Εξι μέρες μετά τις δεύτερες αυτοδιοικητικές εκλογές, οι συζητήσεις στα κανάλια καλά κρατούν. Γράφονται άρθρα περισπούδαστα και ανόητα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα. Γιατί έχασε στην αναμέτρηση της δεύτερης Κυριακής ο Κώστας Μπακογιάννης; Μία είναι η απάντηση: Ετσι γίνεται στη Δημοκρατία. Κάποιος κερδίζει, κάποιος χάνει.

Η ήττα του Μπακογιάννη επιδέχεται ποικίλες ερμηνείες. Κατ’ αρχάς, οι οπαδοί των δήθεν προοδευτικών δυνάμεων, συνεπικουρούμενοι από εκείνους των ακροδεξιών κομμάτων και των ακροαριστερών κομματιδίων, ψήφισαν οργανωμένα. Οι νεοδημοκράτες -πλειοψηφία στον Δήμο Αθηναίων- δεν προσήλθαν στις κάλπες. Ευχαριστημένοι από τον πρώτο γύρο, προεξόφλησαν τον δεύτερο! Σ’ αυτό συνετέλεσαν και παραπολιτικά σχολιάκια ότι «οι δημοσκοπήσεις έχουν δεδομένη την επανεκλογή του Κώστα Μπακογιάννη». Βοήθησε και η απόφαση του δημάρχου να συστήσει στους Αθηναίους, με τηλεοπτική αναμέτρηση, τον άοσμο και άγνωστο Δούκα -είχε ήδη μπετόν ΣΥΡΙΖΑίους και ΠΑΣΟΚους- και τους λοιπούς που λατρεύουν να μισούν… Μητσοτάκη.

Να προσμετρήσουμε στα προηγούμενα και το μίσος και το φθόνο απέναντι στον επώνυμο Κώστα Μπακογιάννη. Τον θεωρούν τυχερό επειδή γεννήθηκε στη μεγάλη πολιτική οικογένεια, ξεχνώντας ότι για τον ίδιο λόγο βίωσε, πολύ μικρός, την τραγωδία της δολοφονίας του ευπατρίδη πατέρα του. Πολλές φορές το να φέρεις βαρύ όνομα γίνεται βάρος ασήκωτο. Το «ανάθεμα» είναι πολύ εύκολο και η αδικία κατάφωρη.

Ο «Μεγάλος Περίπατος» ήταν τόσο… μεγάλος, ώστε έφτασε μόνον αυτός για να στρέψει τους Αθηναίους εναντίον του Μπακογιάννη; Απλά, ο «Μεγάλος Περίπατος» προσφερόταν για καταιγιστικά αντιπολιτευτικά πρωτοσέλιδα, αλλά δεν έχει σχέση με τη ζωή στις γειτονιές της πόλης. Το έργο ολοκληρώθηκε μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, αλλά ποιος πρόλαβε να τον περπατήσει… Οσο για «τις σπατάλες»; Είμαι βέβαιη ότι ΣΥΡΙΖΑίοι έψαξαν και την τελευταία σύμβαση του δήμου. Τι βρήκαν; Τίποτε. Εύκολη η συκοφαντία, όταν δεν παρουσιάζεις αποδείξεις.

Ομως η πόλη είναι καθαρή. Δρόμοι στην ευθύνη του δήμου στρώθηκαν. Τα στενά φωτίστηκαν. Τα τραπεζοκαθίσματα συμμαζεύτηκαν. Δεκάδες βρόμικοι τοίχοι, δήθεν τέχνης του δρόμου, καθαρίστηκαν. Ο Εθνικός Κήπος αναγεννήθηκε. Ο περιβάλλων χώρος του Ζαππείου προχωρά. Η Ομόνοια με το σιντριβάνι ευπρεπίστηκε. Σε υποβαθμισμένες περιοχές επισκευάστηκαν δρόμοι, έγιναν παιδικές χαρές, φτιάχτηκαν μικρά πάρκα, πεζοδρόμια, φυτεύτηκαν δένδρα. Μπορούσαν να είχαν γίνει περισσότερα; Ο χρόνος της γραφειοκρατίας των διαδικασιών ανάγεται… εις τους αιώνες.

Θυμήθηκα τον Παύλο Μπακογιάννη στις εκλογές του Ιουνίου 1989: «Αμα δεν πας να ψηφίσεις, μην αναρωτιέσαι πώς κέρδισε ο αντίπαλος». Στην προκειμένη περίπτωση, η παρουσία στην κάλπη του 27,4% είναι η απάντηση. Ο καθηγητής Δούκας έχει σήμερα μαζί του το 13,7% των Αθηναίων, το μισό του 27,4%. Από τη 2α Ιανουαρίου 2024, στις αποφάσεις, στις επιλογές συνεργατών, στα έργα του, κριτής και αντίπαλος θα είναι η συντριπτική πλειοψηφία των Αθηναίων, που δεν πήγε να ψηφίσει.

Ως μόνιμος κάτοικος της πόλης εύχομαι καλή τύχη στον δήμαρχο και σε μας. Μία επανάληψη της δημαρχίας Καμίνη ποιος θα μπορούσε να την αντέξει;