ΚΑΙ πώς είναι δυνατόν, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ενώ υποδύεται έναν μετριοπαθή πολιτικό, μαζί με τον Σωκράτη Φάμελλο, να στέκονται δίπλα δίπλα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τα κόμματα της Aκροδεξιάς;
ΕΝΤΑΞΕΙ, εξηγήσεις υπάρχουν. Ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Σωκράτης Φάμελλος παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Προσπαθούν να αντέξουν στις ηγεσίες των κομμάτων τους έως τις εθνικές εκλογές του 2027. Και, αν αντέξουν έως τότε, να πετύχουν κάποιο καλύτερο σκορ από αυτό που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στα τέλη του 2021. Δεν κατάφερε πολλά. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ανέβηκε από το 8% στο 13% εκλογικά και βρίσκεται γύρω στο 17% στα γκάλοπ, αλλά στο ίδιο χρονικό διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε, διασπάστηκε, ισοπεδώθηκε και από το 31,5% έπεσε στο 17% εκλογικά και στο 8% δημοσκοπικά.
ΕΠΕΙΔΗ, λοιπόν, δεν τα πήγε καλά, γι’ αυτό και μετά από εσωκομματική ανταρσία στήθηκαν ξανά κάλπες στο ΠΑΣΟΚ. Στάθηκε τυχερός και κέρδισε. Αλλά γνωρίζει πως αν δεν πιάσει 20% στις εκλογές του 2027, τότε «καίγεται». Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι πολύ πιεσμένος, καθώς οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών δείχνουν πως το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε σταθερά φθίνουσα πορεία.
ΚΑΙ για τον Σωκράτη Φάμελλο τα πράγματα είναι ζόρικα. Μπορεί να εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το μισό κόμμα βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Πολάκη. Ετσι, συνεχίζει να υιοθετεί τη ρητορική του πολακισμού. Πρόσφατο παράδειγμα η σιωπή Φάμελλου στην ακραία δήλωση Αλεξιάδη περί «κυβέρνησης δολοφόνων», καθώς ο πρώην υπουργός ανήκει στη φράξια Πολάκη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα του Φάμελλου. Υπάρχουν πολλοί που τον θεωρούν «προσωρινό», μέχρι να επιστρέψει ο Αλέξης Τσίπρας.
ΟΠΟΤΕ Ανδρουλάκης και Φάμελλος δίνουν μία διπλή μάχη. Η μία μάχη είναι μεταξύ τους, καθώς και οι δύο προσπαθούν να πάρουν ως έπαθλο τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή, μήπως και κερδίσουν κάτι για το πρεστίζ τους. Η δεύτερη είναι η μάχη επιβίωσης. Για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη, ακολουθούν ακραία μικροκομματική τακτική. Δεν διστάζουν να πηγαίνουν χέρι χέρι με τους ακραίους του πολιτικού σκηνικού. Και δεν μπορούν να αντιληφθούν πως από όλη αυτή τη φασαρία μόνο οι ακραίοι θα βγουν κερδισμένοι.