Στην Κουμουνδούρου διαπιστώνουν ότι τα αφηγήματα που έχουν στήσει μέχρι τώρα, από τη «χούντα του Μητσοτάκη» μέχρι την «κατεδάφιση των δικαιωμάτων» δεν έχουν απήχηση στην κοινωνία και αντί να σκεφτούν τι δεν πάει καλά στο κόμμα τους κλιμακώνουν την ακραία ρητορική τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα είπε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Αρβανίτης, για τον πρωθυπουργό, υποστηρίζοντας όχι απλώς ότι είναι «ακροδεξιός» αλλά ότι πίσω από την αριστεία κρύβεται η αρία φυλή, ο φασισμός και οι ναζί. «Αυτός είναι ο Μητσοτάκης και η παρέα του, αυτός είναι και τυχοδιώκτης απατεώνας και κάτι παραπάνω» τόνισε ο Αρβανίτης που κάποτε ήταν δημοσιογράφος αλλά πλέον έχει φτάσει σε επίπεδα παράκρουσης, παρομοιάζοντας τον πρωθυπουργό με ναζί.

Και δεν είναι μεμονωμένο το φαινόμενο, καθημερινώς στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για «λεηλασίες» και «κλοπές σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος», ενώ προειδοποιούν ότι θα γίνει το δικό τους «με το καλό ή με το άγριο», με μία άνεση που παραπέμπει στις ακρότητες του Τραμπισμού. Γιατί εκεί όλα καταλήγουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στα άκρα τη ρητορική του, διότι το επόμενο βήμα θα είναι να αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Το υπαινίσσονται βουλευτές του, το «φωτογραφίζουν» Μέσα Ενημέρωσης που πρόσκεινται στο «χώρο», το απαιτούν ως επίσημη γραμμή οι σκληροί του κόμματος. Δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι η πλειοψηφία των πολιτών επιθυμεί την κανονικότητα, δεν συμμερίζεται τις καταστροφολογίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε νοσταλγεί την περίοδο των «αγανακτισμένων» και του διχαστικού λόγου για τους «γερμανοτσολιάδες» και τους «νενέκους».

Ο παροξυσμός του ΣΥΡΙΖΑ τελικώς διευκολύνει την κυβέρνηση, που μπορεί να θέτει τα διλήμματα χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Από τη μία πλευρά ο Μητσοτάκης εγγυάται καλή πορεία στην οικονομία, μεταρρυθμίσεις σε Παιδεία, Υγεία, ψηφιακό κράτος και από την άλλη ο Τσίπρας που παντού βλέπει εχθρούς, τάζει τα πάντα σε όλους όταν έχει το ιστορικό του τρίτου μνημονίου και αντιμετωπίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους ως συνωμότες σε βάρος της δημοκρατίας. Ο περίφημος «ανένδοτος» εγκαταλείφθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες, γιατί πολύ απλά δεν είχε την παραμικρή πέραση στην κοινωνία, οι πολίτες βλέπουν τη χώρα να προχωρά μπροστά, καταλογίζει λάθη και καθυστερήσεις στην κυβέρνηση αλλά δεν αναπολεί την «πρώτη φορά αριστερά», ούτε θεωρεί ότι κινδυνεύει η δημοκρατία επειδή το λέει ο Τσίπρας. Αντιθέτως απεχθάνεται την τοξικότητα, καταδικάζει τακτικές όπως αυτές του Αρβανίτη και του «άγριου» Σπίρτζη, έχει το βλέμμα στο μέλλον και όχι στις χειρότερες περιόδους του μνημονιακού παρελθόντος.

Το αντιλαμβάνονται αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ; Οχι, αφενός γιατί δεν έχουν αξιόπιστο πρόγραμμα και σοβαρές θέσεις για το αύριο και αφετέρου διότι πιστεύουν ότι το «πεζοδρόμιο» και η «διαμαρτυρία» θα συσπειρώσουν τη βάση τους, εγκαταλείποντας οριστικά την επαφή τους με τη μεσαία τάξη.

Για αυτό και ο «Τραμπισμός» θα αποτελέσει βασική κατεύθυνση της Κουμουνδούρου μέχρι τις κάλπες. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να πολιορκούν τη Βουλή με «γούνινα καπέλα», όπως κάτι γραφικοί Τραμπικοί έξω από το Καπιτώλιο. Και θα έχουν περάσει και οι Απόκριες.