Ο Τσίπρας νομίζει ότι κρύβεται πίσω από μια άνεση στο φακό. Το νευρικό γέλιο που συνοδεύει «κάποια ατάκα» δεν καλύπτει την αγωνία που τον διακατέχει μην τυχόν και κάνει λάθος: το γραμματικό είναι το σύνηθες. Το συνηθίσαμε. Μας διασκεδάζει. Οι «ελληνικούρες», η κλίση και οι συζυγίες των ρημάτων, η παθητική φωνή δεινοπαθούν. Αλλά δεν είναι και προς θάνατον. Για τα πολιτικά του λάθη, τα μεγάλα, έχει λύση: kolotoumba. Πονάει, είπε, για τη μεσαία τάξη. Και θα κάνει ό,τι μπορεί για να αποκαταστήσει το εισόδημά της». Μα, στο σπίτι του κρεμασμένου τόλμησε ο άτιμος να μιλήσει για σκοινί; Το 2015 η μεσαία τάξη τού έδωσε την πρωτοκαθεδρία, εξοργισμένη από τα Μνημόνια. Της το ανταπέδωσε τσακίζοντάς τη στους φόρους: μισθό, εισόδημα, ακίνητη περιουσία. Ετσι που και μεσαία τάξη δεν θα την έλεγες. Ακούγοντάς τον, ήχησε στα αφτιά μου η ειλικρίνεια του Τσακαλώτου: «Υπερφορολογήσαμε τη μεσαία τάξη για ανθρωπιστικούς λόγους». Και αφήσαμε τους πλούσιους να πλουτίζουν, γιατί ήταν οι προστάτες μας…

Γράφτηκε ότι ο Ανδρουλάκης ήταν αμήχανος. Ο φακός αποκάλυψε ότι ήταν τρομαγμένος. Με πόση δυσκολία τού έβγαιναν οι λέξεις για να κάνουν μία πρόταση με νόημα. Κι αν θα είχε κάνει πρόβες με τον Δημήτρη Μάντζο… Τόσα χρόνια στην Ευρωβουλή, ποτέ δεν πήρε το λόγο ως… εξάσκηση; Τα αγγλικά του «you Tarzan, me Jane», αλλά στην Ευρωβουλή ο καθένας μιλάει τη γλώσσα του. Η παρακολούθησή του από την ΕΥΠ ήταν η συνεισφορά του. Αλλά τι να πει στον Μητσοτάκη που τον πρόλαβε; «Ηταν λάθος. Μεγάλο λάθος. Δεν ήταν ποτέ επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια. Θα αποδοθεί Δικαιοσύνη».

Ο Βαρουφάκης τρύπωσε στο τηλεοπτικό πλάνο, ξεφεύγοντας από το Χόγκουαρτς, ως «άρχοντας του σκότους». Δεν χρειάστηκε να κάνει ούτε μακιγιάζ.

Ο Κουτσούμπας, με «μαρμάρινο» πρόσωπο, απολάμβανε την ασυλία της επανάληψης, παραλείποντας το Μάαστριχτ. Πρόσθεσε, «άμα κυβερνήσουμε», αλλά πέρασε σαν να μην ειπώθηκε ποτέ.

Ο Βελόπουλος θα εξορκίζει αλλοεθνείς Παναγίες βρεφοκρατούσες, διαβάζοντας του Ιησού τις επιστολές.

Του Μητσοτάκη του έφτανε ότι είναι ο κυρίαρχος της επόμενης μέρας.