Τα στοιχεία δείχνουν ότι η πολιτική φύλαξης των συνόρων αποδίδει καρπούς. Η Ελλάδα δεν είναι πια ο βασικός «διαμετακομιστικός κόμβος» μεταναστών από Ασία και Αφρική, όπως συνέβαινε την περίοδο 2015-2018. Τα κυκλώματα των διακινητών, βλέποντας ότι τα σύνορα δεν είναι «ανοιχτά», στρέφουν την «πελατεία» τους προς Ιταλία και Ισπανία μέσω Βορείου Αφρικής.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη, οι ροές πέρυσι δεν ξεπέρασαν τις 8.700, όταν επί ΣΥΡΙΖΑ εισέρχονταν κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, ενώ φέτος που υπάρχει αυξημένη πίεση έχει καταγραφεί μέσα σε 8 μήνες η είσοδος 7.000 ανθρώπων. Επιπλέον, όπως δήλωσε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, οι μετανάστες που φιλοξενούνται σε δομές φιλοξενίας είναι 18.000 από 92.000 που ήταν το 2020, ενώ απόφαση της κυβέρνησης είναι να καταργήσει στο τέλος του έτους το πρόγραμμα μίσθωσης διαμερισμάτων στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις.

Είναι σαφές ότι έχουν ενοχληθεί αρκετοί με την επιμονή της κυβέρνησης να φυλάσσει με αυστηρό τρόπο τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα, είτε γιατί βλέπουν τις μπίζνες τους να μειώνονται είτε στο όνομα ενός «θολού δικαιωματισμού» που έχει όμως ως βάση ένα ιδεολόγημα διεθνισμού, το οποίο δεν αναγνωρίζει το κυριαρχικό δικαίωμα κάθε χώρας να ελέγχει ποιος θα εισέρχεται στα εδάφη της. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τις αντιδράσεις μιας μικρής μειοψηφίας μεταναστών και «αλληλέγγυων» στο κλείσιμο του Βοτανικού όταν η πλειοψηφία των φιλοξενούμενων δεν έχει αντίρρηση να μεταφερθεί σε άλλες πιο σύγχρονες δομές.

Στην εξίσωση του μεταναστευτικού υπάρχει πάντα και ο παράγοντας Τουρκία, που εργαλειοποιεί ανθρώπινες τραγωδίες προσπαθώντας να καταλύσει τα ελληνικά σύνορα, όπως συνέβη το 2020 με το οργανωμένο σχέδιο εισβολής χιλιάδων μεταναστών, ή να δημιουργήσει συνοριακά ζητήματα, όπως αυτές τις ημέρες με τους 38 πρόσφυγες στη νησίδα του Εβρου.

Αντί να υπάρχει ενιαίο μέτωπο απέναντι στην προπαγάνδα της Τουρκίας και στις ωμές πρακτικές της να χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως πολιορκητικούς κριούς για την παραβίαση των ελληνικών συνόρων στο εσωτερικό της χώρας, βλέπουμε την αξιωματική αντιπολίτευση να καταγγέλλει την κυβέρνηση για «έλλειψη ανθρωπισμού» επικαλούμενη το Κτηματολόγιο και να υιοθετεί άκριτα κάθε κατηγορία που διατυπώνεται στα κοινωνικά δίκτυα από «αλληλέγγυους» και «γκρίζες» ΜΚΟ.

Χθες ο Ελεύθερος Τύπος αποκάλυψε ότι στην περιβόητη εγγραφή του Κτηματολογίου, την οποία χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως επιχείρημα για να καταγγείλει ότι οι ελληνικές δυνάμεις δεν επενέβησαν για να διασώσουν τους 38 μετανάστες, δεν υπάρχει νησίδα. Η περιοχή που επικαλούνται οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχει συγκεκριμένο Κωδικό Αριθμό Εθνικού Κτηματολογίου, ο οποίος όμως δεν περιλαμβάνει νησίδα, η οποία έπρεπε να καταγραφεί ως περίκλειστο γεωτεμάχιο με ξεχωριστή ένδειξη.

Υπερβαίνοντας το γεγονός ότι εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με το Κτηματολόγιο και ότι η μοναδική κρατική αρχή που έχει την ευθύνη της ακριβούς μέτρησης των συνόρων μας είναι η Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού, προκαλεί απορία γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να κλείνει τα μάτια μπροστά στην ξεκάθαρη επίδωξη της Αγκυρας να εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Δικαίωμά τους, όπως θα έλεγαν και οι «δικαιωματιστές», το μεταναστευτικό ποτέ δεν ήταν το δυνατό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ.