Η Νέα Δημοκρατία έχασε μισή μονάδα, χωρίς όμως να αυξηθούν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής, το προβάδισμα του κυβερνώντος κόμματος παρέμεινε στο 7%.

Αξιοσημείωτη η σαφής υπεροχή του Μητσοτάκη έναντι του Τσίπρα στα σημαντικά θέματα της οικονομίας και της εξωτερικής πολιτικής, με εξαίρεση το ζήτημα της διαφάνειας, όπου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προηγείται οριακά κατά μία μονάδα. Είναι λογικό, όταν η υπόθεση των υποκλοπών «έσκασε» στο Μαξίμου με την απομάκρυνση του γενικού γραμματέα, τα «σκάγια» να πάρουν και τον πρωθυπουργό.

Ωστόσο, η ατζέντα των εκλογών μάλλον είναι διαφορετική από το σχεδιασμό της Κουμουνδούρου, που έχει ρίξει όλες τις δυνάμεις στο ζήτημα των παρακολουθήσεων. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, στην κλίμακα των θεμάτων που απασχολούν τους πολίτες, τις πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν οι αυξήσεις στο ρεύμα, στα καύσιμα και στα τρόφιμα, η εγκληματικότητα και τα Ελληνοτουρκικά, ενώ τελευταίο ιεραρχείται το πρόβλημα των υποκλοπών.

Στο ερώτημα για το ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει τα θέματα της οικονομίας και της ανάπτυξης, ο Μητσοτάκης λαμβάνει 35% έναντι 26% του Τσίπρα. Ακόμη μεγαλύτερο είναι το προβάδισμα του πρωθυπουργού (43% έναντι 26%) στο ερώτημα για το ποιος μπορεί να χειριστεί τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας.

Συνολικά, στο δίπολο Μητσοτάκης-Τσίπρας, το σταθερό 39%-28% που δείχνει η Pulse για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό θα μπορούσε να φωτογραφίζει και το εκλογικό αποτέλεσμα της δεύτερης κάλπης, όταν οι πολίτες θα κληθούν οριστικά να αποφασίσουν ποια κυβέρνηση και ποιον πρωθυπουργό θέλουν για την επόμενη ημέρα.

Ωστόσο, όλα ξεκινούν από την πρώτη κάλπη, δεν είναι τυχαίο ότι ο Μητσοτάκης δίνει έμφαση στις εκλογές της πρώτης Κυριακής, τονίζοντας ότι πρόκειται για «εθνική ψήφο» και όχι για μία «χαλαρή» αντιμετώπιση των πραγμάτων. Με τα σημερινά δεδομένα, τα οποία όμως αποτελούν ένα σημείο μιας σχεδόν αδιατάρακτης χρονικής σειράς 7 ετών, το προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας είναι πάνω από 7 μονάδες και η φθορά της κυβέρνησης δεν μετατρέπεται σε ουσιαστικό όφελος για την αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο Τσίπρας με τη «φασαρία» που δημιουργεί για τις υποκλοπές συσπειρώνει το κοινό του επιχειρώντας να οικειοποιηθεί την «αντι-δεξιά» ψήφο, καθώς ο Ανδρουλάκης δεν φαίνεται να αποκομίζει οφέλη, αλλά δεν έχει πρόσβαση στο ισχυρό τμήμα της μεσαίας τάξης, που εξακολουθεί να εμπιστεύεται τον Μητσοτάκη για να διαχειρισθεί τα μεγάλα ζητήματα της χώρας.

Οι μειοψηφικές επιλογές, μάλιστα, του ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα του μεταναστευτικού (με πρόσφατη την υπόθεση του Εβρου) ή των αμυντικών συμφωνιών με Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες εδραιώνουν τη Νέα Δημοκρατία ως το κόμμα που εκφράζει καλύτερα τους πολίτες που θέλουν ασφάλεια και όχι τυχοδιωκτισμούς και περιπέτειες.

Οταν μάλιστα η ατζέντα μετατοπισθεί στην οικονομία, γιατί εκεί οι ψηφοφόροι θα τοποθετηθούν για να επιλέξουν κυβέρνηση τετραετίας, η υπεροχή Μητσοτάκη μπορεί να αποτελέσει και το κλειδί της κάλπης, οι μνήμες της υπερφορολόγησης και της επενδυτικής στασιμότητας από την περίοδο Τσίπρα είναι ακόμα νωπές.