Να μεταφερθούν οι (άμαχοι) Παλαιστίνιοι της Γάζας στην ισραηλινή έρημο Νεγκέβ, ωσότου ο ισραηλινός στρατός ολοκληρώσει την εκκαθάριση της Χαμάς. Να πάνε στην έρημο δύο εκατομμύρια άνθρωποι και να μείνουν πού; Για πόσο διάστημα; Και με τι υποδομές;

Μόνο ως ένδειξη πανικού και στρατηγικών αδιεξόδων από πλευράς Αλ-Σίσι μπορούν να εκληφθούν τέτοιες προτάσεις. Ο Αιγύπτιος πρόεδρος μπορεί να έχει εξασφαλισμένη την επανεκλογή του τον Δεκέμβριο, αλλά αντιλαμβάνεται -όπως ο Ιορδανός βασιλιάς Αμπντάλα- ότι ο νέος κύκλος βίας Παλαιστινίων – Ισραηλινών μπορεί να βάλει φωτιά στα θεμέλια της εξουσίας του, αν δημιουργήσει ένα νέο παλαιστινιακό κύμα προσφύγων στις γειτονικές χώρες – του Λιβάνου μη εξαιρουμένου.

Στους χάρτες και στα διπλωματικά διαβούλια, οι «Γαζαουίτες» (όπως τους λένε στα αραβικά) έχουν γίνει μπαλάκι ανάμεσα σε Αίγυπτο και Ισραήλ. Ο Νετανιάχου ευχαρίστως θα ήθελε να τους πάρει ο Αλ-Σίσι στην έρημο του Σινά, όπου οι ριζοσπαστικότεροι εξ αυτών θα γίνονταν ένα με τα τοπικά παρακλάδια του ISIS και της Αλ Κάιντα. Επειδή ο Αιγύπτιος «ραΐς» (αρχηγός) δεν είναι τρελός, προσπάθησε να δείξει στους Ισραηλινούς τι του ζητάνε ρίχνοντας το παλαβό σενάριο της Νεγκέβ.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Αιγύπτιος στρατηγός ανέβηκε το 2013 στην εξουσία ανατρέποντας τον εκλεγμένο ισλαμιστή πρόεδρο, Μοχάμεντ Μόρσι, και τελεί σε απηνή πόλεμο με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους». Επίσης, η χώρα του αντιμετωπίζει οικονομική κρίση και δεν αντέχει περισσότερες μάζες φτωχών ριζοσπαστικοποιημένων Αράβων.

Υπάρχει, βέβαια, και ο εφιάλτης του «Μαύρου Σεπτέμβρη» του 1970, που θα στοιχειώνει πάντα τον ύπνο των Αράβων ηγεμόνων. Τότε, οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες του 1948 και του 1967, που ήταν κράτος εν κράτει μέσα στην Ιορδανία, με επικεφαλής την PLO του Αραφάτ, προσπάθησαν να πάρουν την εξουσία από τον βασιλιά Χουσεΐν. Ομως έγιναν βορά στα κανόνια του.