Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Το διαπιστώσαμε όλοι το φθινόπωρο του 2015 κατά τη διάρκεια διαδικασία εκλογής ηγεσίας στη Νέα Δημοκρατία. Πολλοί υποστηρίζουν ότι αν τότε δεν είχε σημειωθεί «βραχυκύκλωμα» στο σύστημα καταμέτρησης των ψήφων, μπορεί το τελικό αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό.

Ο χρόνος που μεσολάβησε μέχρι να επαναληφθούν οι εσωκομματικές εκλογές λειτούργησε υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη και εκ των υστέρων το «πρόβλημα» που είχε φτάσει στα όρια τη συνοχή της Ν.Δ. είχε λυτρωτικό χαρακτήρα. Η Νέα Δημοκρατία με τον Μητσοτάκη στην προεδρία της από τις αρχές του 2016 ανέλαβε την κυριαρχία των κινήσεων, απέκτησε σαφές δημοσκοπικό προβάδισμα που επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις του 2019, που έφεραν την πτώση του «άχαστου» Αλέξη Τσίπρα από την εξουσία.

Σε μικρότερη κλίμακα, οι εξελίξεις που καταγράφονται στο Κίνημα Αλλαγής αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον μετά την αιφνίδια αποχώρηση της Φώφης Γεννηματά από την κούρσα για εκλογή πρόεδρου.

Η επιδείνωση της υγείας της κυρίας Γεννηματά ήταν κάτι που δεν ανέμενε κανείς και όλοι ελπίζουμε πως γρήγορα θα ξεπεράσει το πρόβλημά της και θα βγει πιο δυνατή από αυτή τη δοκιμασία.

Ωστόσο, εντός του Κινήματος Αλλαγής αναπτύσσονται δυνάμεις που δεν περίμεναν ούτε οι πιο πιστοί οπαδοί του κόμματος, που έβλεπαν το ΠΑΣΟΚ να παραπαίει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Οι υποψηφιότητες αυξήθηκαν σε έξι, ενώ πλέον είναι πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να κατέλθει ως υποψήφιος ο Γιώργος Παπανδρέου ζητώντας την προσωπική του δικαίωση ή και «εκδίκηση».

Στην περίπτωση που ο Παπανδρέου εκλεγεί πρόεδρος στο ΚΙΝ.ΑΛ., είναι βέβαιο ότι θα αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα.

Μπορεί ο Παπανδρέου να τα βάζει με τη Δεξιά, όμως γνωρίζει καλά ότι αυτοί που «λεηλάτησαν» εκλογικά το χώρο της Κεντροαριστεράς ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ, που την περίοδο 2011-2012 και με όχημα την αγανάκτηση των πολιτών για την οικονομική κατάρρευση οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ σε μονοψήφια και ιστορικά χαμηλά ποσοστά.

Οπως αναφέραμε όμως, τίποτα δεν είναι στατικό, η κατάσταση μπορεί να διαφοροποιηθεί άρδην και η ζυγαριά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Κινήματος Αλλαγής να ισορροπήσει σε άλλες αναλογίες.

Ο πολιτικός που δεν πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα ήσυχος είναι ο κ. Τσίπρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά κύριο λόγο έχει ευκαιριακούς ψηφοφόρους και όχι παραδοσιακούς, αυτό αποτυπώνεται στην αποτυχία των υποψηφίων του στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Οσοι προτίμησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές μεταξύ 2015 και 2019 δεν έγιναν ξαφνικά αριστεροί, σε μεγάλο ποσοστό ήταν πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, που είδαν στην Κουμουνδούρου φως εξουσίας.

Σε κάθε περίπτωση, το πολιτικό παιχνίδι αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί πλέον να αλωνίζει σε έναν χώρο όπου το Κίνημα Αλλαγής είχε ρόλο κομπάρσου. Εάν τελικώς ο Παπανδρέου αποφασίσει να κατέβει στις εσωκομματικές εκλογές, μπορεί στη συνέχεια να αποτύχει παταγωδώς, το είδαμε να συμβαίνει το 2011. Το βέβαιο όμως είναι ότι το βαρύ όνομα που διαθέτει μπορεί να λειτουργήσει ως ένας μαγνήτης για την επανασυσπείρωση παλαιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που βρήκαν προσωρινά στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχουν βγάλει και ρίζες στην Κουμουνδούρου.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr