Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Τη μη τήρηση των μέτρων, ενώ ο κορονοϊός καλπάζει όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, «δεν τη θέλει ούτε ο Θεός», για να χρησιμοποιήσουμε την ίδια γλώσσα. Δεν κινδυνεύει η θρησκευτική μας πίστη από την πανδημία, αλλά οι πιστοί και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους. Από την Πολιτεία, την κυβέρνηση, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Εκκλησία πριν είναι αργά.

Μόλις προχθές ενημερωθήκαμε για τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του μητροπολίτη Μάνης Χρυσόστομου, που νοσηλεύεται διασωληνωμένος στον «Ευαγγελισμό». Ο Χρυσόστομος δεν είχε εμβολιασθεί και τις προηγούμενες ημέρες αισθάνθηκε αδιαθεσία. Υστερα από τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας του οι ιατροί αποφάσισαν σχεδόν αμέσως μετά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο τη διασωλήνωσή του. Η πανδημία έχει μετατραπεί σε επιδημία στους ανεμβολίαστους. Χθες ο αριθμός των κρουσμάτων πλησίασε τις 4.000, ενώ χάθηκαν 54 ζωές και οι εκτιμήσεις των ειδικών μιλούν για νέα αναζωπύρωση της νόσου λόγω των μετεωρολογικών συνθηκών και της στασιμότητας στους εμβολιασμούς.

Είναι αλήθεια ότι η ηγεσία της Εκκλησίας και η πλειοψηφία των ιεραρχών έχει ταχθεί υπέρ των εμβολιασμών και της πιστής τήρησης όλων των υγειονομικών μέτρων, άλλωστε η Ορθοδοξία βασίζεται στην αγάπη και την αλληλεγγύη. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί αντιεμβολιαστικοί θύλακες σε ενορίες ή σε μονές, όπως δυστυχώς διαπιστώνουμε από τις συρροές κρουσμάτων και τις τοπικές εξάρσεις.

Η χώρα δεν έχει ξεμπερδέψει με τον κορονοϊό, το επισήμανε την προηγούμενη εβδομάδα ο πρωθυπουργός στη Βουλή, ενώ τα χαμηλά ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης σε αρκετούς νομούς της Βορείου Ελλάδας προκαλούν μεγάλες ανησυχίες για το προσεχές μέλλον.

Ορισμένοι θα δυσανασχετήσουν γιατί επιτρέπονται κορονοπάρτι ή μεγάλες κομματικές συνάξεις και η κριτική γίνεται μόνο για τους συνωστισμούς έξω από τον Αγιο Δημήτριο. Κακώς δεν τηρούνται τα υγειονομικά μέτρα οπουδήποτε, η απουσία ελέγχων είναι εκκωφαντική, αλλά αυτό δεν μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι για γενική χαλάρωση. Αλλωστε οι καλοί χριστιανοί πρέπει να δίνουν το παράδειγμα, η πίστη μετριέται με την αγάπη και όχι με την αφροσύνη.

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Το 2017 συμμετείχα σε βραδινή εκπομπή της ΕΡΤ με βασική καλεσμένη τη Φώφη Γεννηματά. Μόλις τελείωσε η συνέντευξη συζητήσαμε για τις εξελίξεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς, αλλά αυτό που κυρίως συγκράτησα ήταν η έμφυτη ευγένεια και το πραγματικό της ενδιαφέρον για τους άλλους.

«Να φέρετε τα παιδιά να παίξουν με τα δικά μας», είπε αυθόρμητα μόλις πληροφορήθηκε ότι είχαμε περίπου συνομήλικα τέκνα. Η Φώφη Γεννηματά δεν εγκατέλειψε ποτέ τις αρχές της, ούτε την ανθρωπιά της, ακόμη και στις δύσκολες στιγμές που επιφυλάσσουν οι αντιπαραθέσεις στη σκληρή αρένα της πολιτικής. Τίμησε το βαρύ επώνυμο που έφερε, δεν το έβαλε κάτω όταν μέσα σε λίγους μήνες έχασε και τους δύο γονείς της από καρκίνο και ο κόσμος αναγνώρισε τη δική της αυτόνομη παρουσία. Κράτησε το Κίνημα Αλλαγής ενωμένο, κάτι που δεν ήταν αυτονόητο, και η αιφνίδια επιδείνωση της υγείας της, που την οδήγησε στην απόφαση να αποχωρήσει από την ηγεσία, κατέστησε σαφές σε όλους το πραγματικό πολιτικό της εκτόπισμα.

Ο αγώνας που έδωσε η Φώφη Γεννηματά κατά του καρκίνου και η γενναιότητα με την οποία αντιμετώπισε την ασθένειά της μέχρι τέλους μένουν ως παρακαταθήκες για όλους μας. Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά της, θα θυμόμαστε τη Φώφη για την αξιοπρέπεια και το σθένος της.