ΕΠΙΣΗΣ, είναι γνωστό ότι οι μοναδικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται μονομιάς είναι οι οικονομικές. Ψηφίζεται ένας νόμος, εκδίδεται μία εγκύκλιος και η αλλαγή υλοποιείται. Ετσι, πολύ απλά, εφαρμόστηκαν οι μειώσεις φόρων, οι αυξήσεις των μισθών στο Δημόσιο και των συντάξεων, η ψηφιοποίηση του Δημοσίου μέσα από το Gov.gr, το χτίσιμο ενός φιλοεπενδυτικού κλίματος. Μέχρι εκεί.

ΣΤΑ υπόλοιπα θέματα είναι εξαιρετικά χρονοβόρο να υλοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις. Κάποιες μπορεί να μην εφαρμοστούν και ποτέ. Παρότι έχουν νομοθετηθεί.

ΚΟΡΥΦΑΙΟ παράδειγμα όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια τις τελευταίες ημέρες. Η κυβέρνηση έχει νομοθετήσει την άρση του ασύλου, έχει δώσει το αυτοδιοίκητο στα πρυτανικά συμβούλια και έχει ιδρύσει την πανεπιστημιακή αστυνομία.

ΚΑΝΟΝΙΚΑ δεν θα έπρεπε να μπορούν μπαχαλάκηδες εξωπανεπιστημιακοί να αλωνίζουν μέσα στα ιδρύματα. Να τρομοκρατούν και να τραμπουκίζουν φοιτητές. Κάποιες μικρές μειοψηφίες με το έτσι θέλω να αποφασίζουν καταλήψεις ενάντια στη βούληση της πλειοψηφίας. Θα έπρεπε και οι πρυτάνεις, επιτέλους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και όχι να περιμένουν από το υπουργείο Παιδείας να τους ανοίξει το δρόμο για ψηφιακές εξετάσεις, ώστε να μη χαθεί το εξάμηνο λόγω καταλήψεων. Και θα είχαν τοποθετήσει τουρνικέ στις σχολές, όπου θα επιτρεπόταν η είσοδος μόνο στους φοιτητές με ψηφιακή κάρτα.

ΑΡΑ, αν είχαν υλοποιηθεί οι μεταρρυθμίσεις στην ανώτατη Παιδεία, τότε δεν θα συνέβαιναν όλα αυτά τα παρατράγουδα.

Η κυβέρνηση προχωρά με ταχύτητα τη νομοθέτηση μεταρρυθμίσεων. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τις μεταρρυθμίσεις, αλλά αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Η ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ αποτελεί μια εμβληματική μεταρρύθμιση. Κάτι που συζητούσε όλη η χώρα εδώ και 50 χρόνια, αλλά δεν το τόλμησε κανείς.

ΤΟ πρόβλημα, όμως, είναι άλλο. Δεν αρκεί να περνάει νόμους από τη Βουλή η κυβέρνηση. Πρέπει οι υπουργοί και το κράτος να διασφαλίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις που νομοθετούνται θα εφαρμόζονται. Γιατί, όπως αποδεικνύεται, αυτό το «δεύτερο βήμα» είναι και το πιο δύσκολο.