Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Τα οφέλη είναι προφανή, καθώς η συμφωνία Μητσοτάκη-Μακρόν προβλέπει μεταξύ άλλων την άμεση συνδρομή της Γαλλίας προς την Ελλάδα και αντιστρόφως σε περίπτωση που υπάρξει επίθεση από τρίτη χώρα, όπως ανέφεραν κυβερνητικές πηγές.

Στην κρίση του 2020, όταν η Τουρκία θέλησε να εκμεταλλευθεί τους τελευταίους μήνες ηγεμονίας του Τραμπ και προσπάθησε να δημιουργήσει θερμά επεισόδια στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η Γαλλία στάθηκε εμπράκτως στο πλευρό της Ελλάδας όχι μόνο σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά και στο πεδίο των επιχειρήσεων. Θυμίζουμε ότι το Βερολίνο δεν ανέστειλε ούτε ματαίωσε την κατασκευή υποβρυχίων στην Τουρκία, ενώ και η Ισπανία συμμετέχει στην παραγωγή αεροπλανοφόρου σε ναυπηγείο του Βοσπόρου.

Η Γαλλία μετά την αποχώρηση των Βρετανών από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης και η επιλογή της Ελλάδας να συνάψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με το Παρίσι ισχυροποιεί τη θέση της χώρας και δημιουργεί αποτρεπτική ισχύ έναντι οποιασδήποτε απειλής.

Μετά την απόκτηση των υπερσύγχρονων αεροσκαφών τύπου «Rafale», η Ελλάδα θα παραλάβει τρεις φρεγάτες Belharra με πλήρη εξοπλισμό αεράμυνας και ανθυποβρυχιακού πολέμου με δυνατότητα κατάρριψης εναέριων στόχων σε μεγάλες αποστάσεις. Οπως εξηγούν στρατιωτικές πηγές, οι νέες φρεγάτες πολλαπλασιάζουν την ισχύ της χώρας ενώ είναι συμβατές με τα Rafale.

Η συμφωνία εντάσσεται στο πλαίσιο της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ενισχύει τις σχέσεις με την Γαλλία, εν όψει και των διαπραγματεύσεων για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας.

Ο Ερντογάν επιχείρησε να αιφνιδιάσει την Ελλάδα υπογράφοντας το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο και παριστάνοντας τον «δερβέναγα» στην Ανατολική Μεσόγειο. Η χώρα μας αντέδρασε με ψυχραιμία, οργάνωσε συνεργασίες σε διπλωματικό επίπεδο με χώρες όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ και η Ιταλία, ενώ με την αμυντική συμφωνία των Παρισίων θωρακίζεται σε όλα τα επίπεδα, με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Το «φρούτο» των καταλήψεων δυστυχώς ευδοκιμεί και φέτος σε ορισμένα δημόσια σχολεία κυρίως της Αττικής. Ισχνές μειοψηφίες νέων, συχνά με κομματική κάλυψη, καταλαμβάνουν σχολικές μονάδες χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τη βούληση της πλειοψηφίας των μαθητών και των γονέων.

Σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχουν καν αιτήματα που να έχουν υποβληθεί στις διευθύνσεις των σχολείων, ενώ σε άλλες καταλήψεις ως κύριοι λόγοι προβάλλονται θέματα της πανδημίας, όταν τα υγειονομικά πρωτόκολλα έχουν εγκριθεί από την επιστημονική κοινότητα και είναι κοινά για όλους. Το μόνο που καταφέρνουν οι καταληψίες είναι να ισχυροποιούν την ιδιωτική εκπαίδευση, που εξακολουθεί να λειτουργεί απρόσκοπτα χωρίς να χάνεται ούτε μία ώρα διδασκαλίας.

Στα ιδιωτικά σχολεία φοιτούν συνήθως και τα τέκνα των κομματικών καθοδηγητών των καταληψιών που χρησιμοποιούν τα δημόσια σχολεία ως «φυτώρια» διαδηλωτών. Προβλήματα στη δημόσια εκπαίδευση υπάρχουν, αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και εκσυγχρονισμό των μονάδων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται με κλειστά σχολεία, καταλήψεις από μειοψηφίες μαθητών και χαμένες διδακτικές ώρες.