ΠΛΕΟΝ, ο τουρισμός δεν αφορά μόνο το μοτάκι «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το… αγόρι μου» που τραγουδούσε η Μαρινέλλα τη δεκαετία του ’70. Το βλέπουμε και το χειμώνα. Το βλέπουμε κάθε μέρα όλο το χρόνο. Τα λεωφορεία με τουρίστες προκαλούν κυκλοφοριακό στο κέντρο της Αθήνας. Υπάρχει συνωστισμός στα σοκάκια στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας. Τα ροδάκια από τις βαλίτσες ακούγονται σε όλες τις συνοικίες που έχουν Αirbnb.

ΠΡΙΝ από πέντε χρόνια ο στόχος ήταν να αποκτήσουμε τουρισμό 12 μηνών. Ο στόχος επετεύχθη και, μάλιστα, πολύ πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.

ΓΙΑΤΙ συνέβη αυτό; Γιατί οι ξένοι ανακάλυψαν πως κανείς μπορεί να κάνει διακοπές και να περάσει όμορφα στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, χωρίς να πρέπει να έρθει τον Αύγουστο στη Σαντορίνη.

ΤΙ «πουλάμε»; Κατ’ αρχάς «πουλάμε» ιστορία και αρχαία μνημεία. «Πουλάμε» φυσικό τοπίο. Και σε τρίτο επίπεδο «πουλάμε» φαγητό και διασκέδαση.

ΔΕΝ είναι, όμως, όλα ρόδινα. Γιατί, πλέον, είμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα του υπερτουρισμού. Η πρώτη συνέπεια του υπερτουρισμού είναι η εκτίναξη των τιμών στα ακίνητα. Ενα τεράστιο πρόβλημα, για το οποίο ήδη λαμβάνονται αντίμετρα, αλλά θα πρέπει να μπουν ακόμα πιο αυστηροί κανόνες, ώστε να μην υπάρξει κοινωνική έκρηξη στα επόμενα χρόνια.

ΤΟ δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που προκαλεί ο υπερτουρισμός είναι η υπερδόμηση. Χιλιάδες οικοδομικές άδειες βγαίνουν κάθε χρόνο στις Κυκλάδες και σε άλλες τουριστικές περιοχές. Και, εδώ, πρέπει να μπει ένα φρένο. Γιατί, αν το πανέμορφο φυσικό τοπίο γεμίσει μπετόν, τότε τι θα «πουλάμε» στους τουρίστες σε μια δυο δεκαετίες;

ΤΗΝ ίδια ώρα, βέβαια, δεν έχουν γίνει απαραίτητα έργα όσον αφορά στην υδροδότηση νησιών. Ούτε τα λιμάνια έχουν εκσυγχρονιστεί. Οι δρόμοι στα νησιά θυμίζουν… λεωφόρο Κηφισίας. Το ζητούμενο, εννοείται, δεν είναι να φτιαχτούν δρόμοι ή λεωφόροι στις Κυκλάδες. Το αντίθετο, πρέπει να διαφυλαχθεί το τοπίο. Αρα, πρέπει να μπει ένα «όριο». Στην ουσία πρέπει να μπει ένα φρένο στην κατασκευή νέων τουριστικών υποδομών σε όσα νησιά εμφανίζονται ήδη κορεσμένα. Και να γίνει και εκεί η προσπάθεια, όπως έγινε επιτυχημένα στην Αθήνα, να «ανοίξει» η σεζόν από τον Μάρτιο έως τον Δεκέμβριο.

ΤΑ καμπανάκια χτυπούν τώρα. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Απαιτείται μια ολιστική στρατηγική στον τουρισμό με φόντο τις επόμενες δεκαετίες. Γιατί, αλλιώς, και το φυσικό τοπίο θα καταστρέψουμε και στο τέλος οι τουρίστες θα μας γυρίσουν την πλάτη.