Ενίοτε, μάλιστα, δασικές πυρκαγιές που αποδίδονται σε άγνωστα αίτια, ξεκινούν από ηλεκτροπληξίες πουλιών. Θα μπορούσε να έχει συμβεί κάτι τέτοιο στην περίπτωση της Γλυφάδας; Μπορεί ναι, μπορεί όχι, κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει από τώρα.

Αυτό όμως που έχει σημασία από τη συγκεκριμένη συζήτηση που άνοιξε, είναι ότι μια φωτιά μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξεσπάσει από οποιαδήποτε πιθανή ή απίθανη αιτία. Και οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε για να μη λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Είθιστε να αποκαλούμε τους δημάρχους «μικρούς πρωθυπουργούς», διότι πραγματικά η διοίκηση ενός δήμου είναι σαν να κουμαντάρεις μια χώρα σε μικρογραφία, με όλες τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις που έχει η χώρα στο κανονικό της μέγεθος. Ομως το επίπεδο της ετοιμότητας αφορά το σύνολο του κράτους και της κοινωνίας, και όχι μόνο τους δήμους ή μόνο τα υπουργεία ή μόνο τους ιδιώτες. Είναι αφελές να υποστηρίζουμε ότι ένας φορέας έχει ή μπορεί να αναλάβει την απόλυτη ευθύνη στο γιγαντιαίο και πολύπλοκο έργο των καθαρισμών σε όλη τη χώρα ανεξαρτήτως χώρου και χρήσης. Είναι, αν μη τι άλλο, και θέμα τεχνογνωσίας.

Οι δήμοι πρέπει να καθαρίζουν τους κοινόχρηστους χώρους τους, το δασαρχείο τις δασικές περιοχές, οι πολίτες τις ιδιοκτησίες τους, τους πυλώνες υψηλής τάσης η ΔΕΗ, τους χαμηλής τάσης ο ΔΕΔΔΗΕ και πάει λέγοντας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν οικονομικοί πόροι και εκατοντάδες συνεργεία και εργολαβίες που να τρέχουν τους καθαρισμούς σε υψηλές ταχύτητες στο κρίσιμο δίμηνο Μαΐου – Ιουνίου, ει δυνατόν και πριν τελειώσει ο Ιούνιος.

Και, βέβαια, να υπάρχει διαλειτουργικότητα και σωστή επικοινωνία μεταξύ όλων αυτών των φορέων και των υπηρεσιών, χωρίς αχρείαστες γκρίνιες ή κόντρες.