Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Βάσει ιστορικής εμπειρίας, οι Αμερικανοί διαγράφουν χρέη μόνο ύστερα από νικηφόρες εκστρατείες. Το έκαναν με τη Γερμανία το 1953, με το Βιετνάμ το 1997, με τη Βοσνία το 1999, με τη Γιουγκοσλαβία το 2002 και με το Ιράκ το 2004. Τώρα που ο Τραμπ ψάχνει και την τελευταία δεκάρα για να αυξήσει 10% τις αμυντικές δαπάνες, έβαλε τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Πνομ Πενχ να απειλήσει τους Καμποτζιανούς ότι το ΔΝΤ θα τους κόψει την πρόσβαση στις αγορές αν δεν εξοφλήσουν το παλαιό χρέος προς τις ΗΠΑ!

Ομως για τι είδους χρέος μιλάμε; Ηταν λεφτά που δόθηκαν στην αμερικανοκίνητη δικτατορία του Λον Νολ για να κατασφάξει τον πληθυσμό στον εμφύλιο του 1972-75, ο οποίος άνοιξε το δρόμο στους Κόκκινους Χμερ για χειρότερα εγκλήματα – 1,7 εκατομμύρια δολοφονίες την περίοδο 1975-79. Οι αιμοσταγείς κομμουνιστές είχαν όμως τη «δικαιολογία» ότι μεταξύ 1965 και 1973 τα αμερικανικά βομβαρδιστικά άδειασαν 2,7 εκατομμύρια τόνους βόμβες στην Καμπότζη – 40% περισσότερες από όσες στην Ιαπωνία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο!

Το σημερινό καθεστώς της Καμπότζης είναι μεν φιλοκινεζικό, αλλά από το 2010 άρχισε να τα βρίσκει με τις ΗΠΑ, που διατηρούν πολλά εργοστάσια-φασόν στην ασιατική χώρα. Εξάλλου μια από τις πρώτες κινήσεις του Τραμπ ήταν να… καταργήσει τη βίζα για τους Καμποτζιανούς – ακριβώς το αντίθετο από τους μουσουλμάνους. Οι μπίζνες μπίζνες λοιπόν, αλλά το χρέος χρέος, κατά την «τράμπειο λογική».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου