Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Σε σύγκριση με το 2011, Συρία και Υεμένη συνεχίζουν να βρίσκονται στη δίνη εμφυλίων πολέμων, ενώ ο διαλυμένος από πλευράς οικονομίας και υποδομών Λίβανος «ζητιανεύει» ήδη σιτηρά από ΗΠΑ, Καναδά και Ινδία. Τις τελευταίες μέρες, ωστόσο, στην ιρακινή Νασιρίγια και στο Σουδάν έγιναν οι πρώτες μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την ακρίβεια στο ψωμί, το ηλιέλαιο και το μαγειρικό λάδι, που ανέβηκαν απότομα πάνω από 50%. Ακόμη και τα καύσιμα πήραν την ανιούσα σε μια περιοχή όπου αφθονούν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

Στην Αίγυπτο, η πρώτη εξέγερση για τη διακοπή της κρατικής επιδότησης στα τρόφιμα -βασικά στο ψωμί, το οποίο οι Αιγύπτιοι αποκαλούν με σεβασμό «ασάι» (επιούσιο)- έγινε το μακρινό 1977, επί Ανουάρ Σαντάτ, και στοίχισε 70 νεκρούς. Πολλές δεκαετίες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2011, το βασικό σύνθημα στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου κατά του Χόσνι Μουμπάρακ ήταν «Ψωμί, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη».

Δεδομένου ότι η Αίγυπτος είναι η «μάνα» του αραβικού κόσμου και εισάγει το 75% των σιτηρών της από τη Ρωσία και την Ουκρανία, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος του προβλήματος. Μπορεί κανείς Αιγύπτιος να μην έχει όρεξη να ανατρέψει τον Σίσι την ώρα που ο πλανήτης βρίσκεται στα πρόθυρα Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά ο κόσμος κάπως πρέπει να διεκδικήσει την πρόσβαση σε φτηνό ψωμί, που αποτελεί το ήμισυ της διατροφής των Αιγυπτίων, έναντι ενός τετάρτου των Ευρωπαίων.

Στο Σουδάν εξάλλου, το 2019, ο δικτάτορας Ομάρ Μπασίρ ανατράπηκε όταν τριπλασιάστηκε η τιμή του ψωμιού. «Για τις μεγάλες μάζες αυτών των χωρών το φτηνό ψωμί είναι ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου. Οποιος το διαρρήξει κινδυνεύει να χάσει την εξουσία», τόνισε ο Μίχαελ Τάνχουμ, ειδικός αναλυτής μεσανατολικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνούς Πολιτικής.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr