Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από το βήμα της Βουλής θα απειλεί ευθέως τον πρωθυπουργό: «Μην τολμήσετε να υπογράψετε τίποτα, είστε μία κυβέρνηση στη λήξη της θητείας της, θα έχετε συνέπειες εάν δεσμεύσετε τη χώρα χωρίς νωπή λαϊκή εντολή».

Μπορεί η σκηνή να είναι εικονική, αλλά το έχει ξανακάνει ο Τσίπρας. Τον Οκτώβριο του 2014 προειδοποιούσε την κυβέρνηση Σαμαρά να μην υπογράψει συμφωνία με τους δανειστές γιατί, όπως έλεγε, δεν θα την αναγνώριζε εάν έπαιρνε την εξουσία και θα έστενε στο σκαμνί όποιον έβαζε την υπογραφή του. Ο Σόιμπλε που τότε ήθελε την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση για τους χρήσιμους ανόητους που έκαναν τσάμπα τη δουλειά για λογαριασμό του.

Βέβαια, τα πράγματα είναι διαφορετικά από το 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επελαύνει προς την εξουσία, όπως συνέβαινε τότε, αντιθέτως βρίσκεται σε θέση αδυναμίας, καθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ισχυρό προβάδισμα και όλα δείχνουν ότι οδεύει προς νέα εκλογική επικράτηση. Ωστόσο, η αντιπολιτευτική γραμμή της Κουμουνδούρου δεν αλλάζει, θα επιχειρήσει ξανά να «μπαχαλοποιήσει» την πολιτική σκηνή, προκειμένου να φθείρει τον πρωθυπουργό και να μειώσει τη διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία.

Αντέχει η χώρα νέο γύρο τοξικότητας, η οποία μάλιστα θα τροφοδοτείται από δόσεις λαϊκισμού με επίκεντρο την ακρίβεια; Μάλλον όχι, αν και σε μεγάλο βαθμό οι πολίτες έχουν αντιληφθεί ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Τις πλήρωσαν το 2015 και σίγουρα γνωρίζουν ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, εάν τότε είχε εφαρμοσθεί το «mail Χαρδούβελη» από το τρίτο Μνημόνιο Τσίπρα – Καμμένου λίγους μήνες αργότερα.

Το βέβαιο είναι ότι όσο θα πλησιάζουμε προς τη λήξη της τετραετίας και η διαφορά του κυβερνώντος κόμματος θα παραμένει σημαντική τόσο πιο λυσσαλέα θα είναι η επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε απόφαση του πρωθυπουργού ή των υπουργών. Στις επόμενες κάλπες, άλλωστε, παίζεται το πολιτικό μέλλον του Τσίπρα, μία νέα βαριά ήττα από τον Μητσοτάκη θα τον φέρει σε δύσκολη θέση, ακόμη κι αν έχει προνοήσει να θέσει υπό τον έλεγχό του τα κομματικά όργανα.

Επομένως, στο δίλημμα του πρωθυπουργού για το πότε θα πρέπει να γίνουν οι κάλπες θα πρέπει να μπει και ο παράγοντας της τοξικότητας. Ο Γεραπετρίτης είχε δίκιο όταν έλεγε ότι η χώρα δεν μπορεί να βρίσκεται σε πολύμηνη περίοδο με πολιτικό κλίμα δηλητηριασμένο από την τοξικότητα. Το τουριστικό καλοκαίρι έχει ξεκινήσει με δυναμική, τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι ήδη από τον Μάιο οι αφίξεις ξένων επισκεπτών είναι περισσότερες από το 2019 και εάν εξελιχθούν σύμφωνα με τις προβλέψεις και οι επόμενοι μήνες, η σεζόν θα σπάσει κάθε ρεκόρ σε έσοδα.

Επομένως, η ευθύνη του Μητσοτάκη δεν είναι μόνο να παρουσιάσει το πρόγραμμα της επόμενης περιόδου, αλλά και να αποκρούσει την αντεπίθεση του λαϊκισμού και της τοξικότητας, οι δυνάμεις της οποίας θα παίξουν το τελευταίο τους χαρτί στις επόμενες κάλπες.