Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ανοιχτοί στην Ευρώπη, στον τουρισμό και τη θάλασσα οι κάτοικοι των μικρασιατικών παραλίων ποτέ δεν αγάπησαν ιδιαίτερα το δογματικό Ισλάμ. Από την παράδοση του Κεμάλ δεν κράτησαν τόσο το πέταγμα των Ελλήνων στη θάλασσα όσο την παρακαταθήκη του για εξευρωπαϊσμό, μετατροπή της Τουρκίας σε σύγχρονο κράτος, απαλλαγμένο από τα αναχρονιστικά στοιχεία.

Ακόμη και στα ντουζένια του το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης δεν κέρδισε την καρδιά της άπιστης Σμύρνης. Στο δημοψήφισμα η αναλογία Evet-Hayir (Ναι-Οχι) ήταν 30-70. Η μοντέρνα νεολαία της Σμύρνης δεν θέλει ούτε να σκέφτεται την καθημερινότητα σε ένα κοινωνικά υπερσυντηρητικό και πολιτικά αυταρχικό χαλιφάτο, αποκομμένο από το δυτικό τρόπο ζωής.

«Ας μη γελιόμαστε. Η σύγκρουση με την Ολλανδία και τη Γερμανία κατέστρεψε τον τουρισμό και θα κάνει μεγάλη ζημιά στην οικονομία μας», είπε στην ιταλική «La Stampa» η Τουγτζέ, ενοικιάστρια καταλυμάτων. Ο πρώην δήμαρχος Σμύρνης και βουλευτής του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP), Κιαμίλ Οκιάι Σιντίρ, πρωτοστατεί στην καμπάνια ακύρωσης του δημοψηφίσματος, χωρίς αυταπάτες ότι θα τα καταφέρει.

«Εμείς χρησιμοποιούμε το μυαλό μας, εκείνοι (σ.σ.: οι ερντογανικοί) τα μαχαίρια τους. Ισως πρέπει να ξαναπάρουμε (!) την ανεξαρτησία μας, ανακηρύσσοντας μια πόλη-κράτος», φώναζε προχθές στο Κορδόνι μια νεαρή διαδηλώτρια.

Σίγουρα ψηφίζει το βουλευτή του CHP, Αλί Γιγίτ, που πέρυσι τον Νοέμβριο πρότεινε την αυτόνομη ένταξη της επαρχίας της Σμύρνης στην Ε.Ε., αν ο «δικτάτορας Ερντογάν (sic)» κόψει τις γέφυρες με την Ευρώπη. Σαν να ξαναβγαίνουν από τα σοκάκια της Αγίας Φωτεινής μάγισσες και φαντάσματα. Η Ιστορία εκδικείται…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου