Υποθέτω, διασκεδάζει ακόμη περισσότερο με τον Κασσελάκη, που, από νομό σε νομό της Κρήτης, όλο και κατέβαζε τον πήχυ στο ποσοστό που αναμένει ότι θα επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Το ανέβασε ως και 17% -αγνοώντας ότι το κομμάτι που αποσπάστηκε έχει μερίδιο-, αλλά και δεν εξηγεί πώς οι δημοσκοπήσεις δίνουν max 15%. Κι έχουμε δύο μήνες δρόμο ακόμη.

Ο Ανδρουλάκης πίστευε ότι με την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας θα έπαιρνε το προβάδισμα. Θα στερέωνε κι εκείνο, το ένα, αποτέλεσμα μέτρησης, που είχε ανεβάσει το ΠΑΣΟΚ δεύτερο κόμμα. Ονειρευόταν να γίνει, de facto, μέλλων αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εντέλει, θα είναι κέρδος αν συνειδητοποίησε ότι με το να ξεπερνά σε τοξικότητα τον Κασσελάκη δεν έλκει ψηφοφόρους. Πιθανόν, οι περί αυτόν δεν του είπαν ότι οι πολίτες ψηφίζουν «τον χαλίφη» και όχι «αυτόν που θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη». Οι πολίτες που πρόκειται να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ για τον αντισυστημικό και ψεκασμένο λόγο του αρχηγού του δεν θα ψηφίσουν τον Ανδρουλάκη, επειδή ανεβάζει desibel οξύτητας και τοξικότητας, κατά της κυβέρνησης.

Είτε η έλλειψη εκλογικής εμπειρίας είτε η έλλειψη αυτογνωσίας οδηγεί τους μονομάχους να καταφεύγουν στις παλιές δοκιμασμένες συνταγές, εκείνες της δεκαετίας του ’80 που επανεμφανίστηκαν στη δυστοπία του 2014 και πλέον πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Ο ανερμάτιστος και ανισόρροπος αντιπολιτευτικός λόγος Κασσελάκη, με καταγγελίες που, ενώ ξεκινούν από την πραγματικότητα- τραγωδία Τεμπών- καταλήγουν σε ακρότητες κομματικές, με προσωπική στόχευση κατά Μητσοτάκη και με πρόταγμα χυδαίας επίθεσης κατά τη Μαρέβας, δεν έχει καμία ελπίδα να αποφέρει εκλογικό κέρδος. Γιατί; Επειδή οι εποχές που το ένα κόμμα χτυπούσε το άλλο κάτω από τη μέση και μέσω της οικογενείας των αρχηγών όχι μόνο πέρασαν, αλλά γίνονται προάγγελος της επερχόμενης ήττας. Για να μη σας πω ότι, εντέλει, η επίθεση κατά της συζύγου Δήμητρας Λιάνη έκανε «μάγκα», στα μάτια πολλών Ελλήνων, τον γερο-Παπανδρέου.

Ο 13-0 καταδικασθείς περιφερόταν στο περιστύλιο της Βουλής, μετά την κατάθεση της δυσπιστίας από τον Ανδρουλάκη, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, και με ύφος επισκόπου συμπέρανε ότι «αυτή είναι και η αρχή της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, με δεδομένη τη συνεργασία της βάσης». Αντιλαμβάνεστε ότι συνεργασία των δύο… βάσεων, με οξύ αρχηγικό ανταγωνισμό για τη δεύτερη θέση, πάει… στους μπαξέδες. Οσο για τους επιτηρητές που ζήτησε ο οπλίτης Κασσελάκης, προκειμένου να βγει μπροστά από τον Ανδρουλάκη, προκαλώντας σχετική θυμηδία, ενίσχυσε τον Μητσοτάκη. Στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης ποιος αμφισβήτησε τη διαύγεια του εκλογικού αποτελέσματος;

Για μένα το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι αν Ανδρουλάκης ή Κασσελάκης πάρει το ασημένιο μετάλλιο. Το ζήτημα είναι αν η επαύριο της 9ης Ιουνίου θα βρει Κασσελάκη-Ανδρουλάκη αρχηγούς…