Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αυξάνει το ποσοστό της με ρυθμό διπλάσιο σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, η διαφορά στην εκτίμηση ψήφου έχει εκτιναχθεί στις 7,7 μονάδες ενώ απομένουν 2 μόλις εβδομάδες πριν από την τελική κάλπη.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ κρίνουν και συγκρίνουν. Επιζητούν τη συνέχιση της σταθερότητας ύστερα από μακρά και επώδυνη μνημονιακή περίοδο, δεν πείθονται ότι ο Τσίπρας είναι φορέας αλλαγής όταν η μοναδική ανατροπή που έζησαν την περίοδο της διακυβέρνησής του ήταν η υπερφορολόγηση και το κλείσιμο των τραπεζών.

ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ όμως είναι ότι μέσα σε λίγες εβδομάδες το αφήγημα της προοδευτικής διακυβέρνησης κατέληξε σε ένα πολιτικό καβγά που δεν απέχει πολύ από το αποκαλούμενο «ξεκατίνιασμα». Οι ύβρεις που ακούγονται μεταξύ Τσίπρα, Ανδρουλάκη, Κουτσούμπα και Βαρουφάκη αποδεικνύουν ότι καμία πολιτική συνεργασία δεν μπορεί να γίνει όταν δεν βασίζεται σε προγραμματικές θέσεις αλλά είναι αποτέλεσμα συγκυριακών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ξεκίνησε την προεκλογική εκστρατεία έτοιμος για μία «πλατιά προοδευτική συμμαχία» αλλά η εικόνα που υπάρχει σήμερα στην Κουμουνδούρου είναι ότι δεν θέλουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστούς τους δυνητικούς εταίρους τους. Με τον Ανδρουλάκη ξέσπασε βεντέτα για το ποιος είναι ο γνήσιος συνεχιστής του Ανδρέα Παπανδρέου, λες και οι πολίτες που θα ψηφίσουν για κυβέρνηση έως το 2027 θα έχουν ως κριτήριο τη δεκαετία του ’80. Μίμο και τυμβωρύχο χαρακτήρισε τον Τσίπρα ο Ανδρουλάκης, «δεν είσαι ο ιδιοκτήτης του Παπανδρέου» απάντησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν καβγά που θα μείνει στη σύγχρονη πολιτική ιστορία ως ανέκδοτο.

Η ΠΙΘΑΝΗ σύμπλευση με τον Βαρουφάκη κατέληξε επίσης σε συντροφικά μαχαιρώματα με επίκεντρο τη «Δήμητρα» και το 2015.

ΤΟ ΚΚΕ, που ξεκάθαρα έκοψε κάθε σενάριο συνεργασίας ή ανοχής, βρέθηκε στο στόχαστρο του Τσίπρα, που εγκάλεσε τον Περισσό ότι επαναφέρει το δίλημμα «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας», της δεκαετίας του ’50. Ο Κουτσούμπας έχει μιλήσει για προοδευτική κυβέρνηση-μούφα, ενώ έχει χαρακτηρίσει την περίοδο Τσίπρα ως τη χειρότερη διακυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Οσο για το δίλημμα απάντησε ότι είχε νόημα γιατί επί Πλαστήρα εκτελέστηκε ο Μπελογιάννης.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ δείχνουν τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ και εξηγούν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται στις δημοσκοπήσεις. Δεν έχει πρόγραμμα και όραμα για το αύριο, τσακώνεται με όρους παρελθόντος, διαλύει συμμαχίες τις οποίες θα έπρεπε να επιδιώκει.

ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ η Ελλάδα του 2023 δεν μπορεί να πολιτεύεται με όρους της δεκαετίας του ‘80 ή ακόμα και του ’50 η προοδευτική διακυβέρνηση κατέληξε σε μία «ωραία ατμόσφαιρα», όπως έλεγε σε μία κωμωδία της εποχής ο αείμνηστος Ντίνος Ηλιόπουλος.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ δεν είναι αστείο, για αυτό όποιος απευθύνεται με σοβαρότητα στους ψηφοφόρους θα είναι και ο νικητής.