«Για την ειρήνη και την αλληλεγγύη» ήταν το πρωτοσέλιδο στο κομματικό όργανο, συνοδευόμενο από φωτογραφία που έδειχνε τους 2.500 περίπου συγκεντρωμένους να φαίνονται… μέγα πλήθος. Το καλύτερο, όμως, ήταν ο υπότιτλος «Να σταματήσει τώρα η ρωσική εισβολή».

Ποιος διέταξε την εισβολή; Ποιος είναι ο ιμπεριαλιστής στο σύνθημα που ακούστηκε «Πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών»; Οσο και να ψάξετε, όνομα «Πούτιν» δεν θα βρείτε. Γίνεται ιμπεριαλιστική εισβολή στην ανεξάρτητη Ουκρανία αλλά δεν ξέρουν ΠΟΙΟΣ τη διέταξε! Ο ρωσικός στρατός μπήκε στην Ουκρανία για ψυχαγωγία…

Το δισέλιδο, στα εσώτερα της εφημερίδας, είναι ακόμη καλύτερο: Επτά μεγάλες φωτογραφίες και τα ονόματα των καλλιτεχνών που συμμετείχαν στη συναυλία. Τίποτε άλλο! Αλλά ο τίτλος μοναδικός: «Ηταν όλοι εκεί, λαός και καλλιτέχνες». Αν όλος ο λαός είναι οι 2.500 περίπου χιλιάδες θεατές που προσήλθαν στην πρόσκληση Φωτίου, Αναγνωστοπούλου και λοιπών ΣΥΡΙΖΑ, κι αν θεωρεί ο συντάξας τον τίτλο ότι όσοι πήραν μέρος στη συναυλία είναι «όοοολοι οι καλλιτέχνες», πρέπει να του επισημανθεί ότι η υπερβολή δεν κάνει καλό στο ρεπορτάζ της συγκέντρωσης. Πόσω μάλλον όταν υποτίθεται πως σκοπός της ήταν η καταγγελία του πολέμου στην Ουκρανία.

Τα παραδοσιακά συνθήματα της Αριστεράς που ακούγονταν με επιμονή, «Εξω το ΝΑΤΟ», «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», θα ήταν πιο κοντά στη σημερινή πραγματικότητα ως «φονιάδες των Ουκρανών Ρώσοι». Αφήστε που το σύνθημα «Θάνατος στο φασισμό, λευτεριά στο λαό» είναι σαν να το εκφωνεί αυτοπροσώπως ο Πούτιν!

Το 1928 δημοσιεύτηκε το βιβλίο «Propaganda», από τον Εντουαρντ Μπέρνεϊς. Ο οξυδερκής Μπέρνεϊς συνδύασε τις πολιτικές πρακτικές με την ψυχολογική χειραγώγηση κι έγραψε ένα βιβλίο το οποίο έχει κάνει άπειρες εκδόσεις. Θεωρείται κλασικό εργαλείο για την ανάλυση των μεθόδων της προπαγάνδας και τις επιδράσεις της.

Δύο χρόνια πριν από την έκδοση του βιβλίου του Μπέρνεϊς, ο Γκέμπελς είχε αποφανθεί: «H προπαγάνδα είναι σαν την τέχνη. Δεν χρειάζεται να σέβεται την αλήθεια». Οταν, το 1929, έγινε ο εκδότης της εφημερίδας «Der Angriff» -της επίθεσης-, ο αντισυστημικός, αντισημιτικός και αντικοινοβουλευτικός λόγος της ήταν το κυρίαρχο στοιχείο της. Εγραφε ό,τι ήθελε, χρησιμοποιώντας το ψέμα ως βασικό εργαλείο για την προσέλκυση ψηφοφόρων. Φυσικά, αυτά τα στοιχεία από το 1929 δεν εγκατέλειψαν ποτέ τον έντυπο λόγο, ιδίως εκείνες τις εκδόσεις που καμώνονται ότι χρησιμοποιούν δήθεν αντισυστημικό και αντικοινοβουλευτικό λόγο, ώσπου τα κόμματα που υπηρετούν να καταλάβουν την εξουσία.

Ντροπή που η συναυλία του ΣΥΡΙΖΑ στα Προπύλαια είχε ως «προπέτασμα « τον πόλεμο στην Ουκρανία και όχι το συριζαϊκό μένος κατά του Μητσοτάκη. Πιστεύω ότι ο παριστάμενος Τσίπρας αντελήφθη ότι η προσέλευση μόνον 2.500 θεατών αποκαλύπτει «γυμνό τον βασιλιά».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου