ΘΥΜΑΣΤΕ τις συνθήκες που επέβαλαν στα προηγούμενα 34 χρόνια κυβερνήσεις «συνεργασίας»; Ιούνιο 1989, οι εκλογές δεν απέδωσαν αυτοδυναμία. Η κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ.-ΣΥΝ, υπό τον Τζαννή Τζανεττάκη, είχε στόχο να μην παραγραφούν υπουργικά αδικήματα, σχετιζόμενα με το σκάνδαλο Κοσκωτά. Νοέμβρη 1989, οι εκλογές δεν απέδωσαν αυτοδυναμία και σχηματίστηκε κυβέρνηση υπό τον Ζολώτα, να εκπονήσει «πρόγραμμα δημοσιονομικής διαχείρισης». Οι πολιτικοί αρχηγοί διαφώνησαν στην επιλογή της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων κι έριξαν την κυβέρνηση Ζολώτα. Στις 8 Απριλίου 1990, οριακά, αλλά με ποσοστό ασύλληπτο, αναδείχθηκε αυτοδύναμη η Ν.Δ. και πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
ΜΗΠΩΣ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ, σήμερα, ανάλογες συνθήκες για συγκρότηση οικουμενικής; Μήπως βρισκόμαστε στο χείλος οικονομικής καταστροφής, εμπόλεμης κατάστασης ή διεθνούς απαξίωσης; Η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν ήταν ποτέ καλύτερη, στην τελευταία 15ετία. Με «τη διπλωματία των σεισμών», οι σχέσεις με τους γείτονες βρίσκονται σε «φιλική ύφεση». Η Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι ισχυρότερη από ποτέ. Ταυτόχρονα, καθ’ όλη την τετραετία οι μετρήσεις αναδεικνύουν πρώτη τη Ν.Δ. και ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέχει παρασάγγας των αντιπάλων του, ως καταλληλότερος πρωθυπουργός. Οδυνηρή εμπειρία της παράδοσης της χώρας στα χέρια του Τσίπρα!
Χαμένοι στο πρωτόκολλο
Ο Ν. ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ, a priori, αποκλείει την αυτοδυναμία του κυβερνώντος κόμματος και συγκροτεί οικουμενική κυβέρνηση επίλυσης «μειζόνων εσωτερικών εκκρεμοτήτων», ήτοι «αναδιοργάνωση των μυστικών υπηρεσιών», «ενίσχυση ανεξάρτητων αρχών», «πολυαναμενόμενη δικαστική μεταρρύθμιση» και «συμφωνία του Αιγαίου», «με επανακαθορισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων». Ο Ν. Αλιβιζάτος γνωρίζει στην Ευρώπη, ΜΙΑ κυβέρνηση συνασπισμού που η κατάσταση συνεργασίας των μελών της να μη εξελίσσεται σε τραγωδία για τη χώρα; Διαφεύγει στον καθηγητή ότι σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που ήρθαν στη Βουλή -άμυνα, οικονομία, εργασία, ανάπτυξη- ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν προκλητικά αρνητικός! Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη διαχείριση των κρίσεων (2019-2023) επέδειξε αποφασιστικότητα, αντανακλαστικών αμεσότητα και αποτελεσματικότητα. Σε κυβέρνηση συνασπισμού «πολλοί κοκόροι και ο καθείς το λάλημά του»…
ΜΑΡΤΗ 2019, θυμάμαι τον Ν. Αλιβιζάτο να δηλώνει στη «LIFO» ότι ο Τσίπρας «έχει το μεγάλο προσόν που είχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, να είναι πολύ γοητευτικός στη συνομιλία. Και πολύ συμπαθής». Συμπλήρωσε ότι «η γοητεία του Α. Παπανδρέου στηριζόταν σε μια πολύ πλατιά παιδεία». Ο κ. καθηγητής είναι ο μοναδικός, ίσως, που απένειμε πτυχίο πλατιάς παιδείας στον Τσίπρα. «Εχει ταχύτατη αντίληψη και πραγματικά αισθάνεσαι ότι δεν χρειάζεται να συζητάς, από τα πιο στοιχειώδη, στην αρχή, μαζί του για να φτάσεις εκεί που θέλεις. Πιάνει πουλιά στον αέρα»…» και «δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ήθελε να μας βγάλει από το ευρώ». Εμείς όμως είμαστε!
ΑΛΛΑ Η ΖΗΝΟΒΙΑ, η γιαγιά μου, χωρίς «να πιάνει πουλιά στον αέρα», θα έλεγε, με κάθε σεβασμό στον καθηγητή Αλιβιζάτο: «Ανύπαντρος προξενητής για ελόγου του γυρεύγει», προσθέτοντάς τον στη λίστα των αυτοπροτεινόμενων υποψηφίων πρωθυπουργών. Για την ώρα περιλαμβάνει τέσσερις! (δεκατέσσερις μνηστήρες για την Πηνελόπη καταγράφει, ονομαστικά, ο Ομηρος…).