Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η «κρυφή» ανεργία στις τάξεις των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων αφεντικών που πτώχευσαν, ως γνωστόν, δεν προσμετράται στις επίσημες στατιστικές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αφήνει τεράστιες κοινωνικές πληγές – όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στη δεύτερη οικονομία της ευρωζώνης.

Ειδική έρευνα της Figaro, με τη βοήθεια του Altares et GSC, κατέδειξε ότι τουλάχιστον 55.000 ιδιοκτήτες επιχειρήσεων έμειναν άνεργοι το 2016 στη Γαλλία λόγω λουκέτου.

Στη μεγάλη τους πλειονότητα ήταν μικρομαγαζάτορες με 1-3 υπαλλήλους, ενώ ο ένας στους τρεις έχει ξεπεράσει τα 50,  άρα δύσκολα ξαναβρίσκει δουλειά. Ιδιαίτερα πόνεσε ο κλάδος των κατασκευών (οικοδομή, δημόσια έργα) και του γενικού εμπορίου, με την εστίαση και την… ένδυση να ακολουθούν. Ναι, ακόμη και οι Γάλλοι ψωνίζουν λιγότερα ρούχα λόγω της κρίσης, δείγμα τού πόσο μειώθηκε η αγοραστική τους δύναμη. Η επέλαση όμως των πολυεθνικών σε κάθε τομέα της οικονομικής δραστηριότητας έχει αυξήσει την ανεργία στους Γάλλους… ταξιτζήδες (παρηγορήσου, Λυμπερόπουλε, η Uber δεν έχει σύνορα), στις σχολές οδηγών, στους δικηγόρους, ακόμη και στους νοσηλευτές.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο «σοσιαλφιλελεύθερος» Μακρόν προπαγανδίζει ad nauseam το «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων». Αρα, θα μπορούσε να διακρίνει κανείς στις εξαγγελίες του κάποια δόση τύψης. Για τους «άνεργους» Γάλλους επιχειρηματίες υπάρχει πάντως κάποιο φως. Το 1979 ο σύνδεσμός τους Medef (ο ΣΕΒ της Γαλλίας) ίδρυσε ειδικό ταμείο ανεργίας για τα μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων. Διαθέτει όμως ελάχιστους πόρους, αφού οι μεγάλοι επιχειρηματίες δεν καταδέχονται να γραφτούν στα μητρώα του. Αλλωστε, οι πτωχεύσεις αφορούν αποκλειστικά μικρομεσαίες επιχειρήσεις και σχεδόν καμία με πάνω από 50 εργαζομένους.     

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου