού σώματος, που σε κάθε αναμέτρηση κρίνει το αποτέλεσμα, εντάσσεται στο χώρο του μετριοπαθούς Κέντρου και στέκεται σε απόσταση από λούμπεν συμπεριφορές που παραπέμπουν σε καταγώγια.

Ταυτόχρονα αποδομείται πλήρως το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ περί «προοδευτικής διακυβέρνησης» – ποιος πολίτης που θεωρεί ότι ανήκει στον αποκαλούμενο προοδευτικό χώρο θα χοροπηδάει με τους κομματικούς χουλιγκάνους υβρίζοντας τον εκλεγμένο πρωθυπουργό;

Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει μία κοινωνία οργισμένη με τον κόσμο να περιμένει την ώρα για να γεμίσει ξανά τις πλατείες της αγανάκτησης δεν έχει αντίκρισμα. Οχι μόνο γιατί η κατάσταση της οικονομίας δεν έχει την παραμικρή σχέση με εκείνη της περιόδου των Μνημονίων, αλλά γιατί και οι φορολογούμενοι πλήρωσαν ακριβά την «αγανάκτησή» τους, παραδίδοντας το μέλλον τους σε μία τυχοδιωκτική κυβέρνηση που παραλίγο να οδηγήσει τη χώρα στην άβυσσο του Grexit.

Η τοξικότητα δεν είναι πια αποτελεσματικό εργαλείο για τα κομματικά επιτελεία, όπως την περίοδο 2011-2014, όταν τα άκρα είχαν τον πρώτο λόγο στην πολιτική σκηνή της χώρας. Η βούληση της ισχυρής και σιωπηλής πλειοψηφίας να προχωρήσει η χώρα μπροστά και να υπάρξει οικονομική και κοινωνική πρόοδος παραμερίζει τις μειοψηφίες που πιστεύουν ότι με ύβρεις θα κερδίσουν το παιχνίδι των εκλογών. Μόνο που τα ματς κερδίζονται στη μάχη του Κέντρου και όχι από τις εξέδρες των χούλιγκαν.

Προσοχή με τις δηλώσεις

Η Ελλάδα έχει διαθέσει το μεγαλύτερο ποσό μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων απέναντι στην ενεργειακή κρίση, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε την κυβέρνηση χρησιμοποιώντας με αποσπασματικό τρόπο μία άστοχη δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, Στέλιου Πέτσα, ότι «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει». Στην πράξη, η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στην κρατική αρωγή, μόλις προχθές ο Σταϊκούρας υπολόγισε σε 13,5 δισεκατομμύρια ευρώ το ύψος των ενισχύσεων που θα δοθούν έως το τέλος του έτους για να περιορισθούν οι ανατιμήσεις στην ενέργεια. Η «νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει αφήσει κανέναν στην τύχη του, αλλά αντιθέτως δέχεται κριτική ότι έχει διαθέσει υψηλότερα κεφάλαια από τις δημοσιονομικές αντοχές. Οι κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθουν, αλλά και οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών θα πρέπει να γίνονται με προσοχή, όταν μάλιστα η χώρα μπαίνει σε προεκλογική τροχιά και στην Κουμουνδούρου αναζητούν σωσίβια.