Σε αντίθεση με εμάς που κόβουμε βασιλόπιτα την Πρωτοχρονιά (ορισμένοι σύλλογοι βέβαια το τραβάνε ως τον… Μάρτιο) οι Γάλλοι κόβουν τη δική τους αντίστοιχη «βασιλόπιτα» την ημέρα των Φώτων. Το έθιμο έχει ρίζες στα αρχαία Σατουρνάλια και στον πρώιμο γαλλικό Μεσαίωνα. Τότε εκείνος που έβρισκε το κουκί μέσα στη γαλέτα γινόταν βασιλιάς της κοινότητας για μία μέρα και έκανε ό,τι του κατέβαινε στο κεφάλι.

Από ζαχαροπλαστικής απόψεως, η γαλέτα των Θεοφανείων είναι μια γλυκιά πίτα σφολιάτας με χυλό δημητριακών, που δεν έχει σχέση με τα δικά μας τσουρέκια ή κέικ.

Από πολιτική σκοπιά συμβολίζει έναν τεράστιο πονοκέφαλο για τον Μακρόν, που βρίσκεται αντιμέτωπος με την οργή των Γάλλων αρτοποιών, κρεοπωλών, τεχνιτών και άλλων μικροεπαγγελματιών, που κατόρθωσαν ως τώρα να επιβιώσουν της παγκοσμιοποίησης, αλλά απειλούνται με ξαφνικό θάνατο λόγω της πανάκριβης ενέργειας και των πρώτων υλών.

Σε μια προσπάθεια να τους τουμπάρει, ο «βασιλιάς του Ελιζέ» προσπάθησε να πιστωθεί την πρόσφατη ανακήρυξη της γαλλικής μπαγκέτας σε προστατευόμενο πολιτιστικό προϊόν της UNESCO και παράλληλα κάλεσε τους Γάλλους παρόχους ενέργειας να επαναδιαπραγματευτούν αυτόν το μήνα τα «υπέρογκα, παράλογα και καταχρηστικά» συμβόλαια με τους χειμαζόμενους μικροεπιχειρηματίες. Αν δεν το κάνουν, υποσχέθηκε ότι «θα βάλει χέρι στα υπερκέρδη τους, καθώς νιώθει την αγωνία του κόσμου».

Ο Μακρόν προσπαθεί να κλείσει το «μέτωπο της γαλέτας» για να ασχοληθεί με το «μέτωπο της γάζας». Χτες υποσχέθηκε «επανίδρυση» του γαλλικού ΕΣΥ, την ώρα που νοσοκομειακοί και ιδιώτες γιατροί βρίσκονται στα κάγκελα εν μέσω κύματος πανδημίας και αναπνευστικών λοιμώξεων. Θα τη μασήσει τελικά τη γαλέτα ή θα σπάσει τα δόντια του;