Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΓΙΑ πολλά χρόνια τόσο ως πολίτης αλλά όσο και ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει άθεος, δίνει πολιτικό όρκο και τάσσεται υπέρ του χωρισμού Κράτους – Εκκλησίας. Τα παραπάνω αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμά του. Μπορεί να πιστεύει όπου θέλει ή πουθενά και να εκφράζει οποιεσδήποτε απόψεις για τον ρόλο της Εκκλησίας. Αυτό ισχύει συνταγματικά για όλους τους πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας.

ΠΩΣ, όμως, γίνεται ένα γνήσιος αριστερός και άθεος αγωνιστής να στέκεται με κατάνυξη μπροστά στον Πανάγιο Τάφο; Αυτό είναι το προσωπικό και βαθύ πολιτικό πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που παίζει το χαρτί του… θρησκόληπτου. Στα Θεοφάνεια κατεβαίνει στο λιμάνι του Πειραιά και αφήνει περιστέρια μέσα από τα δυο του τα χέρια.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και ο ρόλος κάθε πρωθυπουργού περιλαμβάνει πολλές υποχρεώσεις καταναγκαστικές. Πιθανότατα ο Αλέξης Τσίπρας να σκέφτεται από μέσα του τη φράση του Βύρωνα Πολύδωρα «αγγαρεία κάνω, ποινή εκτίω». Θέατρο παίζω, θα προσέθετα. Εντάξει, δεν χρειάζεται να παρεξηγηθεί ο πρωθυπουργός. όλοι οι πολιτικοί παίζουν θέατρο. Αλλά σε όλα υπάρχει ένα όριο.

ΓΙΑΤΙ ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να ισχυρίζεται πως είχε αυταπάτες για τα μνημόνια. Και εκεί που υποσχόταν πως θα τα καταργήσει τώρα δεν προλαβαίνει να υπογράφει κάθε λίγο και λιγάκι μέτρα και άλλα μέτρα. Και κάθε φορά και ακόμα πιο βαριά μέτρα. Σε αυτό τον τομέα μπορεί να χρησιμοποιήσει και την κλασική δικαιολογία: κάνουμε έντιμο συμβιβασμό γιατί μας εκβιάζουν οι τοκογλύφοι δανειστές, ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ.

ΣΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, στον Πανάγιο Τάφο ή στις στρατιωτικές ασκήσεις -φορώντας και τζάκετ παραλλαγής- γιατί πηγαίνει; Μήπως τον αναγκάζουν ο Τόμσεν και η Μέρκελ; Οχι, βέβαια. Πηγαίνει γιατί πρέπει να πουλήσει σανό στους ψηφοφόρους. Αφού το κάνει, όμως, δεν πρέπει να αισθάνεται ντροπή. Εδώ δεν ντράπηκε που δεν τήρησε ούτε μια από τις δεκάδες υποσχέσεις που είχε δώσει, γιατί να ντρέπεται για τη θρησκεία και τις παραδόσεις της χώρας του;

Ο ΑΛΕΞΗΣ Τσίπρας μπορεί να είναι χαρισματικός ρήτορας του λαϊκισμού αλλά πολιτικός με την κλασική έννοια του όρου -δηλαδή με τον άνθρωπο που μάχεται για την πατρίδα και όχι για την καρέκλα- δεν είναι. Πιθανότατα, όμως, δεν είναι και μηχανικός, ακόμα και αν έχει πάρει το δίπλωμα του ΕΜΠ. Αν ήταν μηχανικός θα γνώριζε πως η αλλαγή κατεύθυνσης περιγράφεται στα μαθηματικά με τις 180 μοίρες και όχι με τις… 360!

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου