ΕΦΤΑΣΕ ο Κασσελάκης μπροστά στο κομματικό ακροατήριο που είχε επωφεληθεί από τον καταστροφικό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ τη φωτογραφία του Μαξίμου, για να φαντασιωθεί την… έξωση του Μητσοτάκη χτες! Λες και δεν εξελέγη, πρόσφατα, με συντριπτική πλειοψηφία δυο φορές πρωθυπουργός. Λες και δεν μεσολαβεί τετραετία έως την επόμενη εθνική αναμέτρηση. Υπάρχει μια ακόμη παράμετρος: Λες και δεν εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις τον Κασσελάκη τελευταίο στις προτιμήσεις των πολιτών. Ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται την απογοήτευση αυτών που τον ψήφισαν…

ΑΝ ΑΝΤΙ των ξεκάρφωτων δηλώσεων, διάβαζε επιμελώς τα πρακτικά της διακυβέρνησης Τσίπρα, τις πολιτικές του, ποιοι είχαν αναλάβει θέσεις ευθύνης, δείχνοντας έτσι ότι τιμά την προσφορά τους, θα μπορούσε να εξηγήσει ότι μετά τις αλλεπάλληλες ήττες είναι τώρα αδήριτη ανάγκη η αναδιάταξη του κόμματος, ο εμπλουτισμός του με νέους ανθρώπους και η αλλαγή στη δημόσια και κοινοβουλευτική εικόνα του. Πολλώ δε μάλλον, όταν ο αρχηγός Κασσελάκης δεν θα έχει λόγο στη Βουλή. Για τα επόμενα τριάμισι χρόνια δεν θα σταθεί στο βήμα απέναντι στον Μητσοτάκη. Δεν θα έχει καμία απολύτως κοινοβουλευτική παρουσία, αλλά ο Φάμελλος -μάλλον- αντ’ αυτού θα αναλάβει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΝ ΘΑ ΗΤΑΝ προσεκτικότερος στις δημόσιες τοποθετήσεις του, όπως εκείνη στον ΣΕΒ, όπου εμφανίστηκε πιο νεοφιλελεύθερος και από τον Μητσοτάκη, πηγαίνοντας κόντρα στις πάγιες θέσεις της αριστεράς, δεν θα είχε σηκωθεί τόση εσωκομματική σκόνη ότι αν και ανίδεος, ανατρέπει τα πάντα. Το χειρότερο όμως είναι ότι αποδεικνύοντας την πολιτική ένδειά του, την ελαφρότητά του, τις εξαρτήσεις του, «τα δεκανίκια του» -λέγε με Πολάκη-, έκανε μεγαλοπρεπή… kolotoumba καταγγέλλοντας τον απελθόντα Τσακαλώτο, ενώ από βήματος ΣΕΒ είχε πλέξει το εγκώμιό του!

ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ θα είχαν εξελιχθεί οι σχέσεις του με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αν είχε ελέγξει τη ναπολεόντεια αυτοαναφορά του και μάλιστα με «το καλημέρα», στην πρώτη φάση της αρχηγίας του… Τότε ίσως να είχε αποφευχθεί αυτός ο ανήκουστος πόλεμος. Πόσο πιο ήρεμα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα, εάν έδειχνε ότι εκτιμά την πολύχρονη συνεισφορά των -εξαναγκασθέντων σε αποχώρηση- στελεχών και πρότεινε μια νέα πολιτική στρατηγική για τον ΣΥΡΙΖΑ… Οχι στα λόγια, με κούφιες προτάσεις, αποσπασματικές και ακαταλαβίστικες. Αλλά μετά από δουλειά, συνεργασίες και αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να αναλώνεται στην πληθώρα των αυτοαναφορών του, στις προσωπικές του βεντέτες, στις ύβρεις και στις προσβολές, αντί να δηλώνει ότι δεν χρειάζεται να εργαστεί σε όλη τη ζωή, από τα 35 του χρόνια -οποίο παράδειγμα!-, αντί να υπερηφανεύεται για την έξωση των εσωκομματικών του αντιπάλων, ξένος αυτός προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ας σκεφθεί σοβαρά, αν υπάρχει μέλλον για τον ΣΥΡΙΖΑ επί της αρχηγίας του. Αλλά μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.