Στην ατμόσφαιρα δεν υπήρχε η αίσθηση ότι ο Νίκος Παππάς ως πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβέρνησης Τσίπρα είχε ως βασικό έργο, μέσω του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες με το περιβόητο πόρισμα του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, να θέσει υπό κομματικό έλεγχο τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ;
Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ρόλο στη διάλυση του συγκροτήματος Λαμπράκη ή δεν ήθελε να επιβάλει «σιωπή» σε όποιο Μέσο ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση Τσίπρα; Στόχος άλλωστε εκείνου του «συστήματος» ήταν ο έλεγχος των αρμών της εξουσίας, και φυσικά αυτό περιελάμβανε τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ. Αλλωστε, «στο περιβόλι» του Μαξίμου είχαν μαζευτεί όλα τα ροζ παπαγαλάκια που ήθελαν να στελεχώσουν την κομματική τηλεόραση.
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Και παντελώς ανίδεος να ήταν κανείς, αν παρακολουθούσε τη δίκη, δεν θα του έμενε καμία αμφιβολία για το ρόλο ενός υπουργού που είχε αναλάβει τον προξενητή για το ΣΥΡΙΖΑ Channel. Αλλά η εισαγγελέας δεν άκουσε, δεν διάβασε, δεν έμαθε τίποτε από τις καταθέσεις των μαρτύρων. Το συμπέρασμά της ήταν να ζητήσει την αθώωση Παππά.
Αλλά μήπως περιορίστηκε στη μία δίκη; Ως εισαγγελέας και στη δίκη Τουλουπάκη – Παπαγγελόπουλου διαμόρφωσε πολύ γρήγορα άποψη ότι ο Παπαγγελόπουλος αποκλειόταν να κάνει αυτά που κατέθεταν οι μάρτυρες. Αποκλειόταν να πιέσει τους υφισταμένους του για να κατασκευάσουν τους κουκουλοφόρους μάρτυρες, οι καταθέσεις των οποίων αποδείχθηκαν ψευδείς και ατεκμηρίωτες, αποκλειόταν να υπαγόρευε πώς έπρεπε να εξελιχθεί η διαδικασία. Το τερμάτισε βέβαια, καθώς στη δίκη ακούστηκε μέχρι και ότι ο εισαγγελέας Αθανασίου προσέφερε υπηρεσίες στον Γ. Παπαχρήστο, προκειμένου να παραμείνει στη θέση του ως εισαγγελέας κατά της διαφθοράς.
Η κυρία εισαγγελέας, σε δύο δίκες των Ειδικών Δικαστηρίων, επιχειρεί να κάνει ένα «θαύμα»: να βγάλει αθώους τους υπουργούς του Τσίπρα. Να τους βγάλει αφού έτσι το κρίνει. Αλλά είναι ανάγκη να βγάλει τη Δικαιοσύνη όχι μόνο θεόστραβη, αλλά και θεόκουφη;